Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να κινείται σε ένα δικό του σύμπαν σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Απόδειξη, ο τρόπος που «έλαβε το μήνυμα»
Θα περίμενε κανείς ότι η αυτοκριτική του πρωθυπουργού για την πανωλεθρία της περασμένης Κυριακής θα θύμιζε κάτι από τον θρήνο του Μουχαράμ, την Ασούρα των σιιτών, που αυτομαστιγώνονται μια φορά το χρόνο για την απώλεια του εγγονού του Μωάμεθ, τον οποίον λατρεύουν. Ίσως έτσι να είχε νόημα και η εκτίμηση του κ. Βαξεβάνη ότι η ήττα για τον κ. Τσίπρα μπορεί να αποδειχτεί λυτρωτική- όχι η αρχή του τέλους αλλά το τέλος μιας αρχής. Αυτό όμως πρόλαβε και το είπε ο κ. Βαρουφάκης-η αναπάντεχη εξ αριστερών απειλή για την «Προοδευτική Συμμαχία».
Έλαβε το μήνυμα-που έλεγε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου; Αμ, δε!
«Στον ελληνικό λαό οφείλουμε να του πούμε ότι λάβαμε το χθεσινό μήνυμά του» είπε χτες ενώπιον των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ο πρωθυπουργός, λίγες ώρες μετά την ιστορική συντριβή στις ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές. «Έχουμε μάθει, άλλωστε, πάντα, να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να βγαίνουμε μπροστά» πρόσθεσε.
Η ανάληψη ευθύνης-η περιβόητη «αυτοκριτική» στις σταλινικές περιόδους- αποδείχτηκε ωστόσο πομφόλυγας με αυτά που ακούσαμε ακόμα και από τις πρώτες στιγμές της χτεσινής ομιλίας του κ. Τσίπρα.
Πώς ξεκίνησε λοιπόν το «αυτομαστίγωμα» ο πρωθυπουργός; Αποδίδοντας ευθύνες στους συμπολίτες μας που δεν τον κατάλαβαν! «Λάβαμε το μήνυμα της κόπωσης μιας κοινωνίας μετά από 8 ολόκληρα χρόνια μνημονίων. Μιας κοινωνίας που δεν πρόλαβε να νιώσει, να αισθανθεί την αλλαγή στη ζωή και στην καθημερινότητά της από την έξοδο από τα μνημόνια, αλλά και από τα μέτρα ελάφρυνσης που θεσμοθετήσαμε πρόσφατα». Πράγματι, δεν περιγράφεται η αχαριστία των συνταξιούχων που δεν πήραν την «13η σύνταξη» τυλιχτή στο ψηφοδέλτιο-σαν πιτόγυρο- στην κάλπη ή των φαντάρων που δεν συγκινήθηκαν από το 30άρι μηνιάτικο ή των δημόσιων υπαλλήλων που τους στούμπωσαν στα επιδόματα και τις υπερωρίες λίγο πριν από τις εκλογές!
Πού αλλού εντόπισε ο πρωθυπουργός την ευθύνη- όχι την δική του, αυτήν που του χρεώνουν άλλοι; «Ενδεχομένως» είπε, «έχουμε ευθύνη, και κάποιοι μας το χρεώνουν, ότι εκείνες τις μέρες πριν αναλάβουμε τη διακυβέρνηση είχαμε βάλει πάρα πολύ ψηλά τον πήχη. Γιατί θέλαμε, πιστεύαμε και ακόμη πιστεύουμε, στην ανάγκη για έναν μεγάλο, ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό. Μέσα σε αυτή τη δίψα, ίσως γίναμε βολονταριστές, ίσως πιστέψαμε, δηλαδή, ότι μόνο η βούληση αρκεί». Ενδεχομένως ο κ. Τσίπρας να εννοεί ότι βιάστηκαν-και δεν τους βγήκε- να πάρουν εκτός από το κράτος και την εξουσία- αλλά αυτό περιμένουμε να μας το εξηγήσει ο άφαντος κ. Πολάκης, όταν με το καλό εμφανιστεί, μετά το «Αλέξη, ρίχτο!». Αλλά το πρόβλημα δεν είναι ότι έβαλαν ψηλά τον πήχη-και πέρασαν από κάτω. Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Τσίπρας, πριν ανακαλύψει τη μαγεία της «Προοδευτικής Συμμαχίας»-με την συμμετοχή των κ.κ. Ραγκούση, Τζουμάκα, Κουντουρά, Κουίκ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων- είχε συγκυβερνήσει επί τέσσερα συναπτά έτη με τους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου- hello, το θυμάται κανείς; Αυτή η συμμαχία με την ακροδεξιά είναι που έδωσε την αβάντα στον πρωθυπουργό να κάνει όργια με τους θεσμούς και τις αυθαιρεσίες στην Δικαιοσύνη, τις ανεξάρτητες αρχές, τη μάχη για διορισμό «δικών μας παιδιών» ως γενικούς γραμματείς των υπουργείων, τις χιλιάδες των μετακλητών. Το είπε ο κ. Φίλης ότι υπήρξε πρόβλημα με το ύφος της εξουσίας, αλλά ο κ. Τσίπρας προτίμησε να το κάνει γαργάρα. Γιατί το πλήρωσε στην κάλπη.
«Και απόδειξη ότι λάβαμε το μήνυμα ήταν εχθές βραδύ ότι δεν επιλέξαμε τελικά να σφυρίξουμε κλέφτικα προς το αποτέλεσμα» είπε ο πρωθυπουργός ως κορυφαία στιγμή αυτοκριτικής διάθεσης και πρόσθεσε: «Επέλεξα τελικά να μην επιμείνω στον αρχικό μας στόχο και σχεδιασμό, έναν κεντρικό σχεδιασμό, να εξαντλήσουμε την συνταγματικά καθιερωμένη κυβερνητική θητεία, την τετραετία, αλλά αποφάσισα να επισπεύσω τις εθνικές εκλογές, ως απόδειξη σεβασμού στη λαϊκή ετυμηγορία, αλλά και στα μηνύματα των πολιτών». Αντικαταστήστε τα ρήματα «επέλεξα» και «αποφάσισα» με το «αναγκάστηκα» ή «σύρθηκα» και ξαναδιαβάστε, παρακαλώ, την παράγραφο. Δεν μας εξήγησε ο κ. Τσίπρας γιατί την περασμένη Παρασκευή το πρωί έλεγε ότι αν χάσει τις εκλογές μπορεί να πάει και σε πρόωρες και το βράδυ της ίδιας μέρα στη συγκέντρωση-φιάσκο στο Σύνταγμα έλεγε ότι θα πάει κανονικά τον Οκτώβριο. Δεν μας απολογήθηκε γιατί διέδιδαν τα σενάρια πως ο κ. Τσίπρας θα επέλεγε πρόωρες κάλπες όχι μόνο σε περίπτωση μεγάλης ήττας αλλά και μικρής διαφοράς κάτω του 4%-αυτής που μας πάσαραν με tweets ο κ. Αντώναρος, η εταιρεία φάντασμα του Documento και οι προφητείες του κ. Καψώχα. Ούτε γιατί «σκοτώθηκαν» το βράδυ της Κυριακής στην Κουμουνδούρου, ενώπιόν του, οι θιασώτες των πρόωρων εκλογών-για να αποφευχθούν τα χειρότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, εννοείται-με τους οπαδούς της εξάντλησης της τετραετίας- ο κ. Παπαδημούλης μάλιστα τα έλεγε από κανάλι σε κανάλι, την ώρα που ο κ. Τσίπρας «επέλεγε» να μην «σφυρίσει κλέφτικα για το αποτέλεσμα».
Ίσως το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο της θλιβερής απόπειρας «αυτοκριτικής» από τον πρωθυπουργό είναι η βαθιά περιφρόνηση της ψήφου καθολικής αποδοκιμασίας του ΣΥΡΙΖΑ στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Αυτή η ψήφος των πολιτών φαίνεται ότι για τον κ. Τσίπρα δεν αξίζει την ελάχιστη αναφορά. Καταποντισμός στις Περιφέρειες της χώρας, εξαφάνιση στους μεγάλους αλλά και μικρούς Δήμους. Κάτι ψέλλισε για στήριξη στην κ. Δούρου ή προς το ακροατήριο-αλλά αυτό δεν λογίζεται ως αυτοκριτική αναφορά, μάλλον ως θράσος.
Μετά από τέτοια βαθιά και εξαντλητική αυτοκριτική, ο κ. Τσίπρας, αφού... έλαβε το μήνυμα, έθεσε ως εξής το κεντρικό δίλημμα των προσεχών εκλογών: «Την επομένη των Εθνικών εκλογών είτε θα έχουμε κυβέρνηση της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, μαζί με υπουργούς, τον κ. Γεωργιάδη, τον κ. Βορίδη και άλλους συνοδοιπόρους της ακροδεξιάς. Είτε θα έχουμε κυβέρνηση προοδευτική και δημοκρατική με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και την Προοδευτική Συμμαχία. Αυτό είναι το δίλημμα».
Μα, συγνώμη, αυτό δεν ήταν το δίλημμα και πριν από λίγα 24ωρα; Δεν κρίθηκε στην κάλπη με την ιστορική διαφορά του -9,5% Κι επειδή προφανώς αδυνατεί να κατανοήσει γιατί οι «πολλοί» του γύρισαν την πλάτη, επανέρχεται για να το κάνει λιανά. «Το ερώτημα λοιπόν είναι σαφές: θέλουμε μια κοινωνία όπου θα είναι ο καθένας μόνος του, ή μια κοινωνία του εμείς»; Πράγματι, βαθιά αριστερό διακύβευμα, δεν πρέπει να υπάρχει αριστερός σχηματισμός στην υφήλιο που να μην χτυπιέται γιατί δεν μπόρεσε να συλλάβει εδώ και δεκαετίες ένα τέτοιο «προοδευτικό» δίλημμα. Προφανώς, ο κύβος ερρίφθη. Ο κ. Τσίπρας θα πορευτεί προς την κάλπη όχι με τους «πολλούς» αλλά με τους «εμείς». Λογικό, μετά από τέτοια βαθιά αυτοκριτική.
9°
