Δέχεται η αλληλεγγύη και η ευαισθησία παραγγελίες; Μετριέται σε μοίρες αριστερόμετρου ή είναι σταθερές στις 360 μοίρες (αλά Τσίπρας) γύρω από τον εαυτό σου; Πόσο πουλάνε κάποιοι την ευαισθησία τους; Ποιος καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη; Το μανιφέστο της ήττας της ΠΦΑ γράφει ότι τα πουλήσαμε όλα για την καρέκλα, όλα μα όλα. Και πρώτα πουλήσαμε τους ανθρώπους. Αυτούς που θα στεκόμασταν δίπλα τους. Μέχρι και τον Ιανουάριο του ’15 οι «καιόμενοι» γίνονταν σύμβολα, παραδείγματα, ήταν οι «ήρωες του αγώνα», γίνονταν στίχοι, γίνονταν σκονάκια σε παρέες. Μαζί οι ήρωες μαζί και οι μαϊμούδες, και οι επαναστάτες με αιτία και οι χαζοί τενεκέδες σε κρίση. Όλοι ήταν χρήσιμοι μέχρι να καβατζώσουμε την εξουσία. Μετά την άνοδο στην εξουσία έγιναν στατιστικές.
Σαν να μη συνέβη. Για 9η ημέρα νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό ο 29χρονος [Amer Mohamed (;) ούτε το όνομά του δεν έχει ανακοινωθεί, σαν να μην υπάρχει για την ελληνική πολιτεία] σύρος πρόσφυγας που αυτοπυρπολήθηκε στη Χίο στη ΒΙΑΛ, το κέντρο υποδοχής με τα κλουβιά. Στο 401 ΓΣΝΑ νοσηλεύτηκε ο 32χρονος αστυνομικός που τραυματίστηκε στην προσπάθειά του να αποτρέψει την πράξη του. Ο κος Μουζάλας συγκινημένος γυαλίζει την καρέκλα του με νέα στρώση κόλλα Logo. Στην εποχή της ΠΦΑ οι ευθύνες ανήκουν πάντα στους άλλους. Τα κατηγορώ του παρελθόντος προς τους αρμόδιους υπουργούς ξεχάστηκαν. Τα «παραιτήσου» δεν τους αφορούν. Για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι. Τα κομματικά ΜΜΕ σιωπούν, και οι «αλληλέγγυοι» λιάζονται σε γραφεία μετακλητών. Όταν από κάθε 100 ευρώ της βοήθειας τα 70 χάνονται σε άγνωστες τσέπες, η σιωπή πληρώνεται καλά. Πόσο πουλάνε την αλληλεγγύη τους κάποιοι; Όσο μια θέση μετακλητού; Πού χάθηκαν αυτοί που είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα στην αλληλεγγύη, όταν όλοι οι υπόλοιποι ήταν για αυτούς αναίσθητοι φιλελέλεδες, αν όχι φασίστες. Τώρα «αριστερή» αδιαφορία. Σαν να μην έγινε. Αν κάτι αντίστοιχο γινόταν επί Πασόκ ή ΝΔ θα είχαν πέσει τα τσιμέντα. Κάποτε σε διατεταγμένη υπηρεσία κατηγορούσαμε το λιμενικό ότι πνίγει τους πρόσφυγες και τρολάραμε τον Θεοδωράκη ότι μοίραζε σωσίβια στους πρόσφυγες (μη μας χαλάσει το μύθο μας, γιατί εμείς είμαστε οι «αλληλέγγυοι» ρε), τώρα τους μοιράζουμε φέρετρα και κατηγορούμε την ανάλγητη Ευρώπη γιατί δεν μας φτάνουν τα χρήματα που στέλνουν για τους πρόσφυγες. Δεν μας φτάνουν. Κάτι δεν πρέπει να δώσουμε και σε αυτούς, να μην εξεγείρονται, να μην αυτοπυρπολούνται; Δώστε μας και άλλα, ίσως να αφήσουμε κάτι ψίχουλα για δαύτους.
Κάπου εκεί στα «δεξιά» υπάρχει ένα κενό. Όντως υπάρχουν άνθρωποι που δεν βλέπουν την προσφυγική κρίση, που μοιάζουν τόσο παγωμένοι στον πόνο γιατί είναι αδιάφοροι. (Αλλά δεν είναι μόνο στα δεξιά, είναι παντού). Και υπάρχουν πολίτες στοχαστικοί και που στη δημόσια εκδήλωσή τους φαίνονται (χωρίς να είναι) μονόπλευροι. Παράδειγμα η υποστήριξη στους 8 τούρκους αξιωματικούς, όλοι χαρήκαμε από την ουσιαστική παρέμβαση των «Όχι στην έκδοση των 8» αλλά στην εποχή της εικόνας δεν συνοδεύτηκε από μια αντίστοιχη ουσιαστική παρέμβαση για τους άγνωστους πολλούς. Γιατί «ο Σουλεϊμάν, ο Μεσούτ, ο Φέριντουν, ο Γκέντσαϊ, ο Μπιλάλ, ο Ούχουρ, ο Άχμεντ και ο Αμπντάλα…» δεν είναι μόνο ονόματα των τουρκων αξιωματικών, είναι ονόματα και των ανώνυμων προσφύγων και μεταναστών που στοιβάζονται σε κλουβιά, κοιμούνται στη λάσπη και το τσιμέντο. Και για αυτούς ισχύει επίσης ότι «…μας εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους. Δε θα τους προδώσουμε». Όταν αφήνεις απόσταση, ο ψεύτης θα την καταπατήσει και χαμερπώς θα σε κατηγορήσει για αναλγησία, για να κρύψει τη δική του αναλγησία.
Κάποτε οι καιόμενοι γίνονταν στίχοι κατά της αυθαίρετης εξουσίας, τώρα σβήνουν μόνοι τους. Τότε οι φραπεδοτσεγκεβάρες διάβαζαν «Τολστόι, Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μαρξ» και «βγάζαμε συμπεράσματα από τον Πασκάλ Μπρυκνέρ γιατί δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές και φασίστες», όπως έγραψε ο γραμματέας στρατηγικού σχεδιασμού, μήπως δεν πρόλαβαν να διαβάσουν Σινόπουλο; Τι να πουν; Ότι διάβαζαν «Μπλεκ» και «Αγόρι», και σκόνιζαν το «Κεφάλαιο» στο ράφι, τα άπαντα του Λένιν 57 τόμοι κοστίζουν 1.140 ευρώ ποιος θα τα αγοράσει να τα στείλει στη γραμματεία στρατηγικού σχεδιασμού να τα διαβάσει; Φτιάχνουμε αριστερούς μύθους για να γίνουμε αντίστοιχοι των Κώστα Γεωργάκη, Γιαν Πάλατς, Μοχάμεντ Μπουαζίζι, Ρόμας Καλάντα, Θικ Κουανγκ Ντουκ, αλλά είμαστε ψεύτικα σκιάχτρα, διορισμένα στο βαθύ κράτος, είμαστε οι γραφειοκράτες του Κάφκα και του Brazil, διαβάζοντας «Αυγή», χαζεύοντας με Λαζόπουλο, Ελένη και Survivor.
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο».
Αυτοπυρπολήθηκε επί ΠΦΑ δεν βολεύει να τον καπηλευτούμε, δεν συμφέρει να τον ηρωποιήσουμε, τώρα είμαστε εμείς στα πράγματα, ας τον ξεχάσουμε. Πριν μερικά χρόνια ένας 77χρονος επέλεξε να αυτοπυροβοληθεί με καραμπίνα στην πλατεία μπροστά σε παιδιά και οικογένειες, γιατί του είχε μειωθεί η σύνταξη στα 1.200 ευρώ. Θυμάμαι τη σπέκουλα από «αλληλέγγυους» να προμοτάρουν το φασιστικό παραλήρημα του, «οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες», τα «πανηγύρια» στην «Αυγή» με πρωτοσέλιδο το έργο του Μουνκ και υπέρτιτλο «Κραυγή αφύπνισης», θυμάμαι κάποιους καλλιτέχνες στην κηδεία του να βρίσκουν χώρο να κερδίσουν κοινό διψασμένο για αίμα και καλάσνικωφ τραγουδώντας Μάνο Ελευθερίου «Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά, στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;» Αλήθεια, ξέρουν πού έχουν φτάσει τώρα οι συντάξεις; Πού έχουν κρυφτεί τώρα όλοι τους; Το εμπόριο του πόνου τούς ανήκει. Τα ψέματά τους τρέφουν το μίσος τους. Πόσο βαριά ασήκωτη τους είναι η λέξη συγνώμη;
Ο κος Τσίπρας τότε κατηγορούσε «Όλοι προχθές με την είδηση της αυτοκτονίας κάνανε τους αδιάφορους. Σαν να μην τους αφορά αυτή η εκκωφαντική πράξη απελπισίας. Σαν να κυβερνάνε άλλη χώρα και να λεηλατούν άλλο λαό. Τόση υποκρισία μαζεμένη είχαμε πάρα πολλά χρόνια να δούμε». (διαβάστε περισσότερη υποκρισία εδώ)
Τώρα σιωπή. Γιατί δεν είναι ούτε ευαίσθητοι, ούτε αλληλέγγυοι, κυνικοί ψεύτες είναι. Ας συμφωνήσουμε με τον πρωθυπουργό, λοιπόν «Τόση υποκρισία μαζεμένη είχαμε πάρα πολλά χρόνια να δούμε».
Υ.Γ.
Πέθανε ο Σύρος πρόσφυγας (ακόμη δεν ξέρουμε το όνομά του) που αυτοπυρπολήθηκε στον καταυλισμό στη Χίο. Νοσηλεύεται ακόμα ο αστυνομικός που προσπάθησε να τον βοηθήσει. Το κείμενο γράφτηκε 2 ημέρες πριν.
9°
