Τα οικονομικά και πολιτικά κεφάλαια έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όταν συρρικνώνονται ή εξαντλούνται είναι αναπόφευκτος ο δρόμος της ανατροφοδότησής τους. Είτε με την εξεύρεση νέων πηγών για την ενίσχυσή τους. Είτε με την προσέλκυση επενδύσεων. Και στις δύο περιπτώσεις απαιτείται εντατικοποίηση των προσπαθειών για τη διεύρυνση των όποιων αποθεματικών απέμειναν. Απώτερος σκοπός, η ανάκτηση του χαμένου εδάφους, για την κατάκτηση νέας αξίας.
Στην πολιτική, κεφάλαιο δημιουργεί ένα κομματικό σχήμα ή μια προσωπικότητα που βρίσκεται σε αρμονία με τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις, υπόσχεται μέλλον, είναι φορέας νέων ιδεών, διαθέτει ελκυστική αφήγηση. Και το κυριότερο, εκείνος που θέλει να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο θα πρέπει να διακρίνεται για την ηγετική του παράσταση. Ο παράγοντας ηγεσία αποκτά καταλυτική σημασία. Κυρίως, αν κατορθώσει να ενσαρκώσει σε μια συγκεκριμένη περίοδο μια κινούσα ιδέα, συμπυκνώνοντας ένα υπαρκτό και ισχυρό αίτημα της εποχής. Ως εκ τούτου, η επιχειρούμενη ανασύσταση της εγχώριας Κεντροαριστεράς δεν μπορεί παρά να διερευνήσει όλες τις καίριες παραμέτρους για να βγει από το τέλμα. Έτσι το εγχείρημα αυτό θα έχει ουσία και περιεχόμενο, προκαλώντας το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Πρωτίστως δε εκείνων των πολιτών που αναζητούν νέα πολιτική έκφραση. Το ποσοστό τους, μάλιστα, εμφανίζεται ιδιαίτερα σημαντικό.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη εδώ και δυόμισι χρόνια έδειξε τα όριά της. Οι πολιτικές που υποστήριξε, ο λόγος και η εικόνα της την κρατούν καθηλωμένη σε χαμηλές επιδόσεις. Τα αποτελέσματα που καταγράφει σε όλες τις δημοσκοπήσεις κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι. Ωστόσο, η απήχησή της δεν θα διευρυνθεί με τη συγκόλληση διαφορετικών δυνάμεων, οι περισσότερες από τις οποίες αποπνέουν παρελθόν. Άλλωστε, το εκτόπισμα και η εμβέλειά τους δοκιμάστηκαν και κρίθηκαν. Ζητούμενο, λοιπόν, δεν συνιστούν οι προσωπικές διευθετήσεις μιας πλειάδας στελεχών και παραγόντων. Ούτε η επιμονή σε πρόσωπα που στερούνται ηγετικού διαμετρήματος. Κάτι τέτοιο δεν θα έδινε τις αναγκαίες ανάσες σε ένα χώρο που υπέστη πρωτοφανή απαξίωση, κατακερματίστηκε και δεν προβάλλει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, ευκρινές και συνεκτικό αφήγημα.
Οι αποφάσεις του πρόσφατου συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αναμφίβολα κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Ξεμπλοκάρουν τις έως τώρα χειραγωγούμενες διαδικασίες. Απελευθερώνουν δυνάμεις που μέχρι πρότινος έβλεπαν με δυσπιστία και επιφυλακτικότητα όποιες ενέργειες είχαν αναπτυχθεί. Εξαιρετικά θετικό γεγονός είναι η εμπλοκή του Νίκου Αλιβιζάτου, ο οποίος ως επικεφαλής της Επιτροπής Δεοντολογίας και Πιστοποίησης θα έχει την ευθύνη για την εκλογή ηγεσίας και ιδρυτικού συνεδρίου. Ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου προσδίδει την απαιτούμενη αξιοπιστία και φερεγγυότητα. Ταυτόχρονα παραπέμπει στην κοινωνία των πολιτών, που αποστρέφεται τους κομματικούς βιότοπους.
Η ρημαγμένη Κεντροαριστερά χρειάζεται μεγάλες πρωτοβουλίες που θα ισοδυναμούν με εκκίνηση εκ του μηδενός. Ο νέος και ενιαίος φορέας μπορεί να αποκτήσει αξία αν επενδύσει σε νέες και άφθαρτες δυνάμεις και σε νέες ιδέες. Αν δείξει ότι αποτελεί μια βαθιά τομή στη συνέχεια ενός ιστορικού πολιτικού ρεύματος που ανανεώνεται διαρκώς. Και το μείζον, αν πείσει ότι η παρουσία του στην πολιτική ζωή δεν εκπορεύεται από λογικές άρνησης, αλλά συνδρομής και συμβολής στον προοδευτικό προσανατολισμό της χώρας. Έτσι μόνο θα διευρύνει το πολιτικό της κεφάλαιο και θα καταστεί θελκτική και αυθύπαρκτη δύναμη.
14°
