Βυθίσατε το Τζήμερο!

Πριν αποχαιρετιστούμε για τις Αυγουστιάτικες διακοπές, ας θέσουμε δύο δύσκολα ερωτήματα. Λίγος προβληματισμός δεν κάνει κακό, μεταξύ μιας ράθυμης σιέστας και μιας δροσερής βουτιάς, μέσα στο αγαπημένο Άγιο Ελληνικό Καλοκαιράκι.

Τις προάλλες ένα κείμενο του συνήθους Θάνου Τζήμερου (Θ.Τ.), Προέδρου του κόμματος «Δημιουργία Ξανά», τάραξε πάλι τα νερά, αυτή τη φορά με αφορμή το πρόβλημα της «Πολυπολιτισμικότητας». Σε αυτήν θα αναφερθούμε στο αμέσως επόμενο κείμενό μας. Εδώ θα περιοριστούμε μόνο στο ανθρωπολογικό μέρος της υποδοχής που επιφύλαξε στον Τζήμερο η ελληνική «Κοινωνία Πολιτών» (χε, χε), αγγίζοντας ζητήματα κοινωνικής ψυχανάλυσης του ιδιαίτερου εθνικού μας ισλάμ.

Εδώ και τρία χρόνια το περίεργο φαινόμενο του κόμματος «Δημιουργία Ξανά» διέρχεται περίεργη τροχιά. Παραλίγο να εισέλθει στη Βουλή το 2012 και έκτοτε ξαναϋποχώρησε, αλλά αντέχει, σε πολύ χαμηλά βέβαια επίπεδα. Αιτία της ανόδου αλλά και της καθόδου ο αντιφατικός αρχηγός του Θ.Τ., έξυπνος, επικοινωνιακός, αλλά και υπερβολικός. Έχει αρκετούς φανατικούς φίλους και πολλούς φανατικούς εχθρούς.

«Θα προτιμήσω θάνατο, Τζήμερο δεν ψηφίζω»

Έχουμε ξανατζημερολογήσει, τα έχουμε πει. Υπάρχουν πολλοί στο έθνος, που σκέφτονται: τι λέει ο σιχαμένος ο Τζήμερος; Αυτό; Ωραία, τότε εγώ θα λέω το αντίθετο! Έτσι εξασφαλίζεις πολλά λάικ στην ευρεία επικράτεια των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Ενώ, αντίθετα, οι μειονοτικοί πιστοί Τζημερίστας τραβούν το Γολγοθά τους. Με σκυμμένο το κεφάλι, αλλά και με βαθειά πίστη στον ηγέτη τους, σηκώνουν το σταυρό της χλεύης των πολλών και περιμένουν τη δευτέρα παρουσία για να δικαιωθούν.

Έχουμε φίλους και γνωστούς, που είναι θανατικά αντιτζημερίστας, ζουν για να βρίζουν το Τζήμερο. Κάποιοι από αυτούς είναι και πολύ συμπαθείς. Ξέρουνε ότι το κόλλημά τους με το Τζήμερο προκαλεί συγκαταβατικά χαμόγελα, αλλά το μόντους βιβέντι μας προχωρεί κανονικά, ακόμα και όταν τους τσακώνουμε να εκτίθενται αντιφάσκοντας. Λατρεύουν, ας πούμε, τη Σώτη Τριανταφύλλου και το λένε ανοιχτά και βρίζουν τον Τζήμερο λέγοντας μπλιαχ που έγραψε τέτοια γκαγκαπερί «πολυπολιτισμικότητας».

Το πρόβλημά τους είναι ότι τόσο η άρτια Σ.Τ. όσο και ο υπερβολικός Θ.Τ. έγραψαν τα ίδια με μικρή διαφορά (κυρίως στο αισθητικό πεδίο) φάσης, μια που ο Τζήμερος στο τέλος έβγαλε ένα λαϊκισμό τύπου Θούριος και ως πότε παλικάρια. Άρα, πώς λες, ζήτω η Σώτη και μπλιαχ ο Θάνος, χωρίς να κοκκινίζεις, συμπαθητικέ μου έμπορε συννέφων;

Ας πιθανολογήσουμε εδώ, λοιπόν, ότι ως πολιτικός νεφεληγερέτης του χώρου του ο Θάνος Τζήμερος θεώρησε σκόπιμο να αφυπνίσει το κοινό, αποκαλύπτοντάς του πόσο αδιάφορα προσεγγίζει το ισλαμικό παγόβουνο επί του οποίου πάμε ολοταχώς να στουκάρουμε. Δεν θα μπούμε εδώ στην αυτονόητη ουσία του προβλήματος («Μωαμεθάνιο» το είχε πει κάποτε και τον είπανε φασίστα…) που επανέλαβε ο Θ.Τ., λίγο καιρό μετά την ΣώτηΤριανταφύλλου. Ο τρόπος του άγγιξε τον παραλογισμό, λέγοντας: «Θες να ζήσεις μαζί μας; Όχι μόνο θα σεβαστείς τις αξίες μας, αλλά θα τις υιοθετήσεις!»…

Χοντράδα. Πώς θα ελέγχεις, καλέ μου, ότι πραγματικά κάποιος έχει υιοθετήσει τις αξίες σου, ώστε να μην τον διώξεις πίσω στο ΜπανγκλαΝτες; Μας θύμισε το φινάλε της ταινίας «Bananas», όπου ο φοβερός Γούντυ Άλλεν παρουσιάζει μια νεοπαγή Δικτατορία να διαφημίζει στους πολίτες, με μεγάφωνα στους δρόμους, πόσο αγαπάει την καλή υγιεινή και καθαριότητα παντού. «Γι’ αυτό από αύριο, για να ελέγχουμε ότι τα εσώρουχά σας είναι καθαρά, θα τα φοράτε πάνω από τα ρούχα!». Τέτοιο άρωμα μας έβγαλε το κείμενο του Τζήμερου, χωρίς να μπούμε στην ουσία της κατά τα άλλα ισχυρά συγκροτημένης επιχειρηματολογίας του.

Ο Πρόεδρος της «Δημιουργία Ξανά» έχει ένα λαμπερό θηλυκό μυαλό, τις ηλιακές κηλίδες του οποίου, η οργανωτική δομή του κόμματός του δύσκολα μπορεί να μαζέψει. Έτσι, εμφανίζεται συχνά και καταθέτει εκρηκτικές καλοσυγκροτημένες προτάσεις, που είναι προβληματικές σε κάποια σημεία της διατύπωσης, άντε και του αισθητικού και ηθικού τους layout. Λέει αλήθειες, αλλά τις λέει με υπερβολικό και προκλητικό τρόπο. Έτσι, δίνει πάτημα στους ορκισμένους εχθρούς του να τον γκρεμίζουν επικοινωνιακά. Και ενώ έχει ήθος που άνετα σε κάνει να αγοράσεις από αυτόν μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, έχει φήμη καθάρματος.

Ενώ αυτός δείχνει το φεγγάρι, όλοι κοιτούν το δάχτυλό του. Αλλάζει δάχτυλο και ξαναδείχνει, αυτοί πάλι κοιτάζουν το νέο δάχτυλο. Αποτέλεσμα; Ζημιώνεται η κοινωνία που δεν αντιλαμβάνεται τι είπε ο Θ.Τ. και φυσικά στο φινάλε, αυτή η έξυπνη πρότασή του δεν υλοποιείται. Και η κοινωνία αισθάνεται ότι κάποιοι την έσωσαν, που μπλόκαραν τέτοια άθλια πρόταση… Φοβερό! Αυτός ο εχθρός και νεκρούς ανασταίνει! Μόλις κάποιος φανατικός αντιτζημερίστα μυρίσει ότι μίλησε ο Κακός, τότε σηκώνεται από τον νεκροθάλαμό του και την Άρτα φοβερίζει. Είπαμε, όποιος βρίζει τον Τζήμερο αποκτάει αυτόματα αξία.

Δύσκολα διαχειρίσιμη υπερχειλίζουσα εξυπνάδα

Ως προς το ιδιαίτερο ζήτημα της ευφυΐας του Τζήμερου, η οποία δεν υποστηρίζεται από ανάλογη γνωστική υποδομή, ας το δουν λίγο στην ΔΗΞΑΝ. Ο ηγέτης τους είναι δεινός γραφιάς και γεννοβολά διαρκώς νέο υλικό με καταιγιστικούς ρυθμούς. Όμως, όταν κάποτε κάνει την πατάτα, δεν είναι και Θεός, ποιος θα τον ελέγξει / προφυλάξει; Ο άνθρωπος λειτουργεί ως αρθρογράφος και δεν υπάρχει κανένα όργανο που να συνεδριάζει και να τον δεσμεύει να γράψει αυτό και να μην γράψει εκείνο. Όταν όμως γράφει το εκείνο, τι γίνεται; Όποιος τού είναι φανατικά πιστός, θα το δεχτεί και θα τον επευφημήσει.

Όποιος, όμως, έχει την στοιχειώδη προσωπικότητα, μια στις τόσες να έχει και να αντιτάξει μια άλλη γνώμη, τι κάνει; Την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενος, λειτουργεί υπό το κράτος του κομματικού πατριωτισμού και υποδύεται ότι συμφωνεί με τον Αρχηγό του. Μια δυο τρεις, μετά; Τότε αρχίζουν τα συνήθη όργανα που οδηγούν σε διαρκείς μικροδιασπάσεις τη ΔΗΞΑΝ. Τότε είναι η χαρά των κομπλεξικών που είναι ΔΟΜΙΚΑ αντιτζημερίστας. Και θα σου πουν, είδες που σου τα ‘λεγα;

Αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν πριν δημοσιεύσει ο Θ.Τ. ένα πολύ τολμηρό κείμενο, έκανε μια διαβούλευση τουλάχιστον με τα στελέχη του. Δεν την κάνει, όμως, γιατί έχει αποκτήσει εθιμικά αυτό το προνόμιο, να δεσμεύει δημόσια τα μέλη της Δ.Ξ., να μαθαίνουν τη γραμμή στον αέρα από τις αναρτήσεις φρέσκων δημοσιεύσεων του πολύγραφου Προέδρου. Αυτό καθιστά δύσκολο να διασωθεί κάποιος ως μέλος, αν έχει και κάποιο απόθεμα ιδίας κοσμοαντίληψης. Δύσκολα λειτουργεί ένα κόμμα έτσι, όσο συνειδητά προσωποπαγές κι αν είναι.

Αυτά για τους εντός. Για τους εκτός, υπάρχει ένα ελαφρυντικό υπέρ του Τζήμερου, που κάνουν πως δεν βλέπουν. Μια κυβέρνηση πριν να υλοποιήσει μια πολιτική επιλογή μέσω ενός νομοσχεδίου το στέλνει στον νομικό σύμβουλο να το ελέγξει μην κρύβει καμιά χοντράδα. Αν ήσασταν Τζήμερος (χωρίς άρτια νομοτεχνική παιδεία), μόλις είχατε μια καλή ιδέα, αντί να πάτε αμέσως να την κάνετε άρθρο και να τη στείλετε σε κάποιο ΜΜΕ δεν θα την βάζατε σε διαβούλευση και με στελέχη και με νομικό σύμβουλο; Δεν το κάνει, όμως. Έτσι, όταν κάνει την πατάτα, άνετα την εντοπίζει ένας μέτριος δικηγόρος με ισχυρή τεχνική κατάρτιση. Και μπορεί για πλάκα και πανεύκολα έτσι να βγάλει σκάρτο τον Τζήμερο στα μάτια του μεταρρυθμιστικού κοινού.

Τελικά, το Τζήμερο πάθος αποκαλύπτει τη συνήθη για το καθ’ ημάς ισλάμ ασθένεια της κοινωνίας μας, να μην μπορεί να ανεχτεί στα σπλάχνα της έξυπνους ανθρώπους. Η μαζική χειροτεράντζα πάντα συνασπίζεται για να τους εξοντώσει, αφού οι πολλοί τους μισούν και λίγοι τους ακολουθούν πιστά. Κρίμα για λαό χρεωκοπούντα. Τους έξυπνους τους έχουμε ανάγκη. Αν είναι λίγο έως πολύ αλαζόνες, ας τους δείχνουμε με αγάπη το δρόμο. Και ας τους εκμεταλλευόμαστε σε λειτουργικό κοινωνικό επίπεδο, να βγάζουν και οι πολλοί κάτι από αυτή την εξυπνάδα.

Μετριοκρατία

Ας σταματήσει αυτό το αντίστροφο που ισχύει, αυτή η κομπλεξική αναποδιά που θεραπεύουμε πανεθνικώς, φτάνοντας έτσι στο στάτους κβο της μετριοκρατίας που θριαμβεύει εις βάρος όλων, έξυπνων, μετρίων και βλακών αντάμα. Ας μας εξηγήσουν οι έξυπνοι ότι αυτή η αναποδιά κυρίως βλάπτει εμάς τους πολλούς μέτριους και βλάκες και λιγότερο τους έξυπνους, που θα βασανιστούν από τους διωγμούς αλλά στο τέλος θα επιζήσουν. Ενώ, αν αφήσουμε τους έξυπνους να βάλουν την πινελιά τους, με την βοήθεια ημών των μετρίων που θα τους δείξουμε πώς να είναι πιο συγκαταβατικοί μαζί μας, τότε όλοι μαζί θα ωφεληθούμε…

Βέβαια το άρρωστο σύστημα στο οποίο ζούμε είναι εξ ορισμού βλακο-μετριοκεντρικό. Τα έξυπνα πουλιά δεν τα χωράει, γι’ αυτό τα διαλύει πιάνοντάς τα από τη μύτη. Τους ευφυείς τους εκνευρίζει, τους σπάει τα νεύρα, συγχύζονται, τσιρίζουν και γίνονται ρεζίλι. Αν δεν τρελαθούνε και εντελώς και δεν βγούνε στους δρόμους να ρωτάνε σαν την γοργόνα την αδερφή του Στρατηλάτη «Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;»… Πρέπει ένας έξυπνος να είναι πολύ κωλοπέτσωμα, για να καταφέρει να περάσει τη δοκιμασία του καψονιού της μετριοκρατίας και να βγει κάποτε όρθιος, αλλά με δεμένα χέρια, λάθρα βιών σε κάποια γωνιά…

Όταν βρεθεί ένας έξυπνος ενοχλητικός για το σύστημα, καλή ώρα ο Τζήμερος, αρχίζει το ψιλό γαζί από ένα σύνθετο εσμό καλοθελητών, σε στυλ, μα τι θέλει ο τύπος τώρα. Αυτός ο εσμός περιέχει κατά απροσδιόριστη δοσολογία τόσο κάποιους από τον κύκλο του λεγάμενου που τους έφαγε την πελατεία, όσο και κάποιους πιο οργανωμένους από τους άλλους κύκλους, τους ανταγωνιστικούς.

Φυσικά ο εσμός αυτός περιέχει και πολλή μαρίδα, που έχει ανάγκη να φατριαστεί, να ανήκει σε κάποια μεγάλη ομάδα, από όπου θα αντλεί νόημα ζωής και ασφάλεια. Είναι πολύ αποδοτικό, ιδιαίτερα στον τόπο μας που κατέχει καλά το σπορ των διχασμών, να φατριάζεσαι εύκολα, βρίσκοντας ένα εξιλαστήριο βλήμα, το οποίο συμφωνούμε οι πολλοί να καταριόμαστε και να μισούμε. Και τον ξεφωνίζουμε με τις βουβουζέλες μας τον εξιλαστήριο, όχι στη βάση διαφορετικών ιδεών, αλλά στη βάση ότι αυτός είναι κακός κι εμείς είμαστε με τους καλούς.

Τις βουβουζέλες μας τις μοιράζει δωρεάν το παλιό πολιτικό προσωπικό και οι κρυφοπελάτες του. Μόλις βγει κάποιος καινούργιος και κράξει το σύστημα πέφτουνε επάνω του όλοι οι (μικρο ή μακρο) βολεμένοι και οι πρόθυμοι ανυποψίαστοι άκοντες πράκτορες του συστήματος.

Και τον κράζουν τον εξιλαστήριο, μέχρι να σκάσει. Αν έχει τσαγανό και αντέξει τότε πέφτουνε και εφεδρείες. Δεν μπορεί, στο τέλος θα πλαντάξει. Βέβαια, όσο πιο δυνατός είναι ο λεγάμενος, τόσο πιο οργανωμένα θα τον πολεμήσουν. Και αν προκύψει πάρα πολύ δυνατός, κάτι που ως τώρα δεν το ζήσαμε με κανένα καινούργιο, τότε στο τέλος πέφτει το σύστημα να τον προσεταιριστεί. Και εκεί πρέπει να έχει τα κότσια ο τύπος να μην τους κάτσει. Δύσκολες δουλειές. Δηλαδή, λίγοι τζήμεροι και πολλοί μίζεροι, έτσι φτάσαμε στη φωτογραφία της γκαντεμιάς του έθνους.

Θερσιτισμός και κατά του Σταύρου

Χτες βράδυ έπεσε κεραυνός εν αιθρία στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Κάποιος, που ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε χρίσει υποψήφιο ευρωβουλευτή, κατήγγειλε ότι ο επικεφαλής Του Ποταμιού τον ξεδιόρισε μέσω ενός SMS. Τα πλήθη εξεμάνησαν, χωρίς να τους περάσει από το μυαλό, τι άραγε λέει επ’ αυτού και ο ίδιος ο Σ.Θ., που μπορεί να έχει άδικο, μπορεί, όμως, να έχει και δίκιο. Σε λίγες ώρες έγινε χαμός στο Κατιναριάτο, από το οποίο και παρασύρθηκε σύμπας ο ελληνισμός.

Χωρίς να κάνει κανείς ρεπορτάζ, όλοι υιοθετούσαν την αφήγηση του «διαγραφέντος». Κανείς δεν σκέφτηκε να ρωτήσει την επίσημη πλευρά Του Ποταμιού. Έτσι ακούστηκε χτες: «Να τα. Ο Θεοδωράκης είναι Τζήμερος 2.0». Και όλα αυτά την ημέρα που βγήκε το καταπληκτικό βιβλιαράκι Του Ποταμιού (διαβάστε το, με μια ματιά που ρίξαμε χτες δείχνει πολύ ενδιαφέρον).

Ένας Θερσιτισμός (από τον ομηρικό Θερσίτη, τον γνωστό κακομούτσουνο ανακατωσούρη του Τρωικού Πολέμου, που τσακωνόταν με όλους και έβαζε φυτιλιές ανάμεσα σε όλους τους άλλους) τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα διαλύει τις δυνατότητες αυτού του τόπου. Κανείς δεν σκέφτεται να βάλει χέρι στο φαινόμενο αυτό, που αποδεικνύει από το παράθυρο την συνέχεια του ελληνικού έθνους… Δέκα εκατομμύρια Θερσίτες ξαμολιούνται και τώρα και διαλύουν την πατρίδα, όπως έκπαλαι γίνεται στον τόπο μας.

Το «Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις» δεν είναι ο οδηγός της Δικτατορίας του Κατιναριάτου. Δεν με νοιάζει τι λέει η άλλη πλευρά. Ακούω μόνο την πρώτη πλευρά που θα εμφανιστεί και θα καταγγείλει κάτι. Όποιος σας κατηγορήσει, ας πούμε, ότι κάθε βράδυ βάζετε ψεύτικο στήθος,βάφεστε με κραγιόνια και κάνετε πιάτσα στη Συγγρού, έχει δίκιο. Δεν υπάρχει altera pars για να ακουστεί. Όποιος πρόλαβε τον Κύριον κατήγγειλε και ρούμπωσε το δίκαιο, το δίκιο του γρήγορου θα λέγαμε… Ό, τι καταγγέλλεται είναι αληθές. Τελεία και παύλα.

Συνήθως, οι ίδιοι που βρίζουν τον Τζήμερο διότι είναι «ο γνωστός φασίστας Τζήμερος», είναι και αυτοί που βρίζουν τον κάθε άλλο επικεφαλής του μεταρρυθμιστικού χώρου. Ξέρουν αυτοί. Ήτανε ΠΑΣΟΚ, μέχρι και Γεωργακίστας. Μετά αγανάκτησαν και γίνανε Δράση ή Τζημερίστας, πηγαινοερχόμενοι λίγο μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, φτιάξανε κάνα Νέο Κόμμα, είδανε φως στου Σταύρου, μπήκαν κι εκεί, αλλά κάτι θα του βρουν κι αυτουνού. Κάτι βρίσκουνε για όλους.

Είναι πάντα σύμφωνοι με όποιον βρίσκεται δίπλα τους κάθε στιγμή, θάβοντας τον παραδίπλα, στον οποίο θα προσκολληθούν αμέσως μετά θάβοντας τον προηγούμενο. Και μετά πάνε πάλι παρακάτω. Γιατί έχουν τον Θερσιτισμό μέσα τους και κογιονάρουν όποιον βρουν μπροστά τους. Υπάρχουν βέβαια ανάμεσά τους και κάποια δολίως οργανωμένα εγκάθετα στελέχη του πελατειακού παρακράτους. Αυτά πάντα βυσσοδομούν κατά όποιου βάζει χέρι σε αυτό το παρακράτος, καθόσον εύλογα ενεργοποιείται το ένστικτο αυτοσυντήρησής τους.

Πόρκα μιζέρια. Είτε έξυπνος, είτε ανατρεπτικός είτε (ακόμα χειρότερα) και τα δύο, την έβαψες. Είσαι πολύ ενοχλητικός και θα πονέσεις πολύ, πάρα πολύ, για να καθιερωθείς. Τέτοιοι Θερσίτες είμαστε, σε μια φάση, κατά την οποία ο τόπος ρημάζει από τον πελατειακό λαϊκισμό και δύσκολα θα ξανασηκώσει κεφάλι μετά το πρόσφατο βαθύ κάθισμα. Έτσι το μέλλον των παιδιών μας δεν είναι ευοίωνο.