Πριν από μερικές εβδομάδες, το διμηνιαίο περιοδικό 1843 του Economist δημοσίευσε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ για την κατάσταση που επικρατεί στον Ασπρόπυργο Αττικής, υπό τον σαφής τίτλο «Europe’s Heart Of Darkness».
Ο δημοσιογράφος Alexander Clapp και ο φωτογράφος Simon Norfolk επισκέφθηκαν την περιοχή και κατέγραψαν όλα όσα είδαν, τα οποία ήταν κάτι παραπάνω από συγκλονιστικά. Πόλεμος συμμοριών, απαγωγές, διακίνηση ναρκωτικών, διακίνηση παράνομων προϊόντων, κάθε λογής γκέτο, εκμετάλλευση παράτυπων μεταναστών και η Χρυσή Αυγή σε ρόλο αυτόκλητου σερίφη αλλά και…διαιτητή κάθε παράνομης πράξης.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στον Ασπρόπυργο υπηρετούν μόλις 40 αστυνομικοί, οι οποίοι προφανώς αδυνατούν να θέσουν κανόνες στο χάος, με τον επικεφαλής τους να δηλώνει ότι «δεν καταλαβαίνουν πολλοί τι ακριβώς συμβαίνει εδώ». Όλα αυτά όχι σε κάποια δύσβατη ορεινή περιοχή της Πίνδου ή σε κάποιο απομακρυσμένο νησί. Στον Ασπρόπυργο, ελάχιστα έξω από την Αθήνα.
Όταν διάβασα για πρώτη φορά το ρεπορτάζ, σημείωσα την ημερομηνία δημοσίευσης του και περίμενα να δω πότε και αν θα υπάρξει κάποια επίσημη αντίδραση από τους αρμόδιους φορείς. Δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Δεν επιλέχθηκε καν κάποια πατροπαράδοτη συνταγή διάψευσης του τύπου «υπερβολές, δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, οι ξένοι μας συκοφαντούν». Η σιωπή της κυβέρνησης εξυπηρετήθηκε και από τη σιωπή των ΜΜΕ, τα οποία είτε δεν πρόσεξαν καν ότι η χώρα μας απασχολεί κατά τον τρόπο αυτό τον Economist είτε έκριναν ότι δεν άξιζε τον κόπο να το αναδημοσιεύσουν. Ζούμε, εξάλλου, στην εποχή που με τίτλους «ΣΟΚ! Δείτε τι συνέβη» περιγράφονται συνήθως τα κατορθώματα συμπαθών τετράποδων κι όχι η…μετατόπιση ενός προαστίου της Αθήνας στην Άγρια Δύση.
Το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, δυο εργάτες από το Πακιστάν δέχθηκαν επίθεση με σιδερογροθιές από φασιστοειδή την ώρα που εργάζονταν σε χωράφια της περιοχής. Σύμφωνα με μαρτυρίες, το ένα θύμα ήταν εδώ και καιρό στο στόχαστρο των φασιστών καθώς είχε τολμήσει να λάβει μέρος σε διαδηλώσεις ενάντια στις συνεχιζόμενες επιθέσεις εναντίων μεταναστών-εργατών στην περιοχή του Ασπρόπυργου.
Μετά την επίθεση, οι ανατριχιαστικές φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα η Κίνηση Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ) κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου. Σήμερα, όλοι καταδικάζουν το γεγονός αλλά σε 2-3 μέρες τα πάντα θα έχουν ξεχαστεί. Μέχρι την επόμενη επίθεση. Μέχρι να ξεχαστούν ξανά.
Λογικά, η κυβέρνηση θα φροντίσει να συλληφθούν οι δράστες της συγκεκριμένης επίθεσης ώστε να κατευναστούν τα πνεύματα αλλά δεν θα τολμήσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα εις βάθος. Όποιος παρακολουθεί τη δίκη της Χρυσής Αυγής, γνωρίζει πολύ καλά ότι τα φασιστοειδή δεν δρουν ποτέ αυθόρμητα. Πάντα κάνουν τη βρώμικη δουλειά συμφερόντων, πάντα λειτουργούν ως το μακρύ χέρι παρακρατικού τύπου συμμαχιών.
Η επίθεση εναντίον των δυο εργατών στον Ασπρόπυργο έχει μεν να κάνει και με το χρώμα του δέρματος τους αλλά κυρίως αφορά τις κοινωνικοπολιτικές δραστηριότητες τους, κυρίως στο χώρο εργασίας. Είναι ένα σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι σε αυτή την περιοχή οι μετανάστες εργάτες καλό θα ήταν να μην υψώνουν πολύ το ανάστημα τους, να αρκούνται στα όποια δικαιώματα τους παρέχουν «γενναιόδωρα» οι εργοδότες τους. Είναι μια πράξη δηλωτική του ποιος κάνει κουμάντο στην περιοχή και τι είδους νόμοι ισχύουν για τους ανυπάκουους.
Σε αντίθεση λοιπόν με αυτό που απαιτούν οι ρυθμοί της επικαιρότητας της φρικτής επίθεσης, το ερώτημα δεν είναι ποιοι χτύπησαν τους μετανάστες. Αυτοί εκτελεστικά όργανα ήταν. Το ερώτημα είναι ποιοι τους έδωσαν την εντολή, ποιοι κερδίζουν από την ανομία και το χάος. Ακούγεται κάπως λυρικό αλλά το πραγματικό ερώτημα είναι: ποιος κυβερνά τον Ασπρόπυργο;
7°
