Η ελαφρότητα σε όλο της το μεγαλείο! Αυτό διαπίστωνες, παρακολουθώντας τον περιβόητο διάλογο Τσίπρα-Γεννηματά κατά τη συνάντησή τους στο Μέγαρο Μαξίμου. Η συζήτηση περί μνημονίων φανέρωνε τον χαζοχαρούμενο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη ζοφερή κατάσταση της χώρας και της οικονομίας. Η εικόνα τους παρέπεμπε σε «καφενειακό χαβαλέ». Η αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μίλησε για «θηλιά» με απίστευτα ιλαρή διάθεση. Ο πρωθυπουργός με εξυπνακισμούς θυμήθηκε το Καστελόριζο, αναγορεύοντας τον εαυτό του σε σωτήρα. Τα παιδία παίζει με τα… κουβαδάκια τους!
Οι πολίτες, βλέποντας και τους δύο να προσπαθούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις του φιλοθεάμονος κοινού, είναι φυσικό να αντιπαραβάλλουν στα λεγόμενα και στις διακηρύξεις τους το έργο και τις πράξεις τους. Το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να διαθέτει επικοινωνιακό χάρισμα, ωστόσο ως επικεφαλής της κυβέρνησής του χρεώνεται τη διαχειριστική και πολιτική ανεπάρκειά της. Καθώς και την απουσία συγκεκριμένου ρεαλιστικού σχεδίου για την έξοδο από την παρακμή. Η αδυναμία του να αφομοιώσει τη μεταστροφή του τον κρατά δέσμιο των αμφισημιών και των ανακολουθιών του. Τον εμποδίζει να εμβαθύνει τις πολιτικές που έχει αποδεχθεί να υλοποιήσει. Η Φώφη Γεννηματά, από την άλλη, δεν μπορεί να προσδώσει νέα υπόσταση στον αποκαλούμενο προοδευτικό χώρο. Πόσω μάλλον να συμβάλει στην ανασύνθεσή του. Ο καταγγελτικός της λόγος δεν παραπέμπει μόνο στις αρχέγονες κομματικές ρίζες, αλλά βρίθει από αριστερόστροφο λαϊκισμό. Έτσι εξηγείται και η δυστοκία του ΠΑΣΟΚ να ανακάμψει.
Η υστέρηση που εμφανίζει το εγχώριο πολιτικό σύστημα τα τελευταία χρόνια αναμφίβολα συνιστά εμπόδιο για την υπέρβαση της κρίσης. Τα κομματικά σχήματα αποπνέουν παρελθόν. Ουσιαστικά εξακολουθούν να πολιτεύονται εκτός τόπου και χρόνου. Σε απόλυτη διάσταση με τις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις. Περισσότερο λειτουργούν ως μηχανισμοί διαμεσολάβησης και πελατειακών σχέσεων. Η επιβίωσή τους οφείλεται στην εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων. Εξού και έχουν αποξενωθεί από το υγιές και παραγωγικό κοινωνικό σώμα. Η απαξίωση της πολιτικής και των εκπροσώπων της καταγράφεται σε όλες τις ποιοτικές έρευνες της κοινής γνώμης. Η κρίση νομιμοποίησης προσλαμβάνει οξείες διαστάσεις.
Συνεπώς, ο προκάτ διάλογος που έστησαν ο πρωθυπουργός και η αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μπροστά στις κάμερες για λαϊκή κατανάλωση στην ουσία τους εξέθεσε. Οι ταρζανιές τους προς χάριν του φαίνεσθαι και ο ανταγωνισμός τους για το ποιος θα πει την καλύτερη ατάκα αποκάλυψε την πολιτική γύμνια τους. Η έλλειψη σοβαρότητας υπήρξε πασιφανής. Και το κυριότερο φάνηκε να απουσιάζει ακόμη και η στοιχειώδης επίγνωση για τα τραγικά αδιέξοδα του τόπου.
14°
