Σύγκρουση γενεών με αλλαγή ηγεσιών, η απαίτηση της κοινωνίας

Η ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι είναι σε φάση ωρίμανσης πλέον, προκειμένου να ξεπεράσει τις μεταπολιτευτικές της ιδεοληψίες και να προχωρήσει με μια άλλη ματιά προς το μέλλον. Η οικονομική κρίση μπορεί κα να είναι απλώς μια αφορμή για την αλλαγή στάσης και κυρίως νοοτροπίας για τον νεοέλληνα. Να αποβάλει τα κατάλοιπα του «ραγιαδισμού», να περιορίσει τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου καταναλωτισμού προϊόντων και όχι ιδεών, που επέβαλε το lifestyle των τελευταίων ετών και να επανακαθορίσει τη σχέση του με το κράτος, μεταβάλλοντάς τη, από συμφεροντολογική και καχύποπτη, σε δημιουργική και διαυγή.

Όλα αυτά απαιτούν μια άλλη Ιδέα, μια νέα «Επανεκκίνηση» (όρος παρεξηγημένος από το παρελθόν, αφού δεν έγινε ποτέ) κράτους και πολίτη, της κοινωνίας και των εταίρων της. Η Αλλαγή, καλώς ή κακώς, ιστορικά δεν προήλθε ποτέ από επαναχρησιμοποιημένα υλικά μιας προειλημμένης κατεδαφίσεως, αλλά πάντοτε προέρχονταν μέσα από καινοτόμες σκέψεις και πράξεις νέων ανθρώπων, που βρίσκονταν μακριά από συμφέροντα και χρεοκοπημένες πρακτικές του παρελθόντος.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο η σημερινή κοινωνία είναι έτοιμη να δεχθεί την αλλαγή σκυτάλης σε τομείς όπως η πολιτική και η δημόσια διοίκηση, η τοπική αυτοδιοίκηση, η εκκλησία, η δικαιοσύνη, η δημοσιογραφία, η επιχειρηματικότητα, η εκπαίδευση, η επιστήμη κ.λπ. με νέους ανθρώπους που με καθαρό μυαλό είναι ικανοί να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις του μέλλοντος, θέτοντας πίσω τους τα κακώς κείμενα του παρελθόντος και έχοντάς τα μόνο ως παραδειγματισμό για την αποφυγή τους. Η παλαιότερη γενιά δεν είναι σίγουρο ότι είναι διατεθειμένη αυτή τη στιγμή να κάνει στην άκρη, προς χάριν της επόμενης που έρχεται, παρά μόνο όταν το βιολογικό ρολόι της πρώτης τής το επιβάλει. Αναγκαστικά τότε η νέα γενιά είναι υποχρεωμένη να συγκρουστεί με την παλαιότερη και τις ιδεοληψίες της, προκειμένου να σπάσει τα κατεστημένα και να έρθει το νέο στο προσκήνιο.

Ιστορικά μόνο έτσι γεννιέται κάτι δημιουργικό, που δεν μένει στη θεωρία του «θα κάνουμε» αλλά περνάει στην πράξη του ΄«το κάνουμε». Και η ανάπτυξη ακόμη δεν είναι ικανή να έρθει από μόνη της στη χώρα μας, δίχως τη βοήθεια των νέων ανθρώπων, που αποτελούν το σημαντικότερο κεφάλαιο για την επόμενη μέρα.

Η επανεκκίνηση της οικονομίας και πολύ περισσότερο της ίδια της κοινωνίας, όσο και αν φαίνεται αυτή τη στιγμή απόμακρο όνειρο, θα έρθει από τους σημερινούς χαμηλόμισθους νέους εργαζόμενους και επιστήμονες που επέλεξαν να μην αποχωρήσουν για το εξωτερικό, καθώς και από τους άνεργους της σημερινής κοινωνίας, που η ίδια επιλέγει σήμερα να τους επιβάλει στο περιθώριό της.

Η σύγκρουση γενεών είναι το επόμενο στάδιο για την Αλλαγή-Ανατροπή στον τόπο μας, με ζητούμενο τόσο την αλλαγή ηγεσιών, που θα φέρει άλλον αέρα στο σημερινό σαθρό πολιτικό και οικονομικό σύστημα, όσο και την αλλαγή νοοτροπίας που όλοι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να πράξουμε για κάτι καλύτερο για αυτό τον τόπο.