Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει με αφορμή μια απίθανη υπόθεση «πολιτικής ορθότητας» που έχει μετατραπεί σε παρωδία.
Αυτό που ονομάζουμε «πολιτική ορθότητα» δεν είναι για πέταμα. Θέλω να πω πως καλό είναι να μην είμαστε σεξιστές, καλό είναι να μην είμαστε ρατσιστές, καλό είναι να μην κοροϊδεύουμε τους ανθρώπους για χαρακτηριστικά τους που δεν μπορούν να αλλάξουν. Καλό είναι να μη λέμε τους ανθρώπους που έρχονται από την Αφρική «αραπάδες» και καλό είναι να σταματήσουμε να πιστεύουμε πως «όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες» και «όλοι οι άντρες γουρούνια» και να ζούμε αντιστοίχως. Πολύ καλό είναι. Και μάλλον απαραίτητο. Αυτό που ονομάζουμε «πολιτική ορθότητα» ξεκίνησε ως μια προσπάθεια αυτό το καλό, αυτό το απαραίτητο, να γίνει καθημερινότητα. Αλλά δυστυχώς και εδώ συνέβη αυτό που συχνά συμβαίνει με τις προσπάθειες να γίνει ο κόσμος λίγο καλύτερος: κάποιοι συνάνθρωποι έφεραν την «πολιτική ορθότητα» στα μέτρα τους και τη μετέτρεψαν σε καθαρή, ανόθευτη, υστερία.
Οι χειρότεροι από αυτούς πρέπει να φοιτούν ή να βρίσκονται στο συμβούλιο του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας. Εκεί που η προσπάθεια να μετατραπεί η πολιτική ορθότητα σε υστερία έγινε η αιτία για μια ιστορία που άνετα θα μπορούσε να αποδοθεί στο Κουλούρι (ή στο Onion, μιας και μιλάμε για Αμερική).
Ο καθηγητής Πάτον έδινε μια διάλεξη με θέμα τις μικρές «λεξούλες» που γεμίζουν τον προφορικό λόγο. Αυτά τα αααα και τα εεμμμμ που βάζουμε ανάμεσα στις λέξεις όταν δεν είμαστε και τόσο σίγουροι τι θέλουμε να πούμε (ή όταν προσποιούμαστε ότι δεν έχουμε προσχεδιάσει τι θα πούμε). Κι έκανε το λάθος να πει στην τάξη μια από αυτές τις λέξεις που χρησιμοποιούν οι Κινέζοι.
Πιο συγκεκριμένα είπε μια κινεζική λέξη η οποία προφέρεται «nei ge» ή κάπως έτσι και πάντως σίγουρα πολύ κοντά στον τρόπο που προφέρεται στα αγγλικά η λέξη «nigger».
Το λάθος φυσικά δεν ήταν ότι είπε την κινέζικη λέξη που μοιάζει με τη λέξη που αρχίζει από n, αλλά το ότι το έκανε σε μια εποχή που τα πάντα στην Αμερική μοιάζουν με παρωδία. Εφιαλτική μεν, αλλά παρ' όλα αυτά παρωδία.
Το αποτέλεσμα ήταν το συμβούλιο του Πανεπιστημίου να λάβει μια επιστολή από μαθητές οι οποίοι κατήγγειλαν τον καθηγητή επειδή «χρησιμοποίησε μια λέξη που μοιάζει με τη λέξη που αρχίζει από n τουλάχιστον 5 φορές» και με αυτόν τον τρόπο «προσέβαλε όλους τους μαύρους φοιτητές της τάξης». Το κωμικοτραγικό αποκορύφωμα ήταν ο ισχυρισμός όσων υπέγραψαν την επιστολή, σύμφωνα με τον οποίο η κινέζικη λέξη που μοιάζει με τη λέξη που αρχίζει από n «επηρέασε την πνευματική μας υγεία».
Προφανώς η πνευματική υγεία ανθρώπων που καταγγέλουν καθηγητή επειδή στο μάθημά του ακούστηκε μια λέξη που μοιάζει με μια άλλη που δεν πρέπει να ακούγεται δεν είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση έτσι κι αλλιώς. Αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η διοίκηση του πανεπιστημίου, αντί να κάνει την επιστολή παράδειγμα κατάχρησης ευαισθησιών, δικαίωσε τους «θιγόμενους» και απομάκρυνε τον καθηγητή. Αλλά ούτε κι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι χάρη στους υστερικούς μια προσπάθεια για αρμονική συμβίωση, μια προσπάθεια να παραμεριστεί από τον δημόσιο λόγο ο ρατσισμός, γελοιοποιείται και γραφικοποιείται. Είναι ότι χάρη στους υστερικούς αυτοί που αγωνίζονται για την ελευθερία του ρατσισμού εμφανίζονται ως υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου. Και μπράβο τους.
