Βρισκόμαστε στο «πέταλο» ενός κλειστού σταδίου πολλαπλών χρήσεων που εγκαινιάστηκε τη δεκαετία του 1980 και του οποίου η ονομασία θυμίζει περισσότερο πρώην χώρα της σοβιετικής αυτοκρατορίας παρά σύγχρονη αθλητική εγκατάσταση της καθολικής, απενοχοποιημένης εμπορευματοποίησης του αθλητισμού, τον Απρίλιο του προηγούμενου έτους. Είμαστε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας σε έναν αγώνα μπάσκετ της μεγάλης ομάδας του Ολυμπιακού. Στο άνω διάζωμα δεσπόζουν τα πάνινα πανό των τοπικών οργανώσεων των φιλάθλων, είναι πιστοί φίλοι της ομάδας και οπαδοί. Από αριστερά προς τα δεξιά βλέπουμε το τέλος της πάντοτε μεγάλης και ευκρινούς επιγραφής των βυρωνιωτών μελών της Θύρας 7 με έναν μαύρο διαβολάκο να ανεμίζει την ουρά του και να κραδαίνει τρίαινα. Δίπλα η Μεσσηνία, διά της Μεθώνης, παρίσταται και αυτή και πιθανά κομίζει και τα εθνικά χρώματα της γαλανόλευκής μας σημαίας. Στη συνέχεια της παράταξης των ιδιαίτερων πατρίδων και αττικών τόπων ζωής επί του κιγκλιδώματος, η πυρηνική ολυμπιακή Νίκαια. Δίπλα οι οπαδοί με ειδικές ανάγκες έχουν απλώσει το δικό τους λάβαρο, που τροποποιεί το εμβληματικό αμαξίδιο των ΑΜΕΑ προσθέτοντας σφεντόνα σε εκείνον που δεν δύναται να περπατήσει μα μάχεται για ιδεώδη, για την ομάδα του και ενάντια στην εξουσία των «μπάσταρδων μπάτσων», μια και πάνω από το αμαξίδιο έχει τυπωθεί το αναρχίζον ακρωνύμιο της απέχθειας για την αστυνομία, ACAB - All Cops Are Bastards. Στο πλάι του τα σύνθετα εμβλήματα της λέσχης φιλάθλων της Χίου, το εκεί παράρτημα της Θύρας 7, που μαρτυρούν για έναν τρόπο ζωής: μια νεκροκεφαλή τυλιγμένη σε τουρμπάνι ερήμου, draft beer να αφρίζει, το πούλμαν της μετακίνησης των οπαδών και τέλος ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, η τοτεμική, ιερή και επίσημη παράσταση του Ολυμπιακού. Δίπλα τους μια πανκ νεκροκεφαλή από το Ρέντη. Στο κιγκλίδωμα του κάτω διαζώματος αντιπροσωπείες από το Αλιβέρι με τη δική τους σκοτεινή παραλλαγή του εφήβου, καθώς και ένας λαμιώτης ερυθρόλευκος μασκοφόρος που θυμίζει παίκτη του κατς.
Και τα δύο διαζώματα έχουν μεγάλη πυκνότητα, στην τεράστια πλειονότητά τους νέοι άνδρες. Είναι όρθιοι και ενισχύουν την ομάδα τους, τραγουδώντας ή συνθηματολογώντας ρυθμικά, τους βλέπουμε με ανοικτά στόματα να φωνάζουν, κάποιοι χειροκροτούν. Δεν είναι ερυθρόλευκη ομοιόμορφη στρατιά, ο καθένας εξατομικεύει πάνω στα ρούχα του και τα αξεσουάρ τη συμμετοχή του στον αγώνα. Ο καθένας συγκροτεί τη δική του ατομικότητα εντός του οπαδικού πλαισίου. Χωρίς καρναβαλισμούς, χωρίς αυτό που οδηγεί τη συμμετοχή σε μεταμφίεση (πλην του λαμιώτη μασκοφόρου) και παίγνιο, με περιβολή που είναι και της πόλης, ελαφρώς ενισχυμένη από τις μπλούζες ή τα σήματα της ομάδας και της Θύρας και του τοπικού της κλάδου, ο καθένας συνεισφέρει σε μια μάχη, έρχεται στο ραντεβού μιας συλλογικότητας που, ακριβώς επειδή τον εμπεριέχει με τη διαφορετικότητά του, επειδή είναι με κάποιον τρόπο ομόσπονδη, του επιτρέπει πυκνή ένταξη και βαθιά αλληλεγγύη με σύγχρονους όρους. Του επιτρέπει να είναι περισσότερο μαχητής παρά στρατιώτης. Ένας προ-νεωτερικός (τοπικός) πολέμαρχος παρά ένας στρατευμένος ιδεολόγος που υπηρετεί ένα σχέδιο.
Στο κάτω διάζωμα δεσπόζει ένα μεγάλο, ευκρινές και πολυεπίπεδο πανό που χυδαία υβρίζει τον Κώστα Ζουράρι. Από τη φωτογραφία απουσιάζει μια τελευταία λέξη από το πρώτο επίπεδο που μάλλον θίγει σκαιά την οικογένεια του υβρισθέντος, σταθερή πρακτική εδώ και δεκαετίες στα ελληνικά γήπεδα. Ακόμα υβρίζεται πάνω στο γνωστό και ευαίσθητο για τους βορειοελλαδίτες μοτίβο της μακεδονικής ταυτότητας, εξοβελίζεται από τον εθνικό κορμό και ταυτόχρονα αμφισβητείται η πολιτική ισχύς της κυβερνητικής του θέσης. Το πανό λέει ότι η εξουσία που κατέχει ως υφυπουργός είναι αδύναμη, ψευδής, μη άξια σεβασμού. Μια εξουσία της πλάκας. Αυτό που δεν είναι εξουσία της πλάκας, το μαθαίνουμε αμέσως παρακάτω. Κράτος, δηλαδή εξουσία, είναι ο Ολυμπιακός.
Είχε βεβαίως προηγηθεί από την πλευρά του υφυπουργού Ζουράρι live υιοθέτηση και ερμηνεία γνωστού τραγουδιστού συνθήματος των οπαδών του ΠΑΟΚ που ξεκινάει «Βουντού, βουντού, βουντού και μια καρφίτσα μαύρη» για να καταλήξει στον φαλλικό ανασκολοπισμό των Ολυμπιακών και η επίσημη απάντηση του υπεύθυνου επικοινωνίας των Πειραιωτών που απειλούσε καθαρά με πολιτική και εκλογική αντεκδίκηση του κόσμου του Ολυμπιακού για τις προσβολές που δέχεται από το μέλος της κυβέρνησης. Είναι ο ίδιος που το 2015 είχε επισήμως και ρητά προτρέψει τους φίλους του συλλόγου να υπερψηφίσουν τη θριαμβεύουσα τότε ριζοσπαστική αριστερά. Η διαμάχη αυτή εξελίχθηκε, μορφοποιήθηκε και έλαβε όψεις της μεγάλης πολιτικής με την εμπλοκή των ιδιοκτητών των δύο ομάδων (Σαββίδη και Μαρινάκη) στα ΜΜΕ και εντέλει στην άμεση πολιτική αντιπαράθεση. Πριν λίγες μέρες ο Ζουράρις αναφώνησε ξανά το χυδαίο του «Βουντού, βουντού, βουντού» για τους Ολυμπιακούς και εξύβρισε ανδροπρεπέστατα και σεξιστικά και τους οπαδούς του έτερου ιστορικού σωματείου της Θεσσαλονίκης, τους Αρειανούς.
Πολλοί σπεύδουν να θεωρήσουν ότι πρόκειται για Πράσινους και Βένετους, όπως είπε μια φίλη, για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Σίγουρα η περιγραφή αυτή είναι και ρεαλιστική και επαρκής για να απλώσει και άλλο τη δημοκρατική μελαγχολία μας. Όμως τα πράγματα ίσως είναι ακόμα σκληρότερα, αν σκεφτούμε τα γεγονότα της σύγκρουσης Ζουράρι - φιλάθλων Ολυμπιακού και Άρη με διαφορετικούς όρους: μόνο αυτές οι ταυτότητες, οι «φίλαθλες», κινητοποιούν σήμερα και μορφοποιούν συλλογικά και συντεταγμένα συναισθήματα, μόνο οι ομάδες γίνονται χοάνες διαμαρτυρίας και εναντίωσης. Διασπασμένοι μαχητές, έρημοι πολίτες, ασύνδετα κοινωνικά κομμάτια, ζοφερές ατομικότητες, προσωπικές παθολογίες της κρίσης, αναζητούν φυλάρχους, ειδικές ταυτότητες, τοτεμικές ηγεσίες, κάθετες δομές ανάληψης της ζωής τους, για να εκβάλλουν σε μια κάποια δημοκρατική δημοσιότητα. Ιερουργίες της βίας, κοινότητα συναισθημάτων, παράλληλες ιστορικές μνήμες της ομάδας, επιχειρηματίες που σαρώνουν και αποκτούν ιδιοκτησίες πάνω στη μετα- και νυν-σοσιαλιστική πραγματικότητα της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης της κρατικής, εδαφικής και εθνικής κυριαρχίας, της ίδιας της δημοκρατίας. Αναμεσαιωνισμός με μικρούς ηγεμόνες, πολεμιστές φυλάρχους, πρίγκιπες, μάγους που μας έκαναν βουντού.
↑ Εικόνα από το ΣΕΦ κατά τον αγώνα μπάσκετ Ολυμπιακού - Αναντολού Εφές, με υβριστικά πανό κατά του τ. υφυπουργού Κώστα Ζουράρι, Απρίλιος 2017
11°
