Αστυνόμευση στα Πανεπιστήμια: Μία συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωση της Πολιτείας, ώστε τα ελληνικά πανεπιστήμια να μπορούν να επιτελέσουν το έργο τους
Το θέμα της φύλαξης της δημόσιας περιουσίας, της ελευθερίας της έκφρασης και της διαφύλαξης της σωματικής ακεραιότητας των καθηγητών, υπαλλήλων και φοιτητών στους πανεπιστημιακούς χώρους της Ελλάδας, συγκροτεί ένα μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως.
Η καταγραφή όλων των φαινομένων που έλαβαν χώρα από το 1984 έως το 2019 στα πανεπιστήμια χρειάζεται χιλιάδες σελίδων και πολλούς τόμους. Θυμάμαι μία Σύνοδο Πρυτάνεων στην Κομοτηνή το 2007, η οποία διεξήχθη σε ξενοδοχείο, όπως όλες οι Σύνοδοι από το 1989 έως τις μέρες μας. Και αυτό διότι ήταν και συνεχίζει να είναι αδιανόητο να επιχειρήσεις συνεδρίαση Συνόδου Πρυτάνεων εντός πανεπιστημιακού χώρου. Τότε, λοιπόν, η συνεδρίαση έλαβε χώρα με περικυκλωμένο το ξενοδοχείο από περίπου 100 «φοιτητές», οι οποίοι απαιτούσαν να εισέλθουν στην αίθουσα και να επιβάλουν τα ψηφίσματά τους. Όταν πρύτανης μεγάλου πανεπιστημίου είπε «αισθάνομαι πολύ άβολα που η Αστυνομία παρεμβάλλεται μεταξύ πρυτάνεων και φοιτητών», του απάντησα ότι εγώ αντιθέτως χαίρομαι που η Πολιτεία μας εξασφαλίζει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Θυμάμαι, επίσης, τη Σύνοδο Πρυτάνεων που οργανώθηκε στα Χανιά τον Ιούλιο 2008 και η οποία συνέχισε τις εργασίες της μόνον χάρη στην επέμβαση της Αστυνομίας που μας προστάτευσε από τις «ορδές των βαρβάρων».
Ανακαλώ στη μνήμη μου, επίσης, τον Ιούνιο 2015, όταν εκ μέρους της Πανελλαδικής Πρωτοβουλίας για την Παιδεία, που μόλις είχε συγκροτηθεί, οργανώσαμε μία ημερίδα στην οποία ομιλητές ήταν ο Διονύσης Τσιχριτζής, πρόεδρος του Συμβουλίου του Πολυτεχνείου Κρήτης, η Άννα Διαμαντοπούλου, πρώην υπουργός παιδείας και πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, και ο υπογράφων, ως μέλος της πρωτοβουλίας και πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης. Φυσικά, ούτε λόγος για διεξαγωγή της ημερίδας στους χώρους του ιδρύματος. Παρόλο που η εκδήλωση οργανώθηκε στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, παρουσία αστυνομίας, ομάδα τραμπούκων, αποτελούμενη από στελέχη κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ματαίωσαν με πρωτοφανή αγριότητα την εκδήλωση. Αξίζει να αναφέρω ότι, παρά την έκκλησή μου προς τον τότε υπουργό Ανάπτυξης Γιώργο Σταθάκη να παρευρεθεί στην εκδήλωση, εκφράζοντας τις απόψεις του, εκείνος αρνήθηκε. Το ίδιο συνέβη και με τον σημερινό συνοδοιπόρο του Σπύρο Δανέλλη, τότε βουλευτή στο Ποτάμι.
Η αφίσα που αναρτήθηκε στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και η οποία υμνεί τον εκτελεστή της 17ης Νοέμβρη και ειρωνεύεται τον γιο του δολοφονηθέντος Παύλου Μπακογιάννη, βρέθηκε εκεί με την ανοχή εκείνων που τους ενεθάρρυναν ή τους ανέχθηκαν μέχρι σήμερα και εκείνων που τον κατέταξαν στη χωρία των «αγωνιστών». Ομοίως, η ταμπέλα που ομάδα αναρχικών κρέμασε στις αρχές Νοεμβρίου 2020 στον λαιμό του πρύτανη του ΟΠΑ έχει ηθικούς αυτουργούς. Και επειδή ο Νίκος Φίλης διακηρύσσει ότι αυτός ο νόμος (για την ίδρυση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας) δεν θα περάσει, αλλά αντιθέτως θα τον πολεμήσουν στους δρόμους, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη δήλωσε ότι δεν θα τον ψηφίσει, η κοινωνία στην πλειονότητά της θα τους θεωρήσει ηθικούς αυτουργούς της κατάστασης ανομίας, της δολιοφθοράς και της τρομοκρατίας που κυριαρχεί στα δημόσια πανεπιστήμια.
Έχουμε κατ’ επανάληψη αναφερθεί στη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο αποδίδει στην κοινωνία μας πολίτες χωρίς κριτική σκέψη, ημιμαθείς και άνευ προσόντων για την κοινωνική, πνευματική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Είχαμε κατ’ επανάληψη ασκήσει κριτική στην υπουργό Παιδείας για την έλλειψη τόλμης να προβεί στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Έχουμε επισημάνει ότι τόσο οι ετήσιες εκθέσεις του ΟΟΣΑ (OECD Indicators: Education at a Glance) όσο και τα αποτελέσματα των διαγωνισμών PISA αποδεικνύουν την ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Η κριτική μας δεν είχε αντιπολιτευτικό χαρακτήρα, αλλά ήταν πάντα ειλικρινής και τεκμηριωμένη. Ακόμη και επί των ημερών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η προσπάθεια ήταν να επισημανθούν οι αβελτηρίες, οι καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής του και οι απαιτούμενες διορθωτικές κινήσεις. Μετά από τον πρόσφατο νόμο 4763/2020, που καθιέρωσε την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση, και το νομοσχέδιο που βρίσκεται σε διαβούλευση οφείλουμε να καταθέσουμε τους λόγους για τους οποίους θεωρούμε τολμηρές, εμβληματικές και επιβεβλημένες τις τομές, που εμπεριέχονται στο νομοσχέδιο. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι αυτές οι διατάξεις δεν εντάσσονται (όπως θα έπρεπε) σε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο νόμου, όπως ήταν ο 4009/2011.
Επί του προκειμένου λοιπόν. Τα Πανεπιστήμια είναι πλήρως αυτοδιοικούμενα, βάσει του άρθρου 16 του Συντάγματος. Όμως, αυτά είναι δημόσια ιδρύματα και λειτουργούν εντός της Ελληνικής Επικράτειας. Όπως η Ελληνική Αστυνομία και ο Εισαγγελέας ασκούν δικαιοδοσία σε κάθε γωνιά της χώρας, έτσι και στα πανεπιστήμια έχουν την υποχρέωση να διασφαλίζουν την ειρήνη, τη σωματική ακεραιότητα καθηγητών, φοιτητών και υπαλλήλων, την ακεραιότητα της δημόσιας περιουσίας, το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Κατά συνέπεια, η σύσταση ειδικού σώματος προστασίας σε κάθε πανεπιστήμιο, που θα υπάγεται στην Ελληνική Αστυνομία, αποτελεί μία συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωση της Πολιτείας, προκειμένου και τα ελληνικά πανεπιστήμια να μπορούν να επιτελέσουν το έργο τους.
Η σταδιακή απενεργοποίηση του νόμου 4009/2011, που άρχισε το 2012 και ολοκληρώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, επέφερε μεγάλη ζημία στην κοινωνία. Η εισαγωγή στα ΑΕΙ του 80% των υποψηφίων, αντί του 30%, που είναι ο μ.ο. στον ΟΟΣΑ, συνέστησε ένα πολυέξοδο πρόγραμμα απόδοσης δεκάδων χιλιάδων μη χρήσιμων πτυχιούχων, οι οποίοι εκ των πραγμάτων έμεναν άνεργοι, ετεροαπασχολούντο ή μετακόμιζαν στην αλλοδαπή. Όλοι εμείς ζήσαμε και ζούμε επί δεκαετίες την τραγική κατάσταση να έχεις πολλούς εγγεγραμμένους φοιτητές σε ένα μάθημα, που δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις πανεπιστημιακών μαθημάτων. Αυτό έρχεται να θεραπεύσει η διάταξη θέσπισης της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στις σχολές.
Πολύ σημαντική θεωρώ τη θέσπιση, από το καλοκαίρι του 2021, της δυνατότητας υποβολής παράλληλου μηχανογραφικού δελτίου είτε για την εξ αρχής εγγραφή σε δημόσιο ΙΕΚ (Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης) είτε για την κατάληψη θέσης σε ΙΕΚ σε περίπτωση αποτυχίας εισόδου σε πανεπιστήμιο.
Επιτέλους, θεσπίζονται και πάλι, μετά την κατάργηση του νόμου 4009/2011, διατάξεις για το ανώτατο χρονικό όριο φοίτησης, με ειδική μέριμνα για όσους ήδη φοιτούν στα πανεπιστήμια, μέσω της πρόβλεψης μεταβατικού χρόνου ολοκλήρωσης των σπουδών τους, ενώ υπάρχει ειδική μέριμνα για εργαζόμενους φοιτητές. Σε όσους δε δημαγωγούν, λέγοντας ότι οι αιώνιοι φοιτητές δεν κοστίζουν στο πανεπιστήμιο, η απάντηση είναι απλή. Για όλους αυτούς το Ίδρυμα προγραμματίζει αίθουσες τελικών εξετάσεων, επιτηρητές, κόλλες διαγωνισμού και εργαστηριακές θέσεις με τους απαιτούμενους βοηθούς εργαστηρίων.
Η ώρα της αλήθειας έφθασε. Η ψήφος των τριών κομμάτων της Αριστεράς είναι ήδη δηλωμένη. Εύχομαι το ΚΙΝΑΛ να μην πορευθεί στον δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως κόμμα που σέβεται το Σύνταγμα, που σέβεται τη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ως κόμμα που κατήρτισε και ψήφισε τους νόμους για την αξιολόγηση, τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία, το Νέο Σχολείο και τον νόμο 4009/2011 για τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, οφείλει να έχει το θάρρος να αντιταχθεί στον φασισμό και στην τρομοκρατία που επιβάλλει τμήμα της Αριστεράς τις τελευταίες δεκαετίες στα πανεπιστήμια. Οφείλει να στηρίξει τις πρωτοβουλίες αυτές, έστω μετά από προτάσεις βελτίωσης. Απλώς, ας σεβαστεί το πρόσφατο παρελθόν του και ας μην το αποκηρύξει.
