Το «ΠΑΣΟΚ» δεν θα λύσει τα προβλήματα

Με την επιλογή της νέας ονομασίας του Κινήματος Αλλαγής που θα γίνει στις 8 Μάϊου, παράλληλα με την εκλογή των αντιπροσώπων για το συνέδριο του κόμματος, οι προσυνεδριακές διαδικασίες μπαίνουν στην τελευταία και πιο σημαντική φάση. Δεν είναι λίγα τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος που πιστεύουν ότι η διαφαινόμενη επιστροφή του «ΠΑΣΟΚ» στον τίτλο του θα οδηγήσει στην επανασυσπείρωση των πολιτών που διαφοροποιήθηκαν ή αποστασιοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και θα σημάνει από μόνη της μια νέα εποχή στην πορεία της Δημοκρατικής Παράταξης. Πρόκειται για μια αισιόδοξη άποψη που αγνοεί το γεγονός ότι το όνομα «ΠΑΣΟΚ» δεν στάθηκε ικανό να αποτρέψει την εκλογική του κατάρρευση στα χρόνια της κρίσης.

Η αλήθεια είναι ότι το εγχείρημα «Κίνημα Αλλαγής», όπως και ανάλογα εγχειρήματα πριν από αυτό -«Δημοκρατική συμπαράταξη», «Ελιά»- δεν πέτυχαν τον στόχο της ευρύτερης συσπείρωσης των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και του μεταρρυθμιστικού Κέντρου. Οι αιτίες της αποτυχίας δεν ήταν φυσικά οι ονομασίες των σχημάτων αλλά οι προκλητικά ιδιοτελείς προσωπικές συμπεριφορές και, κυρίως, οι «κεκτημένες» από το παρελθόν παθογένειες. Το ΠΑΣΟΚ δεν απαλλάχτηκε ποτέ από την αλαζονική νοοτροπία «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» που χαρακτήρισε την πολιτική του διαδρομή, με μοναδική εξαίρεση την ανοιχτή πρόσκληση για συγκυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, ως πρωθυπουργού, στο συνέδριο του Συνασπισμού το ‘96, πρόταση που απορρίφθηκε πανηγυρικά από τη φιλοτσοχατζοπουλική ηγεσία Κωνσταντόπουλου. Ας ελπίζουμε ότι η επιστροφή του «ΠΑΣΟΚ» στον τίτλο δεν θα σημάνει την ρεβανσιστική επιστροφή και σε παλιές αποτυχημένες νοοτροπίες.

Αυτό που περιμένει η ελληνική κοινωνία από το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης δεν είναι ένα ακόμα σύνθημα κενό περιεχομένου αλλά ένα όραμα, όπως παλιότερα η «αλλαγή» και ο «εκσυγχρονισμός», που θα εμπνεύσει τους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες και θα αποτελέσει κίνητρο για την «αυτοοργάνωσή» τους. Χρειάζεται ένα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόγραμμα με σαφείς προτεραιότητες που θα δίνουν το σοσιαλδημοκρατικό στίγμα. Ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που θα υπερασπίζεται και θα ενδυναμώνει τους θεσμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας, θα κατοχυρώνει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και θα διασφαλίζει την δίκαια και ισότιμη συμμετοχή των πολιτών στα οφέλη μιας ολόπλευρης ανάπτυξης. Πρέπει να υπάρχουν σαφείς δεσμεύσεις για την υλοποίηση συγκεκριμένων κρίσιμων μεταρρυθμίσεων με την ανάληψη του πολιτικού κόστους που συνεπάγονται, για την εξάλειψη του πελατειακού κράτους και την κατοχύρωση της αξιοκρατίας, για τη συγκρότηση ενός μετώπου απέναντι στη λαίλαπα του πολύχρωμου λαϊκισμού που σαρώνει τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Το μεγάλο στοίχημα που καλείται ωστόσο να κερδίσει το συνέδριο είναι η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων του δημοκρατικού χώρου. Το νέο ξεκίνημα δεν μπορεί παρά να αφορά όλες ανεξαίρετα τις δυνάμεις του Κινήματος, χωρίς εσωκομματικές σκοπιμότητες και αποκλεισμούς. Την ίδια στιγμή θα πρέπει να απευθύνει κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις του χώρου που αποστασιοποιήθηκαν απογοητευμένες από συμπεριφορές και πολιτικές επιλογές καθώς και σε όλα τα άξια στελέχη που συμμετείχαν από διάφορες θέσεις και αξιώματα στη διαδρομή της παράταξης. Οι πολιτικές αποφάσεις του συνεδρίου δεν μπορεί ακόμα να αγνοήσουν το γεγονός ότι η Παράταξη έγινε κυβερνώσα μόνον όταν εξασφάλισε τη συμμαχία με τον κεντρώο χώρο. Το «Πολιτικό Κέντρο» έδωσε πάντα, όχι μόνο το ποσοτικό πλεονέκτημα αλλά και το μπόλιασμα των σοσιαλδημοκρατικών ιδεών με την πνοή της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Ταυτόχρονα, το συνέδριο του ΚΙΝΑΛ πρέπει να τοποθετηθεί με υπευθυνότητα και στο θέμα της διακυβέρνησης της χώρας. Η περίοδος των αυτοδυναμιών φαίνεται να εξαντλείται και στη χώρα μας. Δεν υπάρχει, προφανώς, σοβαρή πολιτική δύναμη που να αδιαφορήσει για τον κίνδυνο της ακυβερνησίας. Ωστόσο, δεν μπορεί μια κυβέρνηση συνεργασίας, εάν δοθεί τέτοια εντολή από την κάλπη, να σχηματιστεί με γνώμονα τη συμπλήρωση 151 βουλευτών. Προϋποθέτει μια απολύτως δεσμευτική προγραμματική συμφωνία στην οποία η Δημοκρατική Παράταξη θα πρέπει να έχει τη δική της, όσο γίνεται πιο ισχυρή, σοσιαλδημοκρατική συμβολή. Το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη έχουν αποδείξει ότι ξέρουν και μπορούν να βάζουν πλάτη όταν έχει ανάγκη η χώρα.