Όλοι οι πρέσβεις που υπηρετούν σε κάποια χώρα, μια στις τόσες, όταν χρειαστεί, συντάσσουν μία έκθεση η οποία αποστέλλεται στα Υπουργεία Εξωτερικών με εκτιμήσεις, συμπεράσματα και προτάσεις για την πολιτική τακτική η οποία θα έπρεπε να υιοθετηθεί έναντι των χωρών στις οποίες υπηρετούν αυτοί οι μεγαλοδιπλωμάτες. Μετά από δεκαετίες αυτές οι εκθέσεις αποχαρακτηρίζονται και έτσι εμείς οι κοινοί θνητοί αντιλαμβανόμαστε, αν θέλουμε και αν μπορούμε, το πώς γράφεται η Ιστορία.
Oι πρέσβεις, λοιπόν, που υπηρετούν στην Αθήνα προφανώς άνοιξαν το laptop τους και σύνταξαν την αναφορά τους μετά τις ομιλίες των Τσίπρα και Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Απλά πράγματα. Το ζήτημα είναι το τι ακριβώς έγραψαν στο διπλωματικό κιτάπι.
Αν λοιπόν προσπαθήσουμε να φανταστούμε τον τρόπο λειτουργίας ενός διπλωματικού - δυτικού εγκέφαλου, τις παραστάσεις του, τις πολιτικές του καταβολές, την πολιτική κουλτούρα του, τότε, ενδεχομένως, θα μπορούσαμε να συντάξουμε την έκθεσή του στην οποία θα αποτυπωνόταν η εκτίμηση για την πορεία των διεθνών σχέσεων της Ελλάδας κατά τις επόμενες δεκαετίες.
Τράβηξε λοιπόν μία ρουφηξιά από τον καφέ του, κοίταξε έξω από το παράθυρο την κίνηση στη Βασιλίσσης Σοφίας, ατένισε για λίγα δευτερόλεπτα τον «Βράχο» με τους λευκούς κίονες και άρχισε τη συγγραφή του πονήματός του. Δεν έχει σημασία η εθνικότητά του. Ο κόσμος μας είναι πολύπλοκος αλλά ταυτόχρονα και αρκετά διαφανής. Γράφει, λοιπόν, ο πρέσβης:
Συμπέρασμα 1: Το ελληνικό πολιτικό σύστημα νομιμοποίησε για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση την πλήρη υπαγωγή του στο αμερικανικό σύστημα ασφαλείας. Η αρχή είχε γίνει με το σύνθημα «Έξω οι Βάσεις» του Ανδρέα Παπανδρέου, που κατέληξε στη γνωστή συμφωνία, συνεχίστηκε με τη «συγνώμη» του Μπιλ Κλίντον επί Σημίτη στο Intercontinental για να ολοκληρωθεί επί Τσίπρα στη ΔΕΘ του 2018. Η Ελλάδα καθίσταται με γοργούς ρυθμούς σε Spatium Hospitium (φιλόξενο έδαφος - χώρος) για όλες τις στρατιωτικές δραστηριότητες των ΗΠΑ με ορίζοντα τη Βόρειο Αφρική, την Ανατολική Μεσόγειο και την Εγγύς Ανατολή, τα Δυτικά Βαλκάνια και, αν χρειαστεί, την ουκρανική ζώνη.
Με δεδομένο ότι η Βάση της Σούδας έχει κορεστεί, οι Αμερικανοί μελετούν εναλλακτικές προτάσεις για χρήση στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε άλλες περιοχές. Οι Έλληνες προσφέρουν τις υποδομές τους από Καβάλα (Χρυσούπολη), Λάρισα, Βόλο, Άραξο, Ανδραβίδα, Καλαμάτα, Κάρπαθο κ.λπ. έως και το Τυμπάκι στην Κρήτη.
Συμπέρασμα 2: Η εφαρμοζόμενη πολιτική του Αλέξη Τσίπρα θα συνεχιστεί και από την επόμενη κυβέρνηση, ανεξαρτήτως κυβερνήτη, και άρα και από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν εκλεγεί. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή. Η διαφορά μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη είναι η εξής: ο μεν Τσίπρας συμπεριφέρεται ως επαίτης στις δυτικές καγκελαρίες, ο δε Μητσοτάκης παρακαλά να καταστεί επαίτης στις δυτικές καγκελαρίες.
Συμπέρασμα 3: Εκ των προαναφερθέντων συμπεραίνεται πως η Ελλάδα στο εξής θα αποτελεί στόχο των Ρώσων, των Ιρανών, της Τζιχάντ κ.λπ. παρά το γεγονός ότι κάτι ανάλογο δεν είχε παρατηρηθεί κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Συμπέρασμα 4: Η Ελλάδα, είτε του Τσίπρα είτε του Μητσοτάκη, θα διευκολύνει τα ευρωπαϊκά συμφέροντα στα Δυτικά Βαλκάνια και θα συμβάλει στην αναχαίτιση της επιρροής του ρωσικού παράγοντα σε ΠΓΔΜ και Σερβία.
Συμπέρασμα 5: Η εμμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εθνικιστική άποψη για τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι ευθέως ανάλογη της αδυναμίας του να ελέγξει το κόμμα του. Είναι υποχρεωμένος από τους συσχετισμούς να υιοθετεί τις επιταγές του σαμαρικού μπλοκ, να «χαϊδεύει» τους βορειοελλαδίτες καραμανλικούς και να αγκαλιάζει τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους και τους «ψεκασμένους» των φιλορωσικών, παραθρησκευτικών και άλλων πατριωτικών οργανώσεων. Πρόκειται για μία συγκυριακή εξέλιξη η οποία θα εκτονωθεί, αν και εφόσον αναλάβει την εξουσία.
Συμπέρασμα 6: Η Δύση γενικότερα, το ΝΑΤΟ ειδικότερα και οι ΗΠΑ δεν πρέπει να ανησυχούν για ενδεχόμενο αιφνιδιασμού για τα επόμενα 30 χρόνια τουλάχιστον. Η Ελλάδα (και η Κύπρος) θα ακολουθήσουν τις παρούσες συντεταγμένες.
Συμπέρασμα 7: Η Κύπρος έχει «ψηθεί» για την παραχώρηση διευκολύνσεων στο Πολεμικό Ναυτικό της Γαλλίας στη Λάρνακα και ενδεχομένως στη Γαλλική Αεροπορία στο αεροδρόμιο «Ανδρέας Παπανδρέου» στη Πάφο. (Το τελευταίο με αστερίσκους διότι το τίμημα μπορεί και να είναι ακριβό.)
Συμπέρασμα 8: Το Ισραήλ απορρίπτει κάθε εναλλακτικό αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας. Από υποστηρικτής καταλήγει σφοδρός πολέμιος αυτής της προοπτικής. Στηρίζει με όλα τα μέσα (και επενδυτές) την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού από την Ανατολική Μεσόγειο στην Κρήτη και τη Δυτική Ελλάδα.
Συμπέρασμα 9: Οι επόμενες εκλογές πιθανότατα δεν θα «βγάλουν» κυβέρνηση. Δυστυχώς αναμένεται και δεύτερη προσφυγή στις κάλπες και μάλιστα με απλή αναλογική. Δεδομένου ότι δεν υφίσταται ικανός εναλλακτικός σύμμαχος για τα δύο μεγάλα κόμματα προτείνεται η εντατικοποίηση των προσπαθειών (ελιγμών και εκβιασμών) των ευρωπαϊκών καγκελαριών προκειμένου να υπάρξει «συνεννόηση» μεταξύ των δύο πολιτικών πόλων: Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς (για να μην μπερδευόμαστε).
Συμπέρασμα 10: Η Ελλάδα από το Ναυαρίνο και μετά υπάρχει διότι απέναντι αρχίζει το Ισλάμ, κάτω από την Κρήτη κυριαρχεί το Ισλάμ (Βόρειος Αφρική) και διότι η Δύση από τον Μεγάλο Πέτρο και μετά αντιμάχεται τη ρωσική επέκταση προς τις θερμές θάλασσες. Επειδή η κατάσταση δεν έχει αλλάξει, η Ελλάδα εξακολουθεί να υπάρχει για τους παραπάνω λόγους. Συγχωρέστε με, κ. διευθυντά, για τον κυνισμό μου, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Όσο για το οικονομικό ειδικό βάρος της χώρας είναι μηδαμινό σε σύγκριση με την Ιταλία, την Ισπανία ή τη Μεγάλη Βρετανία.
Προτείνω τη σχεδόν μόνιμη παρουσία πολεμικών σκαφών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Οι Γάλλοι θα πουλήσουν φρεγάτες στην Ελλάδα. Οι Γερμανοί θα αναλάβουν τις χερσαίες δυνάμεις. Οι Αμερικανοί τα ελικόπτερα και τα αεροσκάφη. Θα υπάρξει διαχωρισμός ρόλων (με ρέγουλα, βεβαίως).
Ο μεγαλοδιπλωμάτης ανακάθισε, ρούφηξε τον υπόλοιπο καφέ του, παρατήρησε λίγο την κίνηση στη Βασιλίσσης Σοφίας και κοίταξε λοξά τον «Βράχο» με τις λευκές κολόνες.
Τελευταία ανακάλυψε ένα ξεχασμένο δώρο στη βιβλιοθήκη του και μάλιστα σε πρωτότυπη έκδοση. Τους «Υπνοβάτες» ενός Αυστραλού που ζει στη Βρετανία. Κάθε φορά που αναγκάζεται να συντάξει μία έκθεση ξαναρίχνει μία ματιά στο ανάλογο κεφάλαιο. Λες και δεν έχει αλλάξει ούτε μία ημέρα από τότε. Μόνο τα ονόματα άλλαξαν. Το ρολόι έδειχνε ήδη οκτώ το βράδυ. Έπρεπε να βιαστεί. Θα δειπνούσε με τον πρέσβη της Αλβανίας, ο οποίος έχει προσκαλέσει και έναν γνωστό τούρκο διανοούμενο με τη γυναίκα του από την Περσία, σπουδαγμένη στη Βοστώνη. Αργότερα θα περάσει για καφέ και ένας ευρωβουλευτής, μεγάλο στόμα ο άτιμος, αλλά γεμάτος πληροφορίες. Θα είναι και εκείνος ο περίεργος με τη ΜΚΟ, με καταγωγή από την Αίγυπτο αλλά με ελβετικό διαβατήριο.
Υ.Γ. Το σκηνικό είναι εντελώς φανταστικό. Ο πρέσβης και οι άλλοι διπλωμάτες ή προσκεκλημένοι είναι πρόσωπα φανταστικά. Τα συμπεράσματα όμως είναι απολύτως πραγματικά. Και οι εκτιμήσεις απολύτως δικές σας.
