Ο Σ. Θεοδωράκης για τα 6 χρόνια από το θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου: «Άκου φίλε...»

Για «Τα διδάγματα του Λεωνίδα» έγραψε ο Σταύρος Θεοδωράκης στο facebook με αφορμή τα 6 χρόνια από τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου. 

Γράφει ο επικεφαλής του Ποταμιού:

«Άκου φίλε... γράψε για την τρυφερότητα. Χωρίς την τρυφερότητα δεν έχεις τίποτα. Τα χάνεις όλα. Είναι αναγκαία όσο ο αέρας».

«Έχουν έρθει στο προσκήνιο οι φαύλοι, οι αυλικοί, οι μάγοι, οι σατανιστές, οι ραγιάδες, οι υποτακτικοί. Να πιάσουμε τις πέτρες και να τους κυνηγήσουμε. Αμετε στο διάολο. Λες και μας προετοιμάζουν ένα νέο μεσαίωνα». 

«Είμαστε έτοιμοι να διαπράξουμε τα χειρότερα εγκλήματα κατά του τόπου μας και να αποδώσουμε την ευθύνη σε κάποιους τρίτους. Σε κάποιους ανθέλληνες. Ενώ οι χειρότεροι ανθέλληνες είμαστε εμείς. Η Ελλάδα των αεριτζήδων».

«Δέκα Γραμματικάκηδες ανασταίνουν την Ελλάδα. Είναι σαν να έχεις Δομάζους και να τους κρατάς στον πάγκο. Και να παίζεις με παίκτες κλωτσοπατινάδας. Και Δομάζοι υπάρχουν - δεν είναι του μυαλού μου. Μόνο είναι στο περιθώριο... δεν είναι σε αυλές. Και εδώ οι αυλικοί κάνουν παιχνίδι». 

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Σταύρος Θεοδωράκης: Εργαζόμενοι χάνουν το ψωμί τους και ο Τσίπρας πανηγυρίζει

Newsroom 11.09.2017, 11:48

«Οι υπήκοοι που θέλουν να γίνουν πολίτες. Οι άνεργοι που θέλουν να δουλέψουν. Οι αποκλεισμένοι που θέλουν να συμμετέχουν. Οι νέοι που θέλουν να δημιουργήσουν». 

«Να μάθουμε την τέχνη να συνεργαζόμαστε. (…) Εγώ είμαι σφουγγάρι. Άλλοι είναι πέτρα. Ξερνάνε. Εγώ γονιμοποιώ ότι ρουφάω». 

«Τα μνημόνια από μόνα τους δεν σε σώζουν. Χρειάζεται να σηκωθεί το Έθνος. Αλλά ποιος θα το σηκώσει;». 

ΥΓ.

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Σ. Θεοδωράκης για την επίθεση στη Βαρκελώνη: «Σπέρνουν μίσος αλλά δε θα θερίσουν φόβο»

Newsroom 17.08.2017, 21:55

Κουβέντες που μου είχε πει ο Λεωνίδας Κύρκος. Σήμερα είναι 6 χρόνια από το θάνατό του. Τον θυμάμαι πάντα στο διαμέρισμά του στα Εξάρχεια, στην Καλλιδρομίου… Να φτιάχνει καφέ στο μπρίκι. Φλιτζανάκι με το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Το έχω κλέψει από τις Βρυξέλλες». Γελάσαμε τόσο που ο Μπομπόνης, ο αγαπημένος του γάτος, ταράχθηκε και χώθηκε στην αγκαλιά του.