«Η διαφορά μας με τη συντήρηση ήταν και παραμένει πως για τους προοδευτικούς η ενέργεια δεν αποτελεί ένα χρηματιστηριακό προϊόν, αλλά δικαίωμα», αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Κόκκαλης.
Αναλυτικά όσα ανέφερε ο κ. Κόκκαλης
«Η ακρίβεια, ένα αποτυχημένο πείραμα και η ανημπόρια της δεξιάς
8+2 αλήθειες για τους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας
1) Οι τιμές στο ηλεκτρικό ρεύμα ορίζονται από την χρηματιστηριακή αξία χονδρικής του φυσικού αερίου όπου αυτό απαιτείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, ανεβάζοντας την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος μέχρι και 9 φορές, σύμφωνα με την Κομισιόν.
2) Οι λόγοι εκτροχιασμού της τιμής του φυσικού αερίου είναι πολιτικοί, γεωπολιτικοί, χρηματιστηριακοί (speculative), αλλά και λόγω της απότομης αύξησης της ζήτησης μετά την επανεκκίνηση των οικονομιών μετά τα πανδημικά lockdown.
3) Η παραπληροφόρηση πως οι ΑΠΕ ανεβάζουν τις τιμές διαψεύδεται από το γεγονός πως είναι οι ΑΠΕ εκείνες που συγκρατούν σήμερα τις τιμές. Χωρίς τις ΑΠΕ η τιμή θα ήταν 83€/MWh υψηλότερη, σύμφωνα με μελέτη του ΑΠΘ, ενώ οι πολίτες θα πλήρωναν το ρεύμα κατά 30% ακριβότερα.
Από τα ανωτέρω, καθίσταται σαφές πως:
4) Πρέπει να επιταχύνουμε την απεξάρτησή μας από τις ορυκτές πηγές ενέργειας και την κερδοσκοπία των παραγωγών της. Τα υπερκέρδη των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, σε συνέχεια αυτής της πανδημίας, ανέρχονται σε δεκάδες δισεκατομμυρίων, συνιστώντας μία εκβιαστική αναδιανομή προς «τα πάνω».
Είναι ενδεικτικό πως ο CEO της Βρετανικής ΒΡ, Bernard Looney, δήλωσε πως η ενεργειακή κρίση μετέτρεψε την ΒΡ σε λεφτόδεντρο (cash machine). Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τηρεί στάση Πόντιου Πιλάτου, όπως προσπαθεί να μας πείσει, αλλά "απελευθέρωσε" την ηλεκτρική ενέργεια στερώντας την πολιτεία από κάθε δυνατότητα παρέμβασης υπέρ των καταναλωτών.
5) Για την ακραία αύξηση των τιμών στην Ελλάδα σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ευθύνεται και πάλι η κυβέρνηση, με τις επιλογές γύρω από την ενεργοποίηση του χρηματιστηρίου ενέργειας, δίχως θεσμικά αντίβαρα. Εδώ υπάρχει πεδίο βελτιώσεων, αλλά η κυβέρνηση αδρανεί, κρύβοντας τις επιπτώσεις των επιλογών της πίσω από τη διεθνή κρίση.
6) Πρέπει να εκμεταλλευτούμε τους πόρους ενέργειας που δίνει απλόχερα η Ελληνική φύση και να προστατευθούμε έτσι από τα παγκόσμια καρτέλ ενέργειας και τις εξαρτήσεις τους. Σε αυτή τη βάση, η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει νέες δεξιοτεχνίες, τεχνολογικές καινοτομίες και νέες παραγωγικές μονάδες, δημιουργώντας καλά αμειβόμενες και ποιοτικές θέσεις εργασίας με μέλλον.
7) Το ορυκτό αέριο δεν αποτελεί λύση, είτε μεσοπρόθεσμα, είτε βραχυπρόθεσμα στην εξασφάλιση της ενεργειακής μας ασφάλειας. Το ξέραμε σε ό,τι αφορούσε τους ρύπους, ενώ τώρα το μάθαμε και σε ό,τι αφορά την παραγωγή και την τιμή διάθεσης του. Σύμφωνα με την Διανέοσις, η Ελλάδα πλήρωσε το 2019 14.948 δισ. ευρώ για εισαγωγές ορυκτών καυσίμων. Φανταστείτε τι θα πληρώσουμε φέτος.
8) Η κυβέρνηση προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ψευδόμενη ή με ψευδαισθήσεις πως αυτό θα έριχνε τις τιμές, όταν όλοι προειδοποιούσαν για επερχόμενη κρίση. Ο νεοφιλελεύθερος δογματισμός μπήκε για μία ακόμη φορά πάνω από τη σύνεση, τη συναίνεση και τον ολοκληρωμένο στρατηγικό σχεδιασμό για το καλό της χώρας και των πολιτών.
Επί της αρχής,
1) Η διαφορά μας με τη συντήρηση ήταν και παραμένει πως για τους προοδευτικούς η ενέργεια δεν αποτελεί ένα χρηματιστηριακό προϊόν, αλλά δικαίωμα.
Αν η κυβέρνηση ενστερνιζόταν αυτή την αρχή,
θα έκανε επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας,
θα ενδυνάμωνε τις ενεργειακές κοινότητες,
θα μείωνε τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης,
θα δημιουργούσε νομοθετικό πλαίσιο για την αποθήκευση ενέργειας,
θα προχωρούσε σε νέο χωροταξικό για τις ΑΠΕ,
θα διέθετε ικανούς πόρους στην κατεύθυνση της ελάφρυνσης των πολιτών από μία κρίση στην οποία φέρουν μηδενική «ατομική ευθύνη»,
θα προχωρούσε σε προθεσμιακές αγορές και διμερή συμβόλαια, ενώ
η ΔΕΗ (αν δεν την είχαν ιδιωτικοποιήσει) θα μπορούσε να μετέχει με την κερδοφορία της σε ένα σχήμα αναδιανομής και αλληλεγγύης προς τους πολίτες, αντί στον πλουτισμό των ιδιωτών μετόχων της με τα 800 εκατομμύρια ευρώ κερδοφορία που προέρχεται από αυξήσεις στον καταναλωτή.
2) Ο πολίτης καλείται σήμερα να πληρώσει εις διπλούν την ιδιωτική κερδοφορία στην ενέργεια, μετά τις επιλογές της κυβέρνησης, πρώτα σαν φορολογούμενος με επιδοτήσεις άνω του 1,5 δισ. ευρώ προς τα ορυκτά καύσιμα και δεύτερον σαν καταναλωτής με τις πιο υψηλές τιμές σε όλη την Ευρώπη, αλλά τον πιο χαμηλό βασικό μισθό. Όσο η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει διορθωτικά, αλλά κρύβεται πίσω από τη διεθνή κρίση, μας δίνει το δικαίωμα να σκεφτούμε πως ό,τι συμβαίνει είναι από επιλογή και όχι κάποιο λάθος».
11°
