Οι «ρινόκεροι» και η αρένα της Κουμουνδούρου

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής κατέχει το απόλυτο ρεκόρ διαγραφών από κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων στα οποία ανήκε. Τρεις τον αριθμό. Δύο με το ΠΑΣΟΚ και μία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό σημαίνει πώς είναι έμπειρος.

Οι παλαιοί της Χαριλάου Τρικούπη των οποίων ο πολιτικός κυνισμός έχει ακουμπήσει πλαφόν, συνδέουν την κάθε απόπειρα του Παναγιώτη Κουρουμπλή να διαφοροποιηθεί με κάποιο «πολιτικό σάλτο». Δεν έχει σημασία προς ποια κατεύθυνση θα οδηγήσει αυτό το «σάλτο»  Μπορεί να είναι εντός, εκτός και επί τα αυτά. Μπορεί και να οδηγείται μόνον εκτός. Για τους παλαιούς της Χαριλάου Τρικούπη ο Παναγιώτης Κουρουμπλής θεωρείται πολιτικός «γάτος» με ότι αυτό συνεπάγεται. Κάτι σαν «βαρόμετρο περιορισμένης ακτίνας» αλλά με δυνατότητες ασφαλούς πρόγνωσης.

Ο Αλέξης Τσίπρας στις Βρυξέλλες όπου βρισκόταν προφανώς και δεν ανέμενε ένα τόσο βίαιο ξέσπασμα του πασοκογενούς βουλευτή του. Βρισκόταν στην έδρα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας στο πλαίσιο μίας συνεχιζόμενης επιχείρησης εφησυχασμού του ευρωπαϊκού κατεστημένου . Πρόκειται για μία επίθεση γοητείας εκ των υστέρων η οποία θα τον οδηγούσε κάποια στιγμή στην πολυπόθητη κατάκτηση του τίτλου του ηγέτη της ελληνικής Κεντροαριστεράς συλλήβδην και γαία πυρί μιχθήτω. Αυτά μέχρι πρόσφατα. Διότι την επομένη της διαγραφής Κουρουμπλή κάτι άλλαξε.

Ο Αλέξης Τσίπρας που εμφανίστηκε στην Βουλή το Σάββατο που μας πέρασε δεν είχε καμία σχέση με εκείνον τον Τσίπρα των Βρυξελλών. Είναι γνωστό πώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τιμά τον Ιανό. Όχι με την θρησκευτική υπόσταση του αλλά με την πολιτικο-χωροταξική. . Ο Ιανός σε μπερδεύει όταν έχει τοποθετηθεί η προτομή του σε σταυροδρόμι. Ο Τσίπρας λατρεύει αυτήν την διάσταση του  θεού των Ρωμαίων.

Τι προηγήθηκε άραγε ώστε να αλλάξει η «διάθεση» του Αλέξη Τσίπρα και από παράδειγμα προς μίμηση ηπίου κεντροαριστερού ηγέτη οποίος αποπέμπει χωρίς πολλά – πολλά τον αμετροεπή βουλευτή  του, επιτίθεται κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη με ύφος «αγανακτισμένου της Κάτω –Πάνω Πλατείας».  Και μάλιστα  με χαρακτηριστικά εξωκοινοβουλευτικού αρχηγού γκρουπούσκουλου. Με μία ρητορική αναμφίβολα παιδαριώδη και με μία ορολογία σίγουρα επικίνδυνη που αναιρεί κάθε προσπάθεια να πείσει το κατεστημένο των Βρυξελλών αλλά και το ντόπιο σύστημα πως εξελίσσεται στο «καλό παιδί της ελληνικής κεντροαριστεράς με αριστερό πρόσημο»;

Αυτό που συνέβη παραπέμπει σε σενάριο «μεγάλης πολιτικής ανατριχίλας». Μία «ανατριχίλα» που προκαλείται από την αίσθηση πώς βραχυπρόθεσμα, πολύ βραχυπρόθεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να βρεθεί τρίτο κόμμα. Στην Κουμουνδούρου αντιλήφθηκαν με καθυστέρηση πως όταν η αντιπολιτευτική τακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι ούτε αποδοτική, ούτε σχεδιασμένη, χωρίς στρατηγική , με αναξιόπιστους τακτικισμούς και κυρίως χωρίς ευκρινή στόχο, τότε αργά ή γρήγορα κάποιος θα έρθει να συμπληρώσει τα κενά.

Ε λοιπόν, «γάτος» ο Παναγιώτης Κουρουμπλής. Είχε καταλήξει στην παραπάνω διάγνωση πριν ακόμη το μυριστεί η ηγεσία του. Μπορεί και να την … αφύπνισε. Ξέρει ο άνθρωπος. Παλιά καραβάνα. Θα μου πείτε ελπίζει πραγματικά  να καταφύγει στο κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη;  Θα απαντούσαμε πως ο Παναγιώτης Κουρουμπλής μπορεί να το επιθυμεί διακαώς όμως η Χαριλάου Τρικούπη δεν έχει τόσο κοντή την μνήμη.

Στο ημικύκλιο προηγήθηκε η εμφάνιση του Γιάνη Βαρουφάκη. Πέραν της  «théâtralité» την οποία επιστρατεύει παντού και πάντοτε ο επικεφαλής του «ΜέΡΑ25», κατάφερε να «πάρει την μπουκιά από το στόμα» του Αλέξη Τσίπρα. Με όρους αριστερής πολιτικής κουβέντας. Και αυτό όχι ως προς το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως προς το 4,5% του ιδεολογικού του πυρήνα.

Έτσι η ρητορική επιθετικότητα του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, κυρίως η ερμηνεία της γλώσσας του σώματος, οι συσπάσεις του προσώπου, η δόμηση του πολιτικού του λόγου, η χρήση πολιτικών όρων όπως «καλώ τον ελληνικό λαό», αλήθεια πόσες φορές επανέλαβε αυτή την φράση, όλα τα παραπάνω παρέπεμπαν σε μία δυσεξήγητη απόγνωση. Η πολιτική φρασεολογία του θα μπορούσε και να παρεξηγηθεί. Αυτή η επίκληση του Συντάγματος από τον Αλέξη Τσίπρα ήταν τόσο αμφιλεγόμενη άλλωστε. Δεν θα του διαφεύγει προφανώς πως η συνεχής και άνευ λόγου επίκληση του καταστατικού χάρτη μάλλον απομειώνει την σημασία του. Για κάποιους πολιτικούς σχηματισμούς που επικαλούνται με περισσή ευκολία, το Σύνταγμα, το Έθνος, την Πατρίδα και τον … Θεό αυτό είναι και το ζητούμενο. Η τελική απαξίωση της συνταγματικής τάξης. Προφανώς και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με όλα αυτά. Προς τι λοιπόν αυτή η πολιτική φλυαρία του προέδρου  του; Το πολιτικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνον οι συνοδοιπόροι του Πολάκη. Πόσο δε μάλλον του Κουρουμπλή.

Ένας εξωθεσμικός, αριστερός αλλά και άριστα «πληροφορημένος πολιτικός κουτσομπόλης» έλεγε την Πέμπτη που μας πέρασε πώς «αν κάποιος  θα μπορούσε να περιμένει κάτι  από το πολιτικό παρασκήνιο αυτό το κάτι θα μπορούσε να προέλθει μόνον από τις διαδικασίες και τις ζυμώσεις εντός του  κυβερνώντος κόμματος». Ο άνθρωπος μιλούσε μετά λόγου γνώσεως. Πρόκειται λοιπόν για βαριά κουβέντα που τοποθετούσε εκτός δυναμικών πολιτικών εξελίξεων τον ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται πώς μέχρι το Σάββατο και εντός μόνον 48 ωρών κάποιοι τον άκουσαν. Ο ένας ήταν ο Κουρουμπλής. Ο άλλος ήταν ο ίδιος ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Οποία ειρωνεία !

Οι πολίτες πάνω από την κάλπη λειτουργούν τιμωρητικά και με γνώμονα την τσέπη τους. Χιλιάδες χρόνια τώρα. Μέχρι που αυτήν την συνήθεια οι πολίτες αυτού του τόπου την μετέδωσαν αυτούσια και στους Ρωμαίους. Προσοχή λοιπόν. Στις επερχόμενες εκλογές οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που θα έχουν κάμποσα χρόνια να «ξεχαρμανιάσουν» τιμωρώντας κάποιο υπαρκτό ή φανταστικό εχθρό, θα κληθούν να ψηφίσουν έχοντας πέραν των δύο συστημικών επιλογών. Με απλή αναλογική μάλιστα. Ε ρε γλέντια.