Ακόμη και οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές της άποψης ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει ηγεμονικό ρόλο στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της «δημοκρατικής παράταξης» θα δυσκολευτούν να βρουν επιχειρήματα μετά τις αποκαλύψεις του πρώην αξιωματούχου του ΥΠΕΘΑ Αντώνη Κάντα για τα όπλα και τις μίζες την περίοδο 1997-2002, δηλαδή επί κυβέρνησης Σημίτη.
Η απολογία του είναι ένα συνταρακτικό κείμενο που περιγράφει πολύ παραστατικά τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος εξουσίας που συνέβαλε στη χρεοκοπία της χώρας και την καταδίκη της ελληνικής κοινωνίας σε μια πολευτή περιπέτεια με απρόβλεπτη έκβαση. Ήταν τόσο πολλές οι βαλίτσες με το μαύρο χρήμα που δεν προλάβαινε να τις μετρήσει, όπως ο ίδιος κατέθεσε. Το όργιο με τις «ωφέλιμες πληρωμές» αφορά δώδεκα εξοπλιστικά προγράμματα και ο ίδιος αποκόμισε συνολικά16 εκατομμύρια ευρώ, οπότε μπορεί εύκολα να εκτιμήσει κανείς πόσα πήραν άλλοι, που είχαν ακόμη μεγαλύτερη επιρροή στην επιλογή των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Ο Α. Κάντας, άλλωστε, κάνοντας την επιλογή να συνεργαστεί με τις αρχές με την ελπίδα της ηπιότερης δυνατής ποινικής μεταχείρισης, έχει μιλήσει για ένα σύνθετο, πολύπλοκο και διακομματικό παιχνίδι και αναφέρεται ειδικά στον παλαιό δικομματισμό, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, αφού στα 17 ονόματα που έχει δώσει δεν περιλαμβάνεται κάποιο πρόσωπο με αναφορά σε άλλον πολιτικό χώρο και πώς θα γινόταν αυτό αφού οι εταρείες που προωθούσαν αμυντικές υποδομές δεν είχαν ανάγκη τη στήριξη των «μικρών» για να κάνουν τη δουλειά τους.
Οι αποκαλύψεις αυτές έχουν πολύ μεγάλη σημασία όχι γιατί δεν ξέραμε, υποθέτοντας, τι ακριβώς έχει συμβεί πίσω από τις κλειστές πόρτες του Πενταγώνου και με υπόκρουση πύρινους πατριωτικούς λόγους για τις υποχωρήσεις που δεν θα γίνουν, μέχρι να γίνει η μεγάλη και η τελική, αυτή της πτώχευσης που δεν αφήνει έτσι κι αλλιώς κανένα περιθώριο για διατήρηση της εθνικής αξιοπρέπειας.
Είναι αηδιαστικός ο βαθμός της απληστίας -μα τόσο πολλές μίζες κρυμμένες σε ένα τόσο δαιδαλώδες δίκτυο αποθήκευσης βρώμικου χρήματος, γιατί να χρειάζεται κανείς τόσο πολλά εκατομμύρια φυλαγμένα σε έναν φορολογικό παράδεισο εκτός συνόρων. Είναι χυδαίος ο τρόπος έκφρασης της διαφθοράς, ένα σακ βουαγιάζ που ξεχάστηκε με 600.000 ευρώ στο γραφείο, τόσο αφτιασίδωτος ο χρηματισμός, τόσο χύμα η συναλλαγή, τόσο γυμνή η μέθοδος.
Η κατάθεση του Α. Κάντα έχει πολύ μεγάλον ενδιαφέρον γιατί δίνει μια συγκεκριμένη απάντηση στην δραματική ερώτηση πώς φτάσαμε ως εδώ. Έτσι φτάσαμε ως εδώ, υπάρχουν προφανώς και άλλοι λόγοι, αλλά η χρησιμοποίηση του κράτους και του δημόσιου χρήματος ως εργαλείων για τον παράνομο πλουτισμό των πειρατών της εξουσίας είναι ένας πολύ πολύ βασικός λόγος για την εθνική κατάντια. Οι αλήθειες του υπόδικου πρώην αναπληρωτή διευθυντή εξοπλισμών αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία σε μια στιγμή στην οποία γίνεται προσπάθεια ανασυγκρότησης της κακοπαθημένης και κατακερματισμένης Κεντροαριστεράς, που υπάρχει κοινωνικά, αλλά δεν εκφράζεται με ισχυρό και αποτελεσματικό τρόπο πολιτικά.
Το δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκονται οι μετέχοντες στις διεργασίες είναι αν θα κάνουν μικρά βήματα για τη βελτίωση του υπάρχοντος status quo στον πολιτικό χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα επιχειρήσουν το άλμα για να συμβάλουν στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού κόσμου, που θα σαρώσει τον παλιό. Με άλλα λόγια, «ΠΑΣΟΚ plus» ή κάτι άλλο που δεν θα έχει καμία σχέση με το παραδοσιακό κομματικό κατεστημένο που δίνει μάχη επιβίωσης;
Η απάντηση είναι προφανής για όσους δεν θέλουν η λέξη Κεντροαριστερά να δημιουργεί συνειρμό με τον Κάντα.
15°
