Πλήθος κόσμου και δεκάδες στελέχη από όλους τους πολιτικούς χώρους, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Μιλένας Αποστολάκη για την παρουσίαση του βιβλίου της «Το Τέλος της Μεταπολίτευσης», την Τετάρτη 24 Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής, ενώ κοινός τόπος των ομιλητών: Φώφη Γεννηματά, Σπύρος Λυκούδης, Γιώργος Καμίνης, Μαριέττα Γιαννάκου, Βασίλης Αλεξανδρής και Θανάσης Διαμαντόπουλος, ήταν η ανάγκη εθνικής συνεννόησης.
Αρκετοί άνθρωποι της αυτοδιοίκησης, μεταξύ αυτών ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ Γιώργος Πατούλης, αλλά και ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης, βρίσκονταν στο ακροατήριο, στην κατάμεστη αίθουσα όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση. Το παρόν έδωσαν επίσης διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί, ανώτατοι δικαστικοί, διπλωμάτες, νέοι άνθρωποι - διαδικτυακοί φίλοι της κ. Αποστολάκη, άνθρωποι που την παρακολουθούν σε αυτή την αυτόνομη πορεία της μετά το 2012, καθώς και πολλοί συνάδελφοί της δικηγόροι, μια και η Μιλένα Αποστολάκη έχει επιστρέψει στη μάχιμη δικηγορία.
Μετά την ολοκλήρωση της επιτυχημένης εκδήλωσης, η κ. Αποστολάκη δήλωσε στην athensvoice, ότι νιώθει ιδιαίτερα χαρούμενη για την μεγάλη προσέλευση και συμμετοχή, σε μια εποχή που πολίτες αποφεύγουν τις συγκεντρώσεις, ακόμη και τις παρουσιάσεις βιβλίου. Επιπλέον δεν έκρυψε τη συγκίνησή της για την όμορφη συνάντηση με παλιούς και νέους φίλους. Συνάντηση που θύμιζε εποχές προ κρίσης και κυρίως, όπως είπε, επρόκειτο για μια εκδήλωση που έδειξε ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν στην πολιτική και να ελπίζουν στην καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής τους μέσα από αυτήν. "Ζουμε το τέλοςτης Μεταπολίτευσης όχι το τέλος της πολιτικής" τόνισε άλλωστε στην παρέμβασή της η συγγραφέας, επιρρίπτοντας ευθύνες για την κρίση της πολιτικής σε όσους "επένδυσαν, με επικίνδυνο για τη συνοχή της κοινωνίας τρόπο, στον διχασμό"
"Είναι στο δικό μας χέρι να τελειώσουμε με τα ψέματα και τον καταστροφικό λαϊκισμό. Είναι στο δικό μας χέρι να συναντηθούμε με την αλήθεια, να την υπηρετήσουμε, να την αντιμετωπίσουμε και να βγούμε νικητές από την αναμέτρηση μαζί της" (...) Όμως, το πρόβλημα της χώρας είναι πολιτικό, είναι η κυβέρνησή της" συνέχισε, και επισήμανε: "Η στρατηγική της τσάμπα αντίστασης, ψηφίζω νόμους αλλά δεν θα τους εφαρμόσω, ψηφίζω μνημόνια και νέα μέτρα αλλά αν δεν κουρευτεί το χρέος δεν θα ισχύσουν, τορπιλίζει κάθε δυνατότητα προσέλκυσης σοβαρών επενδυτών. Είναι η επιτομή της αναξιοπιστίας που δυναμιτίζει κάθε προοπτική για την αναγκαία παρέμβαση στο χρέος. Είναι η στρατηγική της τσάμπα ρήξης με την οποία και κάποια στιγμή η κυβέρνηση θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές".
Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του Ποταμιού, Σπύρος Λυκούδης, εκ των ομιλητών στην εκδήλωση, μας δήλωσε ότι το περιεχόμενο του βιβλίου της κ. Αποστολάκη είναι επίκαιρο και υπ αυτή την έννοια πάρα πολύ χρήσιμο, αν και ο ίδιος δεν είναι τόσο αισιόδοξος, όπως η συγγραφέας, ως προς το ότι οι πολίτες της χώρας μας έχουν συνειδητοποιήσει τα αίτια της κρίσης κι ότι είναι έτοιμοι να γυρίσουν σελίδα.
"Στις θεματικές ενότητες στις οποίες ομαδοποιούνται τα άρθρα της, όπως: Ο Διχασμός ως Ιδεολογία, Ο Διχασμός στην Παιδεία, Χειραγώγηση και Ενημέρωση, Δημοψηφίσματα, Προσφυγικό, Τρομοκρατία και άλλα, βρίσκουμε σοβαρές αναλύσεις και σκέψεις με τις οποίες δύσκολα θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει, ιδιαίτερα βέβαια όσοι κινούνται σε παρεμφερή και όμορα πολιτικά μήκη κύματος”, τόνισε ο κ. Λυκούδης, ενώ αναφερόμενος, κατά την ομιλία του, στην Κεντροαριστερά υπογράμμισε: "Δεν μπορώ παρά να αναφέρω επιγραμματικά πόσο με θλίβει ο κατακερματισμός των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και του προοδευτικού μεσαίου χώρου. Το πόσο επιτακτικό για τη χώρα, την ισορροπία και σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, την καλή και προοδευτική της διακυβέρνηση είναι να κάνουμε όλοι μας τις αναγκαίες συλλογικές και προσωπικές υπερβάσεις για να δώσουμε όλοι μαζί, ένα νέο όραμα, ρεαλιστική ελπίδα, αισιοδοξία και προοπτική στους χειμαζόμενους πολίτες". Όσο για τις συζητήσεις στα πηγαδάκια, συζητήσεις στις οποίες εκείνος τουλάχιστον συμμετείχε, σημαντική θέση, όπως μας αποκάλυψε, είχε ακριβώς αυτό το θέμα της συγκρότησης της δημοκρατικής παράταξης.
Στους κινδύνους του εθνικού διχασμού αναφέρθηκε στην δική του παρέμβαση ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης και επισήμανε ότι από τη μία έχει αποδεκατιστεί η μεσαία τάξη και από την άλλη έχουν ενισχυθεί οι δυνάμεις που επενδύουν στην πόλωση, ενώ ότι "ο τίτλος, το τέλος της μεταπολίτευσης δεν έχει την έννοια της απώλειας, αλλά της αποτίμησης και του προγραμματισμού για το που πρέπει να πάμε" σημείωσε η Μαριέτα Γιαννάκου.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά τόνισε στη δική της ομιλία ότι "ο κύκλος που άνοιξαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τις ψεύτικες υποσχέσεις και το λαθρεμπόριο ελπίδας, κλείνει οριστικά με τη συμφωνία ντροπής, το τέταρτο μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του πρωθυπουργού", ενώ σε άλλη αποστροφή του λόγου της μίλησε για την αναγκαιότητα μιας ισχυρής, βιώσιμης κυβέρνησης ευρύτατης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και λαϊκής στήριξης, ως προϋπόθεση για την ενίσχυση της αξιοπιστίας και της διαπραγματευτικής ικανότητας της χώρας. "ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αρνούνται ακόμη αυτή την αναγκαιότητα. Θα τους την επιβάλουμε. Η συνεννόηση είναι και αναγκαία και εφικτή" υποστήριξε η κ. Γεννηματά και πρόσθεσε ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά κυρίως πολιτικό, καθώς κανείς μονάχος του δεν έχει τη δύναμη να βγάλει τη χώρα μας την κρίση. Κατά την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, το δίλημμα στο οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η χώρα είναι "εθνική συνεννόηση ή εθνική καταστροφή". "Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας εποχής, στη βάση μιας νέας πολιτικής συμφωνίας" πρόσθεσε.
Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Θανάσης Διαμαντόπουλος, μιλώντας μας για το βιβλίο της κ. Αποστολάκη το χαρακτηρίζει ως αναμφίβολα οξυδερκές, διεισδυτικό, καλογραμμένο, με τόλμη και ευθυκρισία, με θέσεις , σχετικά με την Πολιτική Παιδεία που είναι κόντρα στα παραδοσιακά στερεότυπα.
Ιδιαίτερα ο κ. Διαμαντόπουλος αναφέρθηκε στη στάση της συγγραφέως σχετικά με το θεσμό του δημοψηφίσματος. Τη χαρακτήρισε θαρραλέα, εξηγώντας μας, ως ο μοναδικός μάλλον συγγραφέας, ο ίδιος, μονογραφίας για το θεσμό του δημοψηφίσματος και την πολιτική λειτουργία του στην Ελλάδα, ότι πρόκειται για έναν από τους μεγάλους μύθους, το ότι τα δημοψηφίσματα αποτελούν ενσάρκωση της λαϊκής κυριαρχίας . Συνήθως ποδηγέτησή της αποτελούν και δεν είναι τυχαίο ότι τα εμπνεύστηκαν δυο καθεστώτα απολυταρχικά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις το δημοψήφισμα να απεγκλωβίσει το πολιτικό σύστημα από ένα αδιέξοδο, μας λέει, αλλά η κατάρρευση του μύθου ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει και η κυρία Αποστολάκη με τόλμη και με παρρησία πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα σε αυτό το ζήτημα
Πυρήνας της ομιλίας του κ. Διαμαντόπουλου αποτέλεσε το θέμα της διόγκωσης του εθνικού διχασμού και μεταξύ άλλων υπογράμμισε: "οι διχασμοί που είχε ο τόπος στην πορεία έχασαν το οικονομικό , κοινωνικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό, ακόμα και πολιτικό τους υπόστρωμα και αυτονομήθηκαν. Έγιναν διχασμοί για τους διχασμούς, έγινε ένα μίσος χωρίς λογική που λειτουργούσε ως αυτοσκοπός" Είναι αυτό που βλέπουμε σε όλη την ιστορία του τόπου μας λέει ο κ. Διαμαντόπουλος, φέρνοντας και ως παράδειγμα τη μεταστροφή του Αλέξη Τσίπρα στο θέμα των μνημονίων. Το υπόστρωμα της αντιπαράθεσης μνημόνιο αντιμνημόνιο έχει αφυδατωθεί, αλλά το μίσος είναι εκεί.
Τέλος η κ. Αποστολάκη επισήμανε πως "η διάκριση ανάμεσα στους σοβαρούς και τους φαιδρούς, δηλαδή η διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα" είναι το πραγματικό τέλος της περιόδου που ξεκίνησε το 1974. Στο πλαίσιο αυτό κατέθεσε σειρά συγκεκριμένων προτάσεων:
1. Για την εκπόνηση ενός συνολικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης με αιχμές τον τουρισμό, τον πρωτογενή τομέα και την καινοτομία.
2. Τη μείωση των φορολογικών συντελεστών και τη δημιουργία κλίματος προσέλκυσης επενδύσεων.
3. Την αντιμετώπιση της ανεργίας μέσα από την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων και επενδυτών Για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και οι προϋποθέσεις για τον επαναπατρισμό των εξαναγκασμένων σε έξοδο χιλιάδων ελλήνων επιστημόνων.
4. Την εισαγωγή της αξιολόγησης σε όλες τις παρεχόμενες δημόσιες υπηρεσίες και λειτουργίες.
5. Τη λειτουργία αξιόπιστων κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών που βάζουν φραγμό στην ασυδοσία και προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον.
6. Την επένδυση στην αριστεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και την εντατικοποίηση των σπουδών στα πανεπιστήμια που μπορούν να αποτελέσουν εστίες προόδου και προκοπής για τη χώρα μας. Μίλησε χαρακτηριστικά για «πανεπιστήμια εστίες γνώσης και έρευνας και όχι χώροι καταλήψεων και τραμπουκισμών».
7. Τη μηδενική ανοχή στη βία της καθημερινότητας, στην ανομία που προκλητικά βαφτίζεται κοινωνικό κίνημα και καταστρέφει τον δημόσιο πλούτο και τον δημόσιο χώρο.
8. Την οριστική κατάργηση του κομματικού κράτους, των κομματικών μανδαρίνων στις θέσεις ευθύνης που σκοτώνουν την αξιοκρατία και καθιστούν την ελληνική δημόσια διοίκηση αναξιόπιστη και αντιπαραγωγική.
9. Και, τέλος, τη λειτουργία των θεσμών. Παράγοντας που όπως είπε «διαφοροποιεί τις σύγχρονες δυτικού τύπου δημοκρατίες από τις λατινοαμερικάνικες μπανανίες και τα αυταρχικά καθεστώτα».
8°
