Τελικά είναι πλέον προφανές ότι εδώ και σχεδόν μία δεκαετία και ίσως και πολύ περισσότερο οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, πρωτοστατούσης της παρούσας κυβέρνησης, έχουν καταβυθιστεί στον χώρο του παρά-λόγου, στον χώρο μιας άλλης ψευδαισθητικής πραγματικότητας. Το μότο είναι σαφές: «Αφού δεν μας αρέσει αυτό που βλέπουμε, φτιάχνουμε κάτι άλλο στη θέση του». Δεν μας αρέσει η πραγματικότητα στην οποία ζούμε και δεν αντέχουμε να ασχοληθούμε με τα προβλήματα που εμείς οι ίδιοι έχουμε προκαλέσει με τις πολιτικές μας και κατασκευάζουμε μια άλλη. Μια παρά-πραγματικότητα. Μια ψευδαισθητική πραγματικότητα. Έτσι από την εποχή της εκδήλωσης της πτώχευσης κανείς δεν εστίασε, ουσιαστικά και εκτός λίγων αξιέπαινων εξαιρέσεων, στην κατανόηση των βαθύτερων αιτίων της και στην αντιμετώπισή τους, αλλά στην ανάδειξη μιας παράλληλης ψευδοαντίθεσης αντίθεσης: μνημόνιο - αντιμνημόνιο. Αυτή ήταν η πρώτη παρά-πραγματικότητα και παρά-λογική πολιτική. Έκτοτε ακολούθησαν πολλές παρόμοιες με αποκορύφωμα τις διάφορες αποφάσεις της παρούσας κυβέρνησης, οι οποίες έριξαν την οικονομία στα τάρταρα, την κοινωνία στο απόλυτο τέλμα και σταμάτησαν οποιαδήποτε ανάπτυξη στη χώρα.
Έτσι φτάσαμε σήμερα να συζητείται για το εάν η συμφωνία για το «ζήτημα του σκοπιανού» είναι θετική ή αρνητική. Σε ποια βάση; Στη βάση που υπαγορεύει ο λόγος του παρά-λόγου; Οι αρχές μιας ψευδαισθητικής πραγματικότητας οι οποίες φυσικά δεν έχουν κανένα πραγματικό έρεισμα, γιατί απλά όλα γίνονται στη βάση κάποιου πράγματος το οποίο δεν υπάρχει πραγματικά; Υπάρχει μόνο ως ιδεολογικοπολιτικό παραλήρημα και λόγος διχαστικός. Παράδειγμα; Ο αντιθεσμικός και αντιδημοκρατικός τρόπος με βάση τον οποίο μεθοδεύτηκε και μεθοδεύονται μια σειρά από τόσες και τόσες σοβαρές πολιτικές αποφάσεις της κυβέρνησης.
Έτσι το ψευδαισθητικό μνημόνιο - αντιμνημόνιο αντικαταστάθηκε τώρα από το θετική ή αρνητική συμφωνία για το «σκοπιανό», στο όνομα ενός διαρκούς και ασύλληπτα επικίνδυνου παραλογισμού. Ποια συμφωνία αλήθεια; Με βάση ποιες αρχές της πραγματικότητας, ένθεν/κακείθεν;
Όταν η πολιτική παραγκωνίζει την πραγματικότητα και μάλιστα με τόσο θεαματικό τρόπο, όπως το έχει μεθοδεύσει η παρούσα κυβέρνηση, δεν υπάρχει χώρος για κριτική, εκείνο το οποίο χρειάζεται μονίμως να επαναλαμβάνεται είναι η αρχή της πραγματικότητας. Ύστερα μπορούμε να πούμε και για το εάν αυτή η συμφωνία είναι θετική ή κάπως θετική ή αρνητική ή κάπως μέτρια, τέλος πάντων.
Για τους πολιτικούς οι οποίοι παραγκωνίζουν ή, ακόμα χειρότερα, παραγνωρίζουν την πραγματικότητα, και στη θέση της κατασκευάζουν μια άλλη που τους εξυπηρετεί, η ίδια η πραγματικότητα τους εκδικείται με τον πιο σκληρό τρόπο, το ξέρουμε από τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον Εμφύλιο. Το τραγικό στην ιστορία είναι ότι καταστρέφεται μια χώρα και μια κοινωνία.
