Αξιοποιώντας τη δυνατότητα επιλογής που μας έδωσε ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Μητσοτάκης κατέληξα αρχικά στην απόφαση να μην πάω στα συλλαλητήρια. Δεν μου αρέσει να προσυπογράφω με την πολιτική παρουσία μου ζητήματα που μπορεί να ξεφεύγουν από τις δυνατότητες της ελληνικής διπλωματίας και θέλω να διατηρώ την ανεξαρτησία σκέψης σε ζητήματα μεγάλης σημασίας που απασχολούν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς στα πλαίσια της στρατηγικής της Ε.Ε.
Άλλαξα γνώμη όμως γιατί θέλησα να αντιδράσω στη μεθοδολογία που ακολούθησαν η κυβέρνηση και διάφορες ομάδες αντιεξουσιαστών -οι οποίοι με την τακτική τους εξυπηρετούν την εξουσία- για να μειώσουν την προσέλευση του κόσμου στο συλλαλητήριο της Αθήνας και για να βγάλω τα αναγκαία δημοσιογραφικά, πολιτικά συμπεράσματα με τη συμμετοχή μου σε αυτό.
Μεγάλο και αξιοπρεπές
Το πλήθος που πήρε μέρος στο συλλαλητήριο ήταν μεγάλο και αξιοπρεπές. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας και της πρωτεύουσας, στις περισσότερες περιπτώσεις με οικογενειακή σύνθεση ή συντεταγμένη παρουσία. Άκουσα και συνθήματα τα οποία συνήθως εκφράζονται από ακροδεξιές οργανώσεις αλλά τα ακραία πολιτικά στοιχεία δεν ξεπερνούσαν, σε επίπεδο προσέλευσης, το 10% του συνόλου.
Κυρίαρχη ήταν η παρουσία πολιτών από τον χώρο της ΝΔ και της ευρύτερης κεντροδεξιάς. Το διαπίστωσα μέσα από τις συζητήσεις που είχα με δεκάδες συμπολίτες μας και τον εγκάρδιο χαιρετισμό που μου απηύθυναν. Υπήρχαν και στιγμές ελεγχόμενης έντασης με ορισμένους να αμφισβητούν το δικαίωμα συμμετοχής μου στο συλλαλητήριο με το σκεπτικό ότι η ΝΔ δεν έχει δεσμευτεί κατά της χρήσης του ονόματος Μακεδονία στη σύνθετη ονομασία, κατά συνέπεια δεν δικαιούται διά να ομιλεί, κτλ.
Επομένως η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα έχουν μπροστά τους μια γνήσια λαϊκή κινητοποίηση μεγάλων διαστάσεων και καλής ποιότητας, την οποία δεν μπορούν να αγνοήσουν χωρίς να υποστούν τις συνέπειες.
Το βασικό πρόβλημα των συλλαλητηρίων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης είναι ότι ένωσαν τον κόσμο γύρω από ένα βασικό σύνθημα, όχι χρήση του όρου Μακεδονία στη σύνθετη ονομασία του γειτονικού κράτους, του οποίου η μετατροπή σε πολιτική μπορεί να ξεφεύγει από τις δυνατότητες της ελληνικής διπλωματίας, όποιος και να είναι στην εξουσία. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων επτά στους δέκα Έλληνες έχουν την άποψη που βροντοφώναξαν εκατοντάδες χιλιάδες λαού στο συλλαλητήριο και σε αυτούς περιλαμβάνονται τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως η καταγγελία από την κυβέρνηση πατριδοκάπηλων, φασιστών, αντιδραστικών που στέκονται εμπόδιο στην πολιτική της απλά αναδεικνύει την πολιτική αμηχανία του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του. Το αξιοσημείωτο είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου αυξάνεται το ποσοστό των συμπολιτών μας που συσπειρώνονται γύρω από το βασικό σύνθημα των συλλαλητηρίων. Πριν 12 μήνες δεν ξεπερνούσαν το 55%, σήμερα είναι γύρω στο 70% με ανοδική τάση.
Θεωρώ ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά εάν ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας είχε αποφύγει την προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης ενός εθνικού θέματος, είχε συνεννοηθεί με τη ΝΔ και είχε εξηγήσει την κυβερνητική πολιτική στην κοινή γνώμη. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση δεν διεκδικεί την αλλαγή του αλυτρωτικού Συντάγματος των Σκοπίων, δεν θέτει ζήτημα μακεδονικής εθνότητας και μοιάζει να αποδέχεται το σκέτο «Μακεδονία» προσπαθώντας παράλληλα να το ντύσει επικοινωνιακά, είναι λογικό να υπάρχει πατριωτική αντίδραση των Ελλήνων, η οποία οδηγεί στη σκλήρυνση της βασικής θέσης που εκφράζει την κοινή γνώμη. Μια καλύτερη πολιτική συνεννόηση και μια πραγματική διαπραγμάτευση της Αθήνας με τα Σκόπια θα μπορούσαν να περιορίσουν το ποσοστό του Όχι, σε ό,τι αφορά τη χρήση του όρου Μακεδονία στη σύνθετη ονομασία, χωρίς όμως να εξαφανίσουν το πρόβλημα με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωπες οι πολιτικές δυνάμεις.
Η δυναμική που ενισχύουν τα συλλαλητήρια οδηγεί σε μία διπλή πολιτική πρόκληση. Η κυβέρνηση Τσίπρα γνωρίζει πλέον ότι η πολιτική πίστωση που της έδωσε ο λαός εξαντλήθηκε μαζί με την υπομονή του. Τα κυβερνητικά λάθη και οι παραλείψεις έβγαλαν τους παραιτημένους πολίτες από τους καναπέδες τους και τους οδήγησαν στις πλατείες με συγκεκριμένες θέσεις για τη διαχείριση του «μακεδονικού» και μία γενική απαίτηση να προσαρμοστεί η κυβερνητική πολιτική στις ανάγκες και στις ευαισθησίες τους.
Τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα και για τη ΝΔ, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω συζητώντας με τους πολίτες που πήραν μέρος στο συλλαλητήριο. Αναπτύσσεται σταδιακά μία δεξιόστροφη αντισυστημική δυναμική, η οποία εάν δεν ελεγχθεί από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να το φθείρει προσφέροντας νέες δυνατότητες σε πολιτικές δυνάμεις της σκληρής και της άκρας Δεξιάς.
17°
