ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ

Είναι απότοκο του εμφυλίου πολέμου αλλά και του μετεμφυλιακού κράτους, λανσάρεται ως «δίκαιη οργή» και η πολιτεία το αντιμετωπίζει διαχρονικά με συγκατάβαση

Το πανεπιστήμιο ανήκει αποκλειστικά στα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας κι αυτό οφείλουν να το διασφαλίσουν απολύτως η πολιτεία και οι διοικήσεις των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων

Το μουτζουρωμένο πανεπιστήμιο που προστατεύεται από αυτούς που το καταστρέφουν είναι κάτι που κανείς δεν πιστεύει πια ότι μπορεί να αλλάξει

«Θα ακολουθηθούν όλες οι δέουσες διαδικασίες»

Φοιτητές και καθηγητές έχουν το δικαίωμα να κάνουν απερίσπαστοι τη δουλειά τους

Ο Πρύτανης του απάντησε μεταξύ άλλων «Εγώ είμαι εδώ για να κρατώ τις ισορροπίες»

«Υπόθεση των φοιτητών και των πανεπιστημιακών να διασφαλίσουν το απαραίτητο κλίμα ακαδημαϊκής ελευθερίας και ηρεμίας»

Ο κόσμος αλλάζει, η Ελλάδα αλλάζει, η επιστήμη και η τεχνολογία εξελίσσονται, αλλά το ελληνικό πανεπιστήμιο μένει στάσιμο. Γιατί;

Τι απαξιώνει το πανεπιστήμιο στα μάτια των πολιτών, ως ένα κλειστό, συντεχνιακό, ανεξέλεγκτο σύστημα

Σύμφωνα με την ηλικιακή μονάδα μέτρησης του Νίκου Βούτση