Γνωριστήκαμε με τον κύριο γενικό διευθυντή (διοικητή, όπως θέλετε το λέτε) σε σπίτι κοινού φίλου. Αφού μιλήσαμε λίγη ώρα και είπαμε τα συνηθισμένα, δουλειά, κρίση, οικογενειακή κατάσταση κλπ, πάει να μου δώσει την card de visite του. Σταματά και λέει με κάποια διακριτικότητα, είναι αλήθεια: «Ωχ, άφησα το πορτοφόλι μου στο αυτοκίνητο. Να καλέσω τον οδηγό μου να μου το φέρει». Πώς το λέει ο Κωστάλας, τριπλό τόλουπ; Αυτό έπαθα και εγώ. Τριπλό γκλουπς. Πρώτον ο οργανισμός καταργήθηκε, άρα τι card de visite να μου δώσει, οέο; Δεύτερον, του παρέχει και αυτοκίνητο ο κλειστός οργανισμός; Τρίτο και τελειωτικό χτύπημα. Οι φόροι μας πληρώνουν και τον οδηγό του; Που τον μεταφέρει από υπουργείο σε γενική γραμματεία και από κει σε κοσμικές εκδηλώσεις (πληρωνόμενος τις υπερωρίες του ο οδηγός) για να μας πείσει για την αναγκαιότητά του (ο διοικητής);
Φταίνε οι ανάλγητοι ξένοι; Τόσα χρόνια κρίση και μνημόνια, τόσες οριζόντιες περικοπές μισθών, τόση φορολογία για να συντηρηθεί ο Λεβιάθαν του Δημοσίου, τόσες επιχειρήσεις που γονάτισαν, τόσοι άνεργοι του Ιδιωτικού Τομέα, ένας σοβαρός υπουργός δεν σκέφθηκε να μη μισθοδοτεί τον σoφέρ του άνεργου διοικητού; Ένας; Και ας το σκεφθούμε και λίγο πιο πέρα. Τόσοι οδηγοί για τους αναρίθμητους υπουργούς, βουλευτές, περιφερειάρχες, γενικούς γραμματείς, προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους ανοιχτών και κλειστών οργανισμών, στρατηγούς, διοικητές στρατιωτικών μονάδων δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν κάπου αποτελεσματικότερα; Κανένας να μην απολυθεί, κανένας! Ένα όχημα καθαριότητας ή ένα πυροσβεστικό δεν μπορούν να καβαλήσουν;
Όχι, κύριε Πάγκαλε, δεν τα φάγαμε μαζί. Εσείς και οι ψηφοφόροι σας τα φάγατε. Εμείς πληρώναμε και συνεχίζουμε να ξοφλάμε το λογαριασμό. Ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είχατε αναλάβει την ευθύνη να κλείσετε τους άχρηστους οργανισμούς, ακριβώς για αυτόν το λόγο. Να μην επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό με μισθούς και αμοιβές προέδρων, ΔΣ, οδηγών και γραμματέων. Ούτε που τους καταγράψατε τους δημόσιους φορείς. Με τα χίλια ζόρια συγχωνεύθηκαν αργότερα ορισμένοι, αλλά ο οδηγός, οδηγός.
Ως επίλογος, μία σκέψη βγαλμένη από τη νοοτροπία του Ιδιωτικού Τομέα (με κεφαλαία, επειδή αυτός κερνάει). Παραπονιούνται οι υψηλόβαθμοι του δημοσίου ότι λαμβάνουν λίγα χρήματα, ειδικά οι ένστολοι. Θα προετοίμαζα μία μελέτη 3 σελίδων και θα πρότεινα στον υπουργό Οικονομικών να παίρνει ο αξιωματούχος το ήμισυ του αθροίσματος των μισθών του οδηγού του και της μίας (συνήθως έχουν κάμποσες) γραμματέως. Ένα χιλιάρικο παραπάνω το μήνα θα έπαιρναν, δεν είναι λίγο. Οι περισσευούμενοι οδηγοί και γραμματείς θα στελέχωναν θέσεις σε οχήματα οι μεν και σε διοικητικά πόστα οι δε. Ναι, γνέφετε σιωπηλά, ας αλλάξω τώρα πλευρό.
Το κεντρικό αποτέλεσμα είναι ο διαχωρισμός της κοινωνίας καθαυτής, σε «συστημικούς» και «αντισυστημικούς» με την ουσία να χάνεται στο απύθμενο χάος των αντιπαραθέσεων χωρίς ειρμό
Τα πάντα είναι ρίσκο όταν ζεις σε μια χώρα όπου το κράτος είναι το απλό άθροισμα υπαλλήλων χωρίς ικανότητες, προϊσταμένων χωρίς ευθύνες και πολιτικών που περιφέρουν αυτάρεσκα τις ιδιότητές τους
Οποιοσδήποτε ικανός να παραγάγει έργο προσκρούει πάνω στο παραλήρημα ότι έτσι παρεμποδίζει την «εξαθλίωση των εργαζομένων» και καθυστερεί την «επανάσταση»
