Βούτσης κατά Μίκη Θεοδωράκη: Υστερική και ιστορικά μυωπική αντίθεση προς την κυβέρνηση
«Ποιος δεν καταλαβαίνει πως είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να ενθαρρύνει, να συνευρίσκεται ή και να συνδιοργανώνει λαϊκές κινητοποιήσεις με ακροδεξιές και φιλοφαστιστικές δυνάμεις»;
Πλήρης αιχμών για τον Μίκη Θεοδωράκη, χωρίς ωστόσο να τον κατονομάσει, ήταν η ομιλία του Νίκου Βούτση στην εκδήλωση της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΕΚΙΕΑ) με θέμα «Μακεδονικό: Η λύση;».
«Χωρίς καμία αμφιβολία το χθεσινό (σ.σ. προχθεσινό) συλλαλητήριο στην Αθήνα πιστοποίησε ότι για τους εμπνευστές, τους ομιλητές και βεβαίως για τους πολίτες που συμμετείχαν, η κυριαρχούσα άποψη είναι ότι ως “εθνική γραμμή” νοείται, μετά από 26 χρόνια, η απόφαση για την απόλυτη άρνηση αναγνώρισης της γείτονος χώρας με όνομα που θα εμπεριέχει τον προσδιορισμό “Μακεδονία” καθ' οιονδήποτε τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη φωτογραφία πολιτικού του “δημοκρατικού τόξου” που προβάλλεται σε ρεπορτάζ ως “δικαίωση”, είναι αυτή του πρώην πρωθυπουργού και νεαρού τότε υπουργού Εξωτερικών, κ. Σαμαρά.
»Η απόφαση λοιπόν ορισμένων πολιτικών κύκλων, με την ανοχή και την όλο και μεγαλύτερη συναίνεση της ηγεσίας του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι να μπλοκαριστεί ευθέως και απροσχημάτιστα οποιαδήποτε προσπάθεια συμφωνίας της κυβέρνησης με τη σημερινή κυβέρνηση της FYROM, ενώ αυτή επιδεικνύει σαφώς πιο διαλλακτική στάση από τις προηγούμενες» τόνισε αναφερόμενος στο ονοματολογικό και τα συλλαλητήρια ο πρόεδρος της Βουλής.
Συνεχίζοντας κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση ότι αρνείται εν έτει 2018 την αναμφισβήτητη διαπίστωση ότι έχει καταναλωθεί σοβαρό διπλωματικό και οικονομικό κεφάλαιο της χώρας σε διεθνή κλίμακα και μάλιστα στην οκταετή περίοδο της οικονομικής κρίσης. Την ανάκτηση αυτού του κεφαλαίου την χρειαζόμαστε οπωσδήποτε για τη θέση και την πρόοδο της χώρας μετά την τυπική έξοδο τον Αύγουστο του '18 από τις μνημονιακές δεσμεύσεις.
«Ακόμη», συνέχισε ο κ. Βούτσης, «η άποψη για παραπομπή στις ελληνικές καλένδες και με ευθύνη μάλιστα της ελληνικής πλευράς του όλου ζητήματος, επαναφέρει στην επιφάνεια μια αναχρονιστική και επικίνδυνη πολιτική η οποία αντί να διεξάγεται με βάση τα εθνικά συμφέροντα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, παραπέμπει στην έξαρση του θυμικού για μια εξωτερική πολιτική διεκδίκησης “εθνικών δικαίων” με αδρές πινελιές μεγαλοϊδεατισμού.
»Εξάλλου παραβλέπεται το θεωρούμενο ως αυτονόητο για τις δημοκρατικές δυνάμεις με αναφορά στο διαφωτισμό και την Ευρώπη ότι “το αληθινό είναι και εθνικό”. Ενώ επιχειρήθηκε, με προφανή παταγώδη αποτυχία, να μετατραπούν με φτηνές νοηματικές ακροβασίες τα δυο συλλαλητήρια σε μαζικές αντικυβερνητικές λαοσυνάξεις ώστε να κλείσουν την “παρένθεση”, το “ατύχημα” κατ' αυτούς της ύπαρξης μιας Αριστερής διακυβέρνησης επί τρία χρόνια στην ευθύνη της χώρας.
»Ποιος δεν καταλαβαίνει πως είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να ενθαρρύνει, να συνευρίσκεται ή και να συνδιοργανώνει λαϊκές κινητοποιήσεις με ακροδεξιές και φιλοφαστιστικές δυνάμεις που επιχείρησαν, ευτυχώς στην Αθήνα ανεπιτυχώς, να κυριαρχήσει το σύνθημα “αλήτες, προδότες πολιτικοί”;
»Δυστυχώς όμως υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου και ελάχιστοι παράγοντες με διαδρομή στην Αριστερά που έχουν περιπέσει σε μια κατάσταση πολιτικού μιθριδατισμού, λόγω της υστερικής και ιστορικά μυωπικής αντίθεσής τους προς την κυβέρνηση. Δυνάμεις και παράγοντες που επανανομιμοποιούν την υπάρξή τους αποθεώνοντας από κοινού, όλοι μαζί, τη διχαστική ρητορική για “εθνομειοδότες” και για “αριστερόστροφο φασισμό”. Καθείς εφ' ω ετάχθη» τόνισε ο πρόεδρος της Βουλής.
7°
