Η παλιά Ελλάδα (που αντέχει) και η Ευρώπη

Όποιος παρακολούθησε τις δύο χτεσινές «μεγάλες συγκεντρώσεις» του νέου δικομματισμού, αβίαστα έχει κάνει τη σημαντική διαπίστωση.

Αντέχει η παλιά Ελλάδα!

Είναι ψυχωμένη και δεν θα το βάλει κάτω, πίσω από όποιο προσωπείο κι αν κρυφτεί. Σταθερότητα ή ανατροπή; Σταθερότητα του τρέχοντος πελατειακού αδιεξόδου της τρέχουσας συγκυβέρνησης; Ή ανατροπή του, υπέρ ενός νέου παρανοϊκού εναλλακτικού πελατειακότερου αδιεξόδου που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ;

Θες να διαλέξεις την Κική; Ο κ. Σαμαράς μας το είπε ξεκάθαρα. «Αν ο Τσίπρας λέει ότι θα σκίσει τα μνημόνια, έτσι και βγει, εγώ τα σκίζω κάθε μήνα, κάθε βδομάδα, κάθε μέρα!» Δεν παίζουμε, σκίζουμε χασέδες. Θες να διαλέξεις την Κοκώ; Ο κ. Τσίπρας δεν αφήνει αμφιβολίες. Με ένα νόμο κι ένα άρθρο ο νέος την κάνει εφ άπαξ τη δουλειά.

Οι σκιτζήδες στα μπαλκόνια και το εθνικό συμφέρον διασφαλίζεται. Τα χουλιγκανικά συνθήματα και τα σημαιάκια εκατέρωθεν δείχνουν τον δρόμο στις πλατείες. Η παλιά Ελλάδα είναι εδώ. Το ακαταμάχητο εθνικό μας ισλάμ δεν το κουνάει ρούπι. Ούτε «ένα βήμα πίσω».

Λαιφτά ηπάρχουν! Διεδώσται!

Λέει ο κ. Σαμαράς «ο Τσίπρας είναι το ατύχημα που δεν πρέπει να μας συμβεί». Καλά το λέει, μας φτάνει που μας συνέβη ο Σαμαράς, να μας συμβεί τώρα και ο Τσίπρας; Η πικρή αλήθεια, μάλιστα, είναι ότι δεν υπάρχει πιο άξιος πελατειακός λαϊκισμός από του κ. Τσίπρα. Δεν είναι μόνο που πλέον η φωνή του σταδιακά μεταλλάσσεται και προσαρμόζεται στη φωνή ξέρετε ποιουνού συχωρεμένου.

Δείτε πόσο προσεκτικά, πόσο επιστημονικά, πόσο μαυρογιαλούρικα έκανε τη δουλειά το νέο βαθύ ΠΑΣΟΚ! Παρασκευή βράδυ στο Ηράκλειο, τριάντα ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, οπότε και σταματούν οι πολιτικές συζητήσεις και οι κριτικές στις οθόνες και στα φόρα, τι εξήγγειλε το θηρίο. Ακολουθεί ενδεικτικά, λέξη προς λέξη, μέρος από το νέο «λεφτά υπάρχουν», από τις υποσχέσεις εκ Κρήτης εν όψει ευρωεκλογών.

«…Για την ενεργοποίηση Προγράμματος αποκατάστασης των Δασκάλων και των Καθηγητών, των Γιατρών και των Νοσοκόμων, των επιστημόνων και των υπαλλήλων που συγκροτούν την καρδιά του κοινωνικού κράτους. Για την αποκατάσταση των Δικαστικών, των Στρατιωτικών και των Αστυνομικών που κρατούν όρθια την ελληνική κρατική υπόσταση. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και δεσμευόμαστε: Για την υλοποίηση έκτακτων προγραμμάτων υποστήριξης των αγροτών, των χαμηλοσυνταξιούχων, των νέων επαγγελματιών στην πόλη και την ύπαιθρο. …».

Όλο το πελατειακό παρακράτος στην πίστα. Σκεφτείτε πόσο θα λαλήσουμε στις οψέποτε εθνικές εκλογές… Έλεγε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και δικαίως, πόσο Μαυρογιαλούρος ήταν ο κ. Σαμαράς, όταν μοίρασε στους ένστολους μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Αλλά τούτος ‘δω είναι τόσο κιμπάρης… Δεν τον ξεπερνάει χιλιάδες τον Σαμαρά;

Εν τάξει, είναι αργά για να διαδοθεί το τιπ, πόσο δόλια έγινε το κόλπο. Η «δουλειά» έχει πλέον δρομολογηθεί ανεπιστρόφως. Το μήνυμα απασφαλίστηκε και διαδίδεται υπογείως υπό την συνήθη μαζική επικοινωνιακή διεργασία. Από θυρωρό σε ταξιτζή και από μπλογκ σε σοσιαλμύδιο, ο οχλοπολτός θα το πάρει το καλό το σινιάλο που περίμενε. Είστε δημόσιος υπάλληλος; Κερδίσατε! Αγρότης, Συνταξιούχος, επαγγελματίας; Σας έφεξε! Για όποιον μας ψηφίσει, λεφτά υπάρχουν!

Και όχι μόνο αυτό! Το καλυτερότερο είναι άλλο. Δεν φτάνει που θα γίνει η δουλειά παστρικά και μελετημένα, όπως τον καλό καιρό του Μένιου. Τώρα το κίνητρο έχει και ηθική βάση. Τώρα όλα θα γίνουν για πρώτη φορά (επί τέλους!) με την Αριστερά στην κυβέρνηση. Τώρα θα διώξουμε τους καθεστωτικούς και τους συστημικούς και θα έρθουμε εμείς οι καλοί! Δεν είναι πρωτόγνωρα υπέροχο; Δεν γίνεται για πρώτη φορά η Ελλάδα νόστιμη, αξιοκρατική, ηθική και Αριστερή; Και ας λένε κάποιοι εμπαθείς ότι όποιος τσιρίζει κατά των «καθεστωτικών» και των «συστημικών» είναι ΤΟ Σύστημα… Είδες η «Αριστερά»;

Πρώιμο υστερόγραφο

Η «αντιμνημονιακή κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας», που υπόσχεται αυτές τις μέρες ο κ. Τσίπρας, με ποιες άλλες δυνάμεις θα συγκροτηθεί; Με ποιες, πάρεξ τις μοναδικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, δηλαδή αυτές του Ενιαίου Αντιμνημονιακού Ψεκασμένου Ανεξυριζαυγιτισμού; Υπάρχει άλλη πολιτική δύναμη στην πιάτσα, που θα δεχόταν να ασκήσει «αντιμνημονιακή» (χε, χε) πολιτική, εκτός από τις τρεις γνωστές και μη εξαιρετέες; Όχι βέβαια!

Αλλά άμα η κατσίκα τον μασάει τον ταραμά, ποτέ δεν ξέρεις. Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Ότι στην ευτυχή περίσταση που ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφιστεί τώρα, θα έχουμε προσφυγή σε εθνικές εκλογές. Και αμέσως μετά θα προκύψει «αντιμνημονιακή κυβέρνηση σωτηρίας» από τις αντιμνημονιακές δυνάμεις του ανεξυριζαυγιτισμού. Και επειδή οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ναζί (τους οποίους ο ίδιος άθελα αβγατίζει) δεν χωράνε στην ίδια κυβέρνηση, πού καταλήγουμε;

Ότι αυτό που ακούσατε για αντιμνημονιακή κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, είναι η απόλυτη πιπεριά. Δεν φταίω εγώ που σας κολάζω, φταίει η ζωή που είναι σκληρή. Εσχάτως αποδεικνύουμε με δεκάδες τρόπους, πόσο θλιβερό είναι το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η στρατηγική ανωμαλία της αντιμνημονιακής απάτης. Και θυμόμαστε, χάρη στον κ. Τσίπρα, ότι κάθε πολιτικός τζαναμπέτης, αργά ή γρήγορα, περιέρχεται σε δύσκολη θέση. Γιατί η σκληρή ζωή αποκαλύπτει διαρκώς το τριπλό στρατηγικό του αδιέξοδο που περιγράφαμε πάλι προχθές (θλιβερές μου ορδές).

Τα δίδυμα ευρωπαϊκά προικιά και ο Ευρωσκεπτικισμός

Πολλά έχετε ακούσει για την ανάπτυξη του αντιευρωπαϊσμού εσχάτως στην Ένωση. Εισφέρει και εδώ στο καθ’ ημάς ισλάμ η ανορθολογική αγριάδα του μεταλλαγμένου τσιφτετέλληνα, που πολύ κάνει κέφι να διαγράψει τα μεγάλα ευρωπαϊκά ατού, προφέροντας τη μαγική λέξη «Μέρκελ».

Εδώ και χρόνια, οι μαθητές μας έχουν μάθει, αλλά έχουμε αρθρογραφήσει και επ’ αυτού, ότι υπάρχουν δύο κορυφαία αξιακά επιτεύγματα που έχει προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως παρακαταθήκη στον ανθρώπινο πολιτισμό. Τα δίδυμα προικιά που του κληροδότησε είναι η ανεκτική δημοκρατία χωρίς διακρίσεις και η ειρήνη μέσα από διαρκείς συμβιβασμούς.

Όλα μαζί προχωρούν στην Ε.Ε.: τόσο στα ‘μικρά’ όσο και στα ‘μεγάλα’ σημειώνεται μια διαχρονικά ανιχνεύσιμη διαρκής πρόοδος. Ανεξάρτητα από κάποιες υποχωρήσεις, που τελευταία σημειώνονται χαροποιώντας τους φοβικούς ευρωσκεπτικιστές.

Τα ‘μικρά’ (κατακτήσεις κατά των διακρίσεων) ομογενοποιούν τον ευρωπαϊκό χώρο των ‘παλαιών’ και ‘νέων’ κρατών και τον κάνουν ξεχωριστό και πρωτοπόρο υπόδειγμα για όλο τον πλανήτη. Έτσι οδηγούμαστε προς την πιο ολοκληρωμένη δημοκρατία που έχει βιώσει ποτέ ο Ανθρώπινος Πολιτισμός: τη Δημοκρατία ανεκτικότητας στον Άλλο, Χωρίς Διακρίσεις, όπου και ο τελευταίος «διαφορετικός» είναι σεβαστός από τους πολλούς.

Τα ‘μεγάλα’ (η διεύρυνση του περιβάλλοντος ειρήνης) φέρνουν την μέσω αλληλοσεβασμού και διαρκών συμβιβασμών ειρηνική συνύπαρξη των λαών, μέσω μιας καλής κατανόησης του ενός από τον άλλο. Αν το αρχέτυπο ευρωπαϊκό όραμα των Μοννέ και Σουμάν είχε σχέση και με αυτό τον στόχο, πέραν της παραγωγής οικονομικού πλούτου, τότε μάλλον ήδη έχουν δικαιωθεί. Οι Διαφορετικοί έχουν αρχίσει να ζουν αρμονικά μεταξύ τους, να σέβονται τον Άλλον και να συγκροτούν ένα ειρηνικό και ευημερούν ευρωπαϊκό σύνολο.

Επί της ουσίας δηλαδή, και τα ‘μικρά’ και τα ‘μεγάλα’, όλα μεγάλα είναι. Γιατί αργά και σταθερά, η Ευρωπαϊκή Ένωση χτίζει ένα ευρύ περιβάλλον, αφ ‘ενός φιλίας και ειρήνης μεταξύ των λαών της, αφ’ ετέρου ευημερίας και δημοκρατίας που χωρίς διακρίσεις παρέχει σε όλους ασφάλεια και ποιότητα δημιουργικής ζωής.

Ένα περιβάλλον όπου πολλοί θα ήθελαν να μπουν. Και από όπου κανείς λογικός δεν θα ήθελε να βγει, γιατί κάτι τέτοιο ευλόγως θα όφειλε να το εισπράξει ως εθνικό δυστύχημα.

Κάπως έτσι αισθανόμαστε οι περισσότεροι Έλληνες, γιατί στις πιο ήσυχες παλιότερες μέρες νιώθαμε πολύ τυχεροί που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μας ανέβασε στο ευρωπαϊκό τραίνο. Όπως και γιατί αργότερα ο Κώστας Σημίτης μας προώθησε στην πρώτη θέση, που την λέγανε «Ευρωζώνη». Τώρα πρέπει να φροντίσουμε να σώσουμε την κληρονομιά. Να αισθανθούμε ότι είτε η χώρα μας με τη βοήθεια της Ένωσης σωθεί από την κατάρρευση είτε όχι, σε κάθε περίπτωση οφείλει να ανακτήσει την (χαμένη) εύφημη μνεία και εκτίμηση των εταίρων της. Κυρίως, όμως, να ανασυγκροτηθεί με τις ίδιες δυνάμεις της. Γιατί αν δεν κινήσει τη χείρα της, ό, τι και αν κάνει η «Θεά Αθηνά» θα πάει χαμένο… Πόσο μάλλον όταν ο από μηχανής θεός της Ένωσης, που θα μπορούσε να σώσει το απολωλός ελληνικό πρόβατο, ούτε και αυτός βρίσκεται στα καλύτερά του…

Γι αυτό λοιπόν, πρέπει να γρηγορούν όσοι απολαμβάνουν αυτό τον οραματικό ενιαίο χώρο, που διαρκώς αναπτύσσεται, αναθεωρείται, αναδιαμορφώνει την αρχιτεκτονική του. Και να διαφυλάσσουν όλα τα πολύτιμα προικιά της Ευρώπης προς τους λαούς της, ιδιαίτερα την Ειρήνη και την Δημοκρατία Χωρίς Διακρίσεις.

Ξέρουμε πώς είχε ξεκινήσει η γενικότερη ευρωπαϊκή γοητευτική περιπέτεια, αλλά όχι πού και πώς ακριβώς ολοκληρώνεται. Και όμως, όλοι το αισθανόμαστε, αυτό το συναρπαστικό ευρωπαϊκό ταξίδι ακόμα δεν το έχουμε χορτάσει, τα καλύτερα είναι ακόμα μπροστά. Έναντι των δυσκολιών διατηρούμε την ψυχραιμία μας. Τον νου μας, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα μάτια μας…

Υ.Γ.

Μετά από όλα τα προηγούμενα μάλλον γίνεται κατανοητό πως ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι αποτελεί κατ’ εξοχήν φιλοευρωπαϊκή δύναμη, είναι το άλλο με τον Τοτό. Εξ ορισμού είναι αντιευρωπαϊκή η δυσανεξία του Συριζαϊκού «Ή εμείς ή αυτοί!». Όποιος δεν το καταλαβαίνει να κάνει ένα βήμα μπροστά.

Οι μεταρρυθμιστική εναλλακτική πρόταση απέναντι στον πελατειακό λαϊκισμό, για τις ευρωεκλογές, είναι το πληρέστερο ψηφοδέλτιο που προτείνει Το Ποτάμι. Υπάρχει και το ισότιμο εξαιρετικό ανταγωνιστικό ψηφοδέλτιο, που προσφέρουν οι Γέφυρες (Δημιουργία Ξανά και Δράση), το οποίο μάλιστα αποκρύπτεται εξοργιστικά από τα περισσότερα ΜΜΕ. Υπάρχουν και κάποιες πολύ αξιόλογες δυνάμεις (εκ των 58, αλλά ακόμα και ολίγες πασοκικές εκτός πασοκτζισμού) στην Ελιά και κάποιες λιγότερες στη ΔΗΜΑΡ. Όσο για τις επαναληπτικές έχουμε ήδη εκτεθεί. Ναι στον Καμίνη και στον Μπουτάρη, Όχι στην «Κάντε ένα βήμα πίσω όλοι» Μαυρογιαδούρου. Καλό βόλι.