Η στάση του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ απέναντι σε Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, οι πιθανές εκδοχές για την επόμενη κυβέρνηση και το ερώτημα πού τίθεται στους ψηφορόρους.
Τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, δεν πρόκειται να φτάσουν διψήφιο νούμερο. Καταλαβαίνω ότι γράφοντας το αυτό μπορεί να γίνομαι δυσάρεστος σε κάποιους συμπολίτες, αλλά τους διαβεβαιώνω ότι τα μονοψήφια αυτά δεν θα είναι αποτέλεσμα της πρόβλεψής μου αλλά των προσπαθειών του συντρόφου προέδρου Ανδρουλάκη ο οποίος από την πρώτη μέρα της εκλογής του κάνει ό,τι μπορεί ώστε να είναι αδύνατο να δοθεί σοβαρή απάντηση στην ερώτηση «γιατί να ψηφίσει κάποιος ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ;»
Είμαι σίγουρος ότι ακόμα κι εσείς που μπορεί να βλέπετε με συμπάθεια τα απομεινάρια του κάποτε κραταιού κόμματος, θα δυσκολευτείτε να δώσετε απάντηση που να ξεφεύγει από συναισθηματικές ιστορικές αναφορές που συνδυάζουν τις λέξεις «Αντρέας» και «κρέας». Κι αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή ο σύντροφος Πρόεδρος επιμένει να μην αποκαλύπτει τι τελικά θα ψηφίσει αυτός που θα ψηφίσει το κόμμα του.
Μπορεί για τον ίδιο να μην έχει τόση σημασία, αλλά οι περισσότεροι στις εκλογές ψηφίζουμε για να εκλέξουμε κυβέρνηση. Αυτό είναι το μόνο πραγματικό διακύβευμα των εκλογών για όποιον δεν είναι υποψήφιος βουλευτής ή κομματικό στέλεχος (εκεί υπάρχουν άλλες αγωνίες που είναι όμως αδιάφορες για εμάς). Για τα εκατομμύρια των ανθρώπων η «ισορροπία των δυνάμεων», το αν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη θα είναι ισχυρότερο από το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά, το αν ο Ανδρουλάκης θα βγει κερδισμένος ή όχι, δεν έχει καμια απολύτως σημασία. Αυτό που θέλει η συντριπτική πλειονότητα όσων πάνε μέχρι την κάλπη για πολιτικούς και όχι για θρησκευτικούς λόγους (όπως ας πούμε οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ) είναι μια κυβέρνηση.
Δυστυχώς για τον σύντροφο Πρόεδρο μόνο δύο εκδοχές κυβέρνησης φαίνονται πιθανές. Μια με πρωθυπουργό τον Κυριάκο τον Μητσοτάκη και μια με πρωθυπουργό τον Αλέκση τον Τσίπρα. Κάποιοι ψηφοφόροι θα ψηφίσουν επειδή προτιμούν πρωθυπουργό τον πρώτο και κάποιοι επειδή προτιμούν πρωθυπουργό τον δεύτερο. Κι εκεί τελειώνουν οι εκδοχές της πραγματικότητας. Συνεπώς (και ειδικά σε συνθήκες απλής αναλογικής) ένα μικρό κόμμα που δεν αρκείται στις θρησκευτικές ψήφους, που δεν αισθάνεται άνετα να το ψηφίζουν μόνο οι φανατικοί πιστοί του Αγίου Αντρέα, ενα κόμμα που θέλει να είναι ρυθμιστής, θα πρέπει να εξηγήσει τι σημαίνει η ψήφος σε αυτό. Όχι συναισθηματικά αλλά πρακτικά.
Και πρακτικά ψήφος στο ΠΑΣΟΚ μόνο δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει: α) στηρίξη σε κυβέρνηση Τσίπρα με χαλινάρι που θα τον κρατάει μακριά από τα πολύ αριστερά, β)στήριξη σε κυβέρνηση Μητσοτάκη με χαλινάρι που θα τον κρατάει από τα πολύ δεξιά. Αν ο ψηφοφόρος δεν ξέρει τι από τα δύο ψηφίζει ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ το πιο πιθανό είναι να μην το ψηφίσει καθόλου.
Όλα αυτά τα γράφω γιατί χτες ξανάκουσα τον σύντροφο Πρόεδρο Ανδρουλάκη να λέει ότι πρώτα θα ψηφίσουν οι πολίτες ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και μετά θα μάθουν τι ακριβώς ψήφισαν. Αν δηλαδή ψήφισαν ένα κόμμα που θα βοηθήσει τον Μητσοτάκη να κάνει κυβέρνηση ή ένα κόμμα που θα σταθεί στο πλευρό του Τσίπρα.
Ισως φταίει το ότι ο σύντροφος πρόεδρος, ζώντας μια ζωή στους κομματικούς διαδρόμους, δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το ΠΑΣΟΚ πια είναι ένα μικρό κόμμα. Και μάλιστα ένα μικρό κόμμα το οποίο δεν έχει καμία διαφοροποίηση από τα μεγάλα. Σε κάποια θυμίζει το ένα, σε κάποια το άλλο και γενικώς η όποια πολιτική του πρόταση ήδη καλύπτεται από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο μόνος ρόλος που μπορεί να παίξει ένα τέτοιο κόμμα είναι του κυβερνητικού στηρίγματος (που υποτιμητικά όσοι μεγαλοπιάνονται αποκαλούν «δεκανίκι»). O ρολος αυτός δεν είναι καθόλου μικρός κι μόνο αν πάσχεις από ψευδαισθήσεις μεγαλείου μπορεί να τον απορρίψεις. Μόνο που για να παίξεις καλά αυτόν τον ρόλο πρέπει να σε ψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Και για να σε ψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι πρέπει να εξηγήσεις στους ψηφοφόρους τι ακριβώς ψηφίζουν όταν ρίχνουν το ψηφοδέλτιό σου στην κάλπη. Διαφορετικά το κοινό που απευθύνεσαι είναι το εξαιρετικά συμπαθές, αλλά μάλλον περιορισμένο, κοινό των ψηφοφόρων-τζογαδόρων και των υπόλοιπων συμπολιτών που τους φαίνεται καλή ιδέα η ψήφος τους να είναι μυστική ακόμα και για τους ίδιους. Και μπράβο σου.
ΥΓ – Εννοείται ότι αυτή η στάση Ανδρουλάκη ευννοεί και τα δύο μεγάλα κόμματα που δύσκολα θα δουν ψηφοφόρους τους να τα εγκαταλείπουν για να ψηφίσουν κάτι που δεν ξέρουν τι θα αποδειχθεί. Αν λοιπόν η προσπαθεια είναι να ενισχυθεί ο δικομματισμός (που εδώ που τα λέμε καθόλου κακός δεν είναι) τότε ο σύντροφος Πρόεδρος τα καταφέρνει μια χαρά και μπράβο του.
9°
