Όσο κι αν ψάξεις, στα τελευταία 8 χρόνια, δεν θα βρεις περίοδο με τόσο ήπιο πολιτικό κλίμα όσο αυτή που διανύουμε σήμερα. Ο λαός αποκαμωμένος από την κρίση, σουβλάκια ζητάει και λαχεία και δεν χρειάζεται πλέον αιτήσεις για τη Γερμανία. Οι δανειστές είναι ενθουσιασμένοι με την πάρτη μας, οι πλειστηριασμοί προχωρούν κανονικά, οι μικρές καθημερινές επαναστάσεις διευκολύνονται από τις αρχές κατά το δυνατόν. Ούτε καταλήψεις στα σχολεία δεν γίνονται πια. Οι τσαμπουκάδες με τους Τούρκους λογίζονται ως στοιχεία του φολκλόρ της περιοχής και δεν ανησυχούν τους πολίτες. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υποδεχθεί την έξοδο από τα μνημόνια με τιμές αρχηγού κράτους. Μαξιλάρια υπάρχουν.
Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι στιβαρό σε βαθμό που να μη γεννά ούτε παραπολιτικά νέα. Ο κυβερνητικός συνασπισμός είναι σταθερός στο μέτρο που ο Πάνος Καμμένος δεν δείχνει διατεθειμένος να εγκαταλείψει την υπουργική καρέκλα. Και γιατί άλλωστε; Η υπόθεση της FYROM δεν φαίνεται να προχωρά, αλλά ακόμα και αν έρθει στη βουλή το επάρατο για πολλούς «σύνθετο όνομα», υπάρχουν 151 plus πρόθυμοι να το ψηφίσουν επιτρέποντας στους ΑΝΕΛ να διατηρήσουν μια κάποια αξιοπρέπεια. Η κυβέρνηση αυτή παρόλο το ανύπαρκτο ωφέλιμο έργο είναι η αγαπημένη του πολιτικού συστήματος. Αντί να χάνει βουλευτές, κερδίζει. Πότε με τα συμβούλια εξωτερικής πολιτικής και πότε με τη συνταγματική αναθεώρηση, η μικρή αντιπολίτευση σπεύδει να της δώσει ανάσες. Φιλάκια ζωής. Συμφώνησαν άραγε όλες οι συνιστώσες του ΚΙΝΑΛ αν η υπόθεση της Novartis είναι σκευωρία; Η μόνη παραφωνία είναι ότι υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις κατά 10 μονάδες. Και αυτό γεννά έναν εκνευρισμό.
Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι το κόμμα που θα κάνει εκρηκτική αντιπολίτευση. Και το τρίτο μνημόνιο, αυτό του ΣYΡΙΖΑ, υπέγραψε και στη Βουλή συμπεριφέρεται κόσμια και στα εθνικά θέματα δείχνει ανεκτική και τις εμπρηστικές δηλώσεις αποφεύγει. Ούτε εκλογές δεν ζητάει πια. Και να ’θελε δηλαδή δεν μπορεί να γίνει κακιά. Είναι και ο αρχηγός της τόσο πριγκηπικός. Ούτε αντισυγκεντρώσεις μπορεί να κάνει, ούτε γιαούρτια να πετάξει, ούτε μνημόνια να σκίσει, ούτε μαχητικές πορείες να διοργανώσει, ούτε φωτιές να βάλει. Ακόμα και η συμμετοχή της στις δύο μεγάλες συγκεντρώσεις για το «Μακεδονικό» πέρασε κάτω από τα ραντάρ. Κάτι σαν να ντρέπονταν που έχει μια κάποια απήχηση σε εθνικιστές, δεξιούς ψηφοφόρους. Όταν οι απέναντι συγκυβερνούν με τους ΑΝΕΛ και δεν μιλάει ούτε ο πιο σκληρός αριστερός εθνομηδενιστής. Και όμως αυτή η ευρωπαϊκού τύπου αντιπολίτευση κατηγορήθηκε ως διχαστική. Ίσως γιατί τολμά να υπάρχει.
Είναι άστοχο να αναρωτιόμαστε τι θα συνέβαινε αν ο Παπανδρέου ή οι «Σαμαροβενιζέλοι» έκαναν κατασχέσεις λογαριασμών, έβγαζαν σπίτια στο σφυρί, έπαιζαν με το δικαστικό σύστημα, έστηναν σκάνδαλα-παρολί, «έχαναν» δυο στρατιωτικούς, βασάνιζαν τους μετανάστες ή άφηναν το έγκλημα και την πρέζα να κάνουν πάρτι. Θα είχαν πέσει πριν καν διανοηθούν κάτι από αυτά. Οι κοινωνικά ευαίσθητοι βουλευτές τους δεν θα το είχαν επιτρέψει. Γι’ αυτό και κάποιοι εξ αυτών έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να μη συμβεί τίποτα από αυτά. Μάλιστα, σήμερα, απομεινάρια εκείνης της εποχής λένε να γυρίσουν νέα σελίδα και να φτιάξουν μαζί τους τη νέα αριστερά μιας και ο άλλος κόσμος, αυτός της κρατικοδίαιτης σοσιαλδημοκρατίας, είναι ακόμα εφικτός. Νομίζουν.
Διότι μετά την κυβερνώσα αριστερά ποιος θα τολμήσει να διαμαρτυρηθεί για δυσβάσταχτους φόρους, ή για κομματικό κράτος, για κακή εκπαίδευση ή επικίνδυνη περίθαλψη; Η χαρά του κάθε κρατιστή, η χαρά του κάθε κρατικοδίαιτου επιχειρηματία είναι εδώ. Αλλά και η χαρά του μπάχαλου, για ισορροπία. Ο σοσιαλιστικός καπιταλισμός με τα λεφτά της μεσαίας τάξης είναι πάντα εδώ και δεν χρειάζεται να κυνηγάμε το μεγάλο κεφάλαιο. Το οποίο παραδοσιακά είναι με το γκουβέρνο. Και αν δεν είναι, και ντοκουμέντα υπάρχουν και ανακριτικές υπηρεσίες, για να σφίγγουν οι…
Η εθνοσωτήριος αριστερά και τα λεφτά των πολιτών σκουπίζει και έντονα πλεονασματική διαχείριση κάνει και δημόσιες επενδύσεις δεν κάνει και το χρέος ανεβάζει. Πώς τα καταφέρνει; Και διορισμούς κάνει και πελατειακές σπατάλες και χρήμα θα έχει να σπρώξει στη σύντομη προεκλογική περίοδο που ετοιμάζει. Μεταμνημονιακά και «πριν πάρουν χαμπάρι» οι θεσμοί το κόλπο. Αλλά και δυσκοίλια είναι στις ξένες επενδύσεις, τις οποίες ναι μεν επικαλείται αλλά φροντίζει να αποτρέπει μιας και αφαιρούν ισχύ από το εγχώριο, πολιτικά διαπλεκόμενο κεφάλαιο. Γιατί να διαμαρτύρονται οι «ελίτ» του τόπου;
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι συζητήσεις για το όνομα των γειτόνων ή για τη συνταγματική αναθεώρηση είναι σοβαροφανής κουβέντα να γίνεται. Να εκτίθενται οι χρήσιμοι ηλίθιοι ή να προπονούνται οι πονηροί προξενητές (για πάρτη τους γυρεύουν). Μελεδάκια γίνονται και ανάποδα ψαλίδια που θα ζήλευε και ο Κριστιάν Ρονάλντο. Και η μεταφορική, δεν ξέρω αν είναι ΑΕ, ετοιμάζει νέα αγώγια πολιτευτών. Διότι τρία κόμματα περί την εξουσία δεν χωρούν. Σύντομα θα μείνουμε με μια κεντροδεξιά που θα την εκπροσωπεί η ΝΔ (όχι όλη) και μια κεντροαριστερά που θα την εκπροσωπεί ένα νέο συνεργατικό σχήμα τμημάτων των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ και όσων άλλων περιφέρονται στο χώρο. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να είναι και πολύ ηττημένος, ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ.
Η αριστερά δεν πρέπει να φύγει απαξιωμένη. Είναι χρήσιμη μιας και ακόμα πουλάει στους πολυάριθμους πολιτικά αφελείς αυτού του τόπου. Εξυπηρετεί πολλούς και γι’ αυτό πρέπει να έχει ρόλο την επόμενη μέρα. Ακόμα και αν μετατραπεί σε παράγοντα ανωμαλίας με την απλή αναλογική ή την εκλογή του ΠτΔ. Αυτή η αριστερά έχει δείξει στοιχεία απίθανης προσαρμοστικότητας στο ευρωπαϊκό περιβάλλον, μεγάλη ικανότητα διείσδυσης στο βαθύ κράτος, μηχανική ελαστικότητα σε επενδύσεις εξ ανατολών, ανοχή στη λαοφιλή χαμηλή παραβατικότητα, δυσανεξία στην αριστεία και την παιδεία και παραδοσιακή φιλία προς τον ανεπαρκή δημόσιο τομέα. Και όλα αυτά με το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα, που λείπει από τη δεξιά. Το ισχυρότερο πολιτικό διαβατήριο. Απορώ γιατί είναι 10 μονάδες πίσω. Δεν θα εκπλαγώ αν τη δω να μαζεύει ψήφους από τα αριστερά και δεξιά της και να ανακάμπτει.
Αν δεν προχωρήσει το σύνθετο όνομα, ένα κύμα υπόρρητης λατρείας από τη λαϊκή δεξιά θα το δεχτεί. Πιθανόν και η ίδια η κυβέρνηση να κάψει τη λύση στο Σκοπιανό στην προσπάθεια αποσυσπείρωσης της ΝΔ. Διότι τους αριστερούς τους έχει δεδομένους ό,τι και να κάνει. Έχουν ήδη αρχίσει οι προετοιμασίες για να γίνουν οι επόμενες εκλογές με ένα δίλημμα. Δεξιά - Αριστερά. Μετά το μαστίγιο της Νοvartis, το καρότο της συναίνεσης είναι στη βιτρίνα. «Πώς βλέπετε την πιθανή συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ; Εεεε, αν αλλάξει βαθιά εντός του το συζητάμε…». Γιατί να μην αλλάξει, έχει ήδη αλλάξει, ας είναι καλά η εξουσία. Το μυστικό είναι να μείνει η Ελλάδα σε αυτές περίπου τις συνθήκες που ζούμε σήμερα, ως βιότοπος του κρατικοδίαιτου πολιτικού και επιχειρηματικού συστήματος.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας σθεναρός εγγυητής. Ανεξάρτητα αν ο Μητσοτάκης θελήσει ή όχι να συγκρουστεί με τον κρατισμό, αν γευτεί νίκες ή ηττηθεί ολοσχερώς, μια αυθεντική κρατικιστική δύναμη σαν την αριστερά εξυπηρετεί. Και πρέπει να μας βρίσκεται, αχρείαστη να είναι. Εξυπηρετεί από πονηρούς κομπραδόρους μέχρι «βαλκάνιους επενδυτές», από προοδευτικούς καθηγητές μέχρι αποχαλινωμένα φρικιά, από άθεους και πολιτικά ορθούς μέχρι εραστές του θείου φωτός, από τουρκοφάγους μέχρι vegan και εναλλακτικούς, από ακροδεξιούς μέχρι ακροαριστερούς.
Γι’ αυτό μόλις σφίξανε ελαφρώς τα γάλατα και ξεχείλισε κάπως η οργή άρχισαν οι μαλαγανιές περί συναίνεσης και μη διχαστικού κλίματος. Αντιγηραντική θεραπεία με ενέσεις, όχι υαλουρονικού, αλλά συναινετικού οξέος για την τόσο πολύτιμη αριστερά. Πτώση μεν, αλλά ελεγχόμενη και στα μαλακά. Γιατί έχουμε και δουλειές.
7°
