Αγγελική Κοσμοπούλου

Υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το συνδυασμό του Γ. Καμίνη

Τι θα ήθελες να κάνεις για την Αθήνα αν εκλεγείς;

Θα ήθελα να δώσω, ή μάλλον να «επιστρέψω» στην πόλη αυτά που μπορώ. Αυτά που μου έδωσαν η εμπειρία και η διαδρομή μου. Στην επαγγελματική μου ζωή, έχω μια πολύχρονη θητεία στον πολιτισμό, από διάφορες θέσεις –από ανασκαφές στην Αθήνα, στα σπλάχνα της πόλης, μέχρι την προβολή σημαντικών πολιτιστικών φορέων, όπως το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το καινούργιο μουσείο της Αρχαίας Αγοράς στον όροφο της Στοάς του Αττάλου και, πιο πρόσφατα, το Ωδείον Αθηνών. Όλα αυτά μπορούν να συμβάλουν στο χτίσιμο της εικόνας της πόλης. Μιας εικόνας θελκτικής που ισορροπεί ανάμεσα στην ιστορία και στο παρόν, στα σημαντικά επιτεύγματα και στις ρωγμές της πόλης. Μιας εικόνας που έχει για αφετηρία και σημείο αναφοράς την αλήθεια της, όμορφη και εν πολλοίς άγνωστη.

Τρέχεις, γράφεις τη στήλη «Στο Δρόμο» στο athensvoice.gr. Τι εμπειρίες δίνει ο μαραθώνιος στην ενασχόλησή σου με την πολιτική;

Τρέχω εδώ και 20 χρόνια και έχω στα πόδια μου 54.000 χιλιόμετρα, τα περισσότερα στην πόλη. Το τρέξιμο σου μαθαίνει πολλά. Πέρα από την παροιμιώδη υπομονή και αντοχή του μαραθωνοδρόμου, στο δρόμο μαθαίνεις ανεκτίμητα πράγματα. Μαθαίνεις να μην το βάζεις κάτω στις δυσκολίες. Να επιμένεις. Να πέφτεις και να σηκώνεσαι ξανά. Να βρίσκεις ο ίδιος λύσεις. Να πετυχαίνεις δύσκολους στόχους μεθοδικά, ένα βήμα τη φορά. Επίσης, αποκτάς μια δική σου ματιά στην πόλη, διαφορετική από αυτήν που έχεις εσύ ο ίδιος βηματίζοντας ή διασχίζοντάς την με το αυτοκίνητο ή τη μοτοσυκλέτα. Τρέχοντας, κρυφακούς τις ιστορίες των ανθρώπων της, βλέπεις τις αλλαγές της, χαίρεσαι τις στιγμές και τις εποχές. Κι αυτό το βλέμμα, που πλουτίζει την κάθε μέρα, είναι χρήσιμο και στην πολιτική. Αν θέλεις να εκπροσωπήσεις κάποιους ανθρώπους, πρέπει να βλέπεις και να ακούς. Πρέπει, επίσης, να βρεις τον τρόπο να μοιραστείς τη χαρά που σου δίνει αυτό που αγαπάς. Κι αυτό που αγαπώ, το τρέξιμο, είναι ευτυχώς μεταδοτικό και δεν χρειάζεται παρά απλά υλικά.

Γιατί με τον Καμίνη;

Δουλεύοντας μαζί του τους τελευταίους μήνες, με γοήτευσαν η καθαρότητα της ματιάς του, η αίσθηση της προτεραιότητας και ο τρόπος που έχει να εστιάζει στο ουσιώδες, συχνά παραγνωρίζοντας την εικόνα – κι αυτό το τελευταίο είναι δύσκολο να το ακούσεις από έναν άνθρωπο της επικοινωνίας. Όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος, κατάφερε να κρατήσει την πόλη όρθια στην πιο δύσκολη συγκυρία των τελευταίων δεκαετιών. Έβαλε τάξη στη χαώδη οικονομική κατάσταση του Δήμου, μείωσε χρέη και έξοδα και αναδιάρθρωσε τη διοικητική λειτουργία του – κι αυτό δεν είναι διόλου ασήμαντο, παρά τους σκωπτικούς χαρακτηρισμούς ορισμένων περί «διαχειριστή πολυκατοικίας». Έδωσε έμφαση στην κοινωνική πολιτική και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να σταθούν οι άνθρωποι της πόλης στα πόδια τους. Επούλωσε τις πληγές μιας τραυματισμένης πόλης και έβαλε τις βάσεις για την επόμενη μέρα. Κι αυτό του το χρωστά η Αθήνα.

 

Ποια ξένη πόλη ζηλεύεις, πώς θα ’θελες να μοιάζει η Αθήνα σε 5 χρόνια;

Ζηλεύω τις πόλεις που βρήκαν τον τρόπο να ισορροπήσουν το παρελθόν με το παρόν τους. Μια πόλη που κατοικείται συνεχώς για χιλιάδες χρόνια, μόνον με μια ανάλογη μπορεί να συγκριθεί. Η Αθήνα θα μπορούσε να μάθει από τη Ρώμη ή εσχάτως την Κωνσταντινούπολη. Πόλεις ξεχωριστές, λειτουργικές που έφτιαξαν μια σύγχρονη ταυτότητα με σεβασμό στο παρελθόν αλλά και κατανόηση της ανάγκης του σήμερα. Ζωντανές και ανοιχτές στους επισκέπτες από τη μια, φιλικές και λειτουργικές για τους κατοίκους από την άλλη. Έτσι θα ήθελα να γίνει η Αθήνα. Και μπορεί.

Είσαι ειδικός στην πολιτική επικοινωνία. Πώς θα ’πρεπε να «πουλάμε» την Αθήνα για να αναπτύξουμε τον τουρισμό;

Ένας από τους πρώτους κανόνες της επικοινωνίας είναι ο σεβασμός στην αλήθεια. Προβάλλεις κάτι καλά όταν παρουσιάζεις την καλύτερή του έκδοση, όχι όταν διαστρεβλώνεις την εικόνα του τόσο που να μην αναγνωρίζεται. Χρειάζεται πρώτα να δεις αυτό που θέλεις να προβάλλεις, να κατανοήσεις τη φύση του και να βρεις τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του. Πιστεύω πως η μαγεία της Αθήνας βρίσκεται στις αντιθέσεις της. Στο λαμπερό παρελθόν και στο λιγότερο ένδοξο αλλά ζωντανό παρόν, στην ιστορία που είναι αντιληπτή παντού, αν εστιάσεις το βλέμμα σου. Στους ανθρώπους της, στο παλίμψηστό τους -Αθηναίους και επαρχιώτες, Έλληνες και ξένους, τουρίστες και μετανάστες. Όλα αυτά συγκροτούν την πόλη και ορίζουν τη φυσιογνωμία της. Χρειάζεται να βρεις την ομορφιά πίσω από όλα αυτά –όχι μόνον πίσω από τα εμβληματικά μνημεία, αλλά και στις κρυμμένες γωνιές, στις αθέατες όψεις και στη ζωντάνια των ανθρώπων που συνθέτουν το σήμερα. Η θελκτική εκδοχή της Αθήνας τα έχει όλα αυτά, σε διαφορετικές δόσεις σε κάθε στιγμή και για κάθε κοινό. Και η ανάδειξή τους είναι μια μόνιμη άσκηση ισορροπίας. Δύσκολη αλλά συναρπαστική.