Αυτή είναι μια αναμνηστική φωτογραφία από το περίπτερο των δυνάμεων εκείνων στις οποίες κουμάντο κάνει ο Καμμένος ο Πάνος. Ταυτόχρονα είναι η υπενθύμιση του πώς καταλήγουν, σε παγκόσμιο επίπεδο, οι κομμουνιστογενείς αριστεροί και οι αριστεριστές όταν αποκτούν εξουσία.
Δεν γνωρίζουμε αν ήταν σωματική ή ψυχολογική η ανάγκη που έκανε τον κύριο να εμφανίσει δημοσίως τα καλογυμνασμένα οπίσθια του. Δεν έχει και σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πως χάρη σ’ αυτό το ξεγύμνωμα αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφία το τρίπτυχο πάνω στο οποίο στηρίζεται η Ελλάδα μας. Η κυρία με τη σημαία είναι η ΠΑΤΡΙΣ, ο Σιθ με την εικόνα είναι η ΘΡΗΣΚΕΙΑ και αν φακός ήταν σε άλλη γωνία ο κύριος θα μας έδειχνε υπερηφάνως και την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Ο αντιαμερικανισμός με τα «φονιάδες των λαών» και τις γροθιές που υψώνονται σφιχτές ως διαχρονικά σύμβολα του ανδρικού αυνανισμού είναι ένα κοίτασμα που στέρεψε. Ό,τι παραμύθι, προσηλυτισμούς αφελών, παλαμάκια, εξουσίες και φράγκα είχε να προσφέρει, τα πρόσφερε. Τώρα η Αριστερά θα πρέπει να ψάξει αλλού για νέα παραμύθια και ο Αλέκσης κόβει κορδέλες παρέα με τον Αμερικάνο υπουργό Εμπορίου.
Ο Αλέκσης και οι παρατρεχάμενοι του έχρισαν την καριέρα τους καταγγέλοντας την «αστυνομοκρατία», την «αστυνομική βία» και τις «δυνάμεις καταστολής». Τώρα που η καριέρα είναι χτισμένη, οι κλούβες και οι άνδρες τις αστυνομίας που μέχρι το 2015 ήταν «μπάτσοι, γουρούνια και δολοφόνοι» έγιναν το απαραίτητο αξεσουάρ κάθε δημόσιας εμφάνισης του ηγέτη της ελληνικής Αριστεράς. Και μάλιστα σε όγκο που οι προκάτοχοί του ούτε θα μπορούσαν να φανταστούν
Ο συνάδελφος της συντρόφισσας Νοτοπούλου συνομιλεί με τον Δήμαρχο που την προσέλαβε στον Δήμο του μέσω των υπηρεσιών καθαριότητας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν η συζήτηση αφορά κάποιο νέο ρουσφέτι ή έχει να κάνει με τον καιρό. Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι όταν η κεντρική και η αποκεντρωμένη εξουσία συνεργάζονται τόσο αρμονικά, κάτι καλό ξημερώνει για τη χώρα (ή τουλάχιστον για τους ψηφοφόρους τους που μπορεί να ψάχνουν δουλειά σε κάποιον δήμο).
Η συγκινητική προσπάθεια του Αλέκση να παραστήσει τον κουλ πρωθυπουργό ήταν μάλλον αποτυχημένη καθώς τελικά κατέληξε να παριστάνει τον Βασίλη τον Καρρά προς το τέλος του προγράμματος του. Αντιθέτως η (σαρκοζικής πονηριάς) ιδέα να προσθέσουν κάποιους πόντους στο ανάστημα του στέφθηκε με επιτυχία που θα ήταν απόλυτη αν η Ελλάδα ταίριαζε ακόμα πιο πολύ στα καθεστώτα που θαυμάζει ο πρωθυπουργός και οι φωτορεπόρτερ έπαιρναν μόνο εκείνες τις φωτογραφίες που το κόμμα τους επιτρέπει.
Για το τέλος άφησα ένα εξέχον μέλος του κοινού στην σαββατιάτικη παράσταση του πρωθυπουργού στο Βελλίδειο. Είναι ο κύκλος του πρώτου συριζαίου πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου του Εργατικού/Έντιμου/Ικανού/Ακούραστου, Ευάγγελος Αντώναρος. Αν η παρουσία του είχε σκοπό να τονίσει τη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ και Καραμανλικών ήταν περιττή. Ο συνεταιρισμός με τον Καμμένο, η υπουργοποίηση της Παπακώστα και η σιωπή του ίδιου του Καραμανλή είναι αρκετές. Και μπράβο τους.
7°
