Ξεσάλωσε η «Αριστερά» με τη φασαρία που ξεσήκωσε, τόσο ενθάδε όσο και στην Εσπερία, σχετικά με το ότι για πρώτη φορά (ξέρετε: «πρώτο κόμμα η Αριστερά») μπλα μπλα μπλα Δημοκρατία, μπλα μπλα μπλα με εκλέξανε. Ο σαματάς της σίγουρα έκανε κακό στη σταθερότητα. Άστε που και αυτό το επιχείρημα, πως η νίκη της θα είναι ατού στη φαρέτρα του Σαμαρά, είναι επιεικώς ένα αστείο, μπον πουρ λ’ οριάν.
Το μόνο ατού στα χέρια του πρωθυπουργού θα είναι να ξεκινήσει επί τέλους τις μεταρρυθμίσεις, που κοροϊδεύει ότι τάχα κάνει, επιδιδόμενος στην πιο βλακώδη φορομπηξία που έχει διανοηθεί ο χόμο σάπιενς. Ακόμα οι 524 επίορκοι, λέει, περιμένουν να απολυθούν. Αλλά ποιος τολμάει να τους αγγίξει, όσο το «προοδευτικό πρόσημο» της «Αριστεράς» λέει «καμία απόλυση», άρα ούτε και επιόρκων;…
Η πατρίδα χρεωκόπησε, γιατί παρήγαγε περισσότερο ψέμα από όσο μπορούσε να καταναλώσει και πνίγηκε μέσα στην περίσσεια του, στο βάλτο του αστείρευτου παρανοϊκού παπανδρεϊκού λαϊκισμού. Τη σκυτάλη έχουν τώρα επάξια νέες υγιείς δυνάμεις στα χέρια τους και δίνουν τον αγώνα τον τίμιο για το λαό, πάντα για το λαό.
Ζητάτε να σας πω, τι έχω με τον Τσίπρα και βαράω. Τα ίδια με ρωτούσαν και για τον Κωστάκη (τον ανωφελή) Καραμανλή και πριν για τον κυρ Αντώνη (ακατάπαυστα από το 1992) και πριν για το μεγαλειώδες Τοτέμ του Παπανδρεϊσμού. Γενικά τι ζόρι τραβάει η ανάλυσή μας και κατατρίβεται με την έννοια του Λαϊκισμού.
Αντίθετα γιατί σεβόμουν και εκτιμούσα τον κανονικό Καραμανλή και τον Σημίτη, που ήταν του δόγματος «λίγα λόγια και πολλή μουσική». Γιατί πάντα πήγαινα κόντρα στο γενικευμένο ρεύμα, που θεωρούσε προοδευτικό τον παπανδρεϊσμό, επειδή έλεγε αντιδεξιά λόγια. Δεν αισθάνομαι ότι έκανα λάθος τριάντα χρόνια τώρα. Άλλο αριστερό, άλλο αντιδεξιό.
Δεν είναι δεξιός ο υγιής καπιταλισμός, μόνο ο λαϊκισμός. Μάλλον, προτιμάμε μια καπιταλιστική δημοκρατική Δανία ως ένα αριστερό παράδεισο με το καλύτερο κοινωνικό κράτος στον κόσμο και μαζί το πιο ελεύθερο. Παρά το βαθύ εθνικό μας «αριστερό» αντι-ιμπεριαλιστικό ισλάμ, που και ανελεύθερο και δεξιό είναι.
Μάλιστα, όταν γίνεται ανεκτικό και στην ανομική βία του Τρελοκομείου της Αυτοδικίας, τότε από δεξιό μετατρέπεται σε ακροδεξιό. Κυριαρχείται από το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, όπου περίβλεπτη θέση παίρνουν και οι ναζί. Αυτοί, καλή ώρα, εμβρυουλκήθηκαν από την αφελή «Αριστερά», φουντώνουν από το «αντιμνημονιακό» φυσερό της και την έχουν και για τον καλύτερό τους πελάτη...
Η καπιταλιστική Δανία, λοιπόν, έχει πλούσια και υγιή και ευήμερη κοινωνία. Εμείς, όμως, που ευεργετηθήκαμε από τον Αντρέα τον τσαχπίνη και τους επιγόνους του, είμαστε φτωχοί και ασθενείς και εξώλης. Οι καλές μορφές (φιλελεύθερων ή σοσιαλιστικών αποχρώσεων) όλων των συστημάτων είναι όλες εντάξει με τα καλά τους και τα κακά τους, αλλά είναι αξιοπρεπείς. Ενώ οι λαϊκισμένες έχουν πρόβλημα, είτε ο λαοπλάνος ηγέτης τους είναι φιλελευθεριάζων ή σοσιαλίζων, είτε Πινοτσέτ ή Τσάβες. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και «αριστερίλα» για αριστερές κουβέντες. Ο σημερινός φιγουρατζής καβαλάρης πελατειακός λαϊκισμός του κ. Τσίπρα, στα απόλυτα χνάρια του παπανδρεϊσμού, είναι δυο φορές δεξιός, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε περιγράψει. Και διότι είναι πρόμαχος ΤΟΥ Συστήματος, που είναι το Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος των ημετέρων δύο τρίτων εις βάρος του ξεκρέμαστου εξαθλιωμένου ενός τρίτου. Και φυσικά διότι, ως δύναμη λαϊκισμού, αλλοιώνει τη δημοκρατική λειτουργία, εξαπατά την κοινωνία και προκαλεί μαρασμό, χρεωκοπίες και δυστυχία. Και όλους αυτούς τους λογαριασμούς κυρίως τους πληρώνουν οι μη προνομιούχοι, στο όνομα των οποίων υποτίθεται ότι ο λαϊκισμός δρα.
Ο πόνος της πενίας πάντα παραμένει κυρίαρχος στις λαϊκισμένες κοινωνίες, όπου το κουμάντο το έχουν «αριστεροί» λαϊκιστές, στην πραγματικότητα καραδεξιοί καραμπουζουκλήδες.
18°
