Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, θα ήθελα να φανταστείτε ένα περιστατικό που πάει κάπως έτσι: Υπερπατριώτης αλβανικής καταγωγής που ζει στην Ελλάδα, ανήμερα της εθνικής γιορτής της Αλβανίας ζώνεται ένα καλάσνικοφ και σηκώνει την αλβανική σημαία σε ένα νεκροταφείο. Στη συνέχεια πυροβολεί για να εμποδίσει την υποστολή της. Η Ελληνική Αστυνομία επεμβαίνει και λίγο μετά ο Αλβανός με το καλάσνικοφ είναι νεκρός από τις σφαίρες των αστυνομικών.
Τη συνέχεια δεν χρειάζεται να κουραστείτε για να τη φανταστείτε. Οι προοδευτικοί / αναρχοαριστεροί / ελευθεριακοί συνάνθρωποι θα διαμαρτύρονταν για την αστυνομική κτηνωδία, θα εξηγούσαν το πόσο εύκολο θα ήταν να εξουδετερωθεί ο δράστης χωρίς να χάσει τη ζωή του, θα φώναζαν για το κράτος-δολοφόνο, για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό κ.ο.κ. Από την άλλη πλευρά οι συντηρητικοί/εθνικόφρονες/νομοταγείς συμπολίτες θα επαινούσαν την έγκαιρη αστυνομική επέμβαση που μας γλίτωσε από περισσότερα θύματα, καθώς «ποιος ξέρει τι μπορεί να κάνει ένας οπλισμένος με καλάσνικοφ;», θα έλεγαν ότι αυτά παθαίνει όποιος αποφασίζει να ζωστεί με όπλα και να τα χρησιμοποιήσει, θα τόνιζαν πως εδώ είναι Ελλάδα και δεν μπορεί ο κάθε κουμπουροφόρος να σηκώνει όποια σημαία θέλει, όπου θέλει κ.ο.κ.
Αν οι συμπολίτες των παραπάνω κατευθύνσεων ήταν στοιχειωδώς σοβαροί και όχι επιπόλαιοι οπαδοί που χρησιμοποιούν την ιδεολογία τους με τον ίδιο τροπο που οι θαμώνες της κερκίδας χρησιμοποιούν τις ομάδες τους, στο περιστατικό στην Αλβανία που κατέληξε στον θάνατο του ελληνικής καταγωγής Κατσιφά οι αντιδράσεις τους δεν θα άλλαζαν καθόλου. Οι πρώτοι, οι αναρχοαριστεροί, θα οργάνωναν ήδη τις συγκεντρώσεις έξω από την πρεσβεία της Αλβανίας και οι δεύτεροι, οι συντηρητικονομοταγείς, ή δεν θα έλεγαν τίποτα ή θα μιλούσαν για το κρατικό μονοπώλιο της βίας το οποίο δεν μπορεί να ανέχεται καλασνικοφόρους εκδικητές.
Δυστυχώς και για τους μεν και για τους δε, η σκέψη τους δεν διαφέρει από τον οπαδό που μπορεί να δει τον ορισμό του πέναλτι σε φάση που, αν αλλάξουν οι φανέλες, θα περιγράψει ως την κλασική περίπτωση που ο διαιτητής πρέπει να δείξει «παίζεται». Κι έτσι έχουμε μούγκα στην «προοδευτική» στρούγκα που σπάει κάπου κάπου για να ακουστεί ένα επιχείρημα περί οπλοφορίας και προκλητικής συμπεριφοράς (ναι, οι απολογητές του Κουφοντίνα τα λένε αυτά) ενώ οι οπαδοί του «νόμου και της τάξης» εξηγούν πως δεν είναι δυνατόν η οργανωμένη πολιτεία να απαντά με τόση βία ακόμα και εναντίον κάποιου οπλισμένου με καλάσνικοφ (ναι, οι συμπολίτες που θυμώνουν με τους αστυνομικούς που «αν και οπλισμένοι μένουν άπραγοι στις επιθέσεις με μολότοφ εναντίον τους» τα λένε αυτά)
Δεν εξετάζω το τι συνέβη στ’ αλήθεια στο περιστατικό στην Αλβανία. Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς και δεν εμπιστεύομαι ούτε την αλβανική αστυνομία ούτε τους πολιτικάντηδες της ομογένειας. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η οπαδική αντίδραση των συμπολιτών. Είναι η οπαδική τους νοοτροπία. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το ότι είτε «ελευθεριακοί», είτε «νομοταγείς», οι περισσότεροι συμπολίτες δεν είναι τίποτα περισσότερο από οπαδοί που κρίνουν τα πάντα όχι βάσει μιας άποψης την οποία απέκτησαν βασανίζοντας εκείνο το όργανο που γεμίζει το κρανίο τους, αλλά βάσει της «φανέλας» και του αβασάνιστου οπαδισμού. Κι αφού δεν ντρέπονται να φέρονται, ακόμα και στα πιο σοβαρά ζητήματα, σαν κακομαθήμενα 5χρονα, μπράβο τους.
Υ.Γ. 1 Επειδή κάποιοι μπορεί να αναρωτιέστε ποια είναι η δική μου άποψη, να σας λύσω την απορία και να σας πω πως, ανεξαρτήτως εθνικότητας και τοποθεσίας, πιστεύω πως όποιος παρανόμως σηκώνει όπλο θα πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει όπλο, ότι γενικά τα παιχνίδια με τα όπλα δεν βγαίνουν ποτέ σε καλό και ότι το μικρότερο κακό που μπορεί να συμβεί σε τέτοια παιχνίδια είναι να την πληρώσει μόνο ο παράνομος κουμπουροφόρος.
Υ.Γ. 2 Παρακαλώ, σταματήστε να πιπιλάτε την μπακαλιαρίστικη καραμέλα «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε». Σε κανέναν δεν θα λείψει μια ακόμα επανάληψη ενός κλισέ. Εκτός αν ζηλεύετε την ηρεμία της Λατινικής Αμερικής ή την ασφάλεια της Αφρικής και στεναχωριέστε που εδώ, στα Βαλκάνια, δεν απολαμβάνουμε την ειρήνη της γεωστρατηγικά αδιάφορης Μέσης Ανατολής.
«Βλέποντας τη σπουδαία δουλειά που γίνεται σε αυτές δομές, θα έλεγα ότι αυτή η επίσκεψη ήταν για μένα ένα δώρο Χριστουγέννων» τόνισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
14°
