«Το νέο που έφερε το ΠΑΜΕ είναι η διακριτή συσπείρωση και δράση των οργανώσεων της εργατικής τάξης που απορρίπτουν την επιζήμια για τα συμφέροντα των εργαζομένων θεωρία του κοινωνικού εταιρισμού, των κοινών δήθεν συμφερόντων εργαζόμενων και εργοδοτών που γύρω από ένα τραπέζι θα μοιράζονται δίκαια τον πλούτο που παράγεται, των στημένων κοινωνικών διαλόγων, της παράδοσης άνευ όρων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος» υπογραμμίστηκε στην εισήγηση της Εκτελεστικής του Γραμματείας προς την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ που συνέρχεται στο ΣΕΦ.
Επισημάνθηκε ότι το ΠΑΜΕ με σταθερότητα και συνέπεια πάλεψε ενάντια σε όλα τα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους, καταγγέλλοντας, όμως την ίδια στιγμή, όμως «ότι σοβαρό εμπόδιο για τον ταξικό προσανατολισμό ήταν, και παραμένει, ο κάλπικος διαχωρισμός μνημόνιο αντιμνημόνιο που αθώωνε τις πραγματικές αιτίες και τους υπευθύνους».
«Πίσω από τον επίπλαστο τίτλο «αντιμνημονιακός» κρύφτηκαν δυνάμεις της εργοδοσίας με τα δικά τους συμφέροντα και βαθιά αντιδραστικές, φασιστικές δυνάμεις. Καλλιεργήθηκε συστηματικά η αθώωση της μεγαλοεργοδοσίας στα μάτια των εργαζόμενων, η λογική του κοινού συμφέροντος εργοδοτών εργαζομένων. Στην επικράτηση αυτού του διαχωρισμού συνέβαλε και ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με αυτό ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναδείχτηκαν στη διακυβέρνηση» υπογράμμισε η εισήγηση.
Αναφέροντας οι εργατικοί αγώνες όλης αυτής της περιόδου ήταν κατά βάση αμυντικοί απέναντι στις συνέπειες της κρίσης με μαζικότητα και συμμετοχή αναντίστοιχη της επίθεση που δέχθηκε η εργατική τάξη, το ΠΑΜΕ επισημαίνει ότι «σοβαρό εμπόδιο ήταν η κυριαρχία των δυνάμεων του συμβιβασμού και της υποταγής στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα σε πολύ σημαντικούς 1κλάδους, αλλά και η αδύναμη κατά κλάδο οργάνωση των εργαζομένων γενικά», γεγονός που εμπόδισε την εκδήλωση ενιαίου αγώνα των εργαζομένων κατά κλάδο και όμιλο επιχειρήσεων απέναντι στην ενιαία επίθεση του κεφαλαίου.
Στην εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας επισημάνθηκε ότι το ΠΑΜΕ «για τον πρωτοπόρο ρόλο του δέχθηκε επιθέσεις όλων των μορφών από τους καπιταλιστές και τους μηχανισμούς τους και τονίστηκε ότι «γι' αυτόν τον λόγο έριξαν πάνω του την ναζιστική εγκληματική συμμορία τους, την Χρυσή Αυγή.»
Το ΠΑΜΕ καλεί σε συμπόρευση όλα εκείνα τα σωματεία, που παρά τις επιφυλάξεις τους προσβλέπουν στην ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και κατανοούν τη σημασία δυνατού ταξικού πόλου και υπογραμμίζει «ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά, ότι το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο δεν είναι ούτε παράταξη, ούτε μια οργάνωση πάνω κι έξω από τα συνδικάτα. Είναι συσπείρωση σωματείων με ταξική γραμμή πάλης κόντρα στην ταξική συνεργασία και στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Η ανασύνταξη του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος περνά από αυτό το δρόμο».
Το ΠΑΜΕ κάνει λόγο για επίθεση σε εξέλιξη εναντίον της εργατικής τάξης, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων «αποδείχτηκε ότι τα μνημόνια δεν ήταν τίποτε παραπάνω από τις χρόνιες απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας για πιο φθηνή εργασία και μεγαλύτερη κερδοφορία από την αύξηση της εκμετάλλευσης. Οι απαιτήσεις των βιομηχάνων και άλλων τμημάτων του κεφαλαίου όπως είχαν διατυπωθεί πριν 20 χρόνια στη Λευκή Βίβλο της ΕΕ, με την «ευελφάλεια», τη μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους, βρήκαν την ευκαιρία μέσα στην κρίση και την υποχώρηση του κινήματος να γίνουν νόμοι».
Το ΠΑΜΕ τονίζει την αναγκαιότητα και το χρέος ισχυροποίησης μέσα στα συνδικάτα της πάλης «ενάντια στον εθνικισμό τον σωβινισμό και το ρατσισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και της αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς, της αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, της απομόνωση σε όλους τους εργασιακούς χώρους της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας των αφεντικών, της Χρυσής Αυγής».
«Δεν μπορεί αυτά τα προβλήματα να είναι έξω από τα συνδικάτα, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να χύσουν το αίμα τους, για τους πετρελαιάδες, τους εμπόρους όπλων, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες» υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ.
Αναφορικά με την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, σημειώνεται ότι «οι βιομήχανοι απαιτούν συναίνεση από όλες τις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το δρόμο των μονοπωλίων και φυσικά των παρατάξεών τους και των ανθρώπων τους μέσα στα συνδικάτα».
«ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΑΝΕΛ ψήφισαν το 3ο μνημόνιο που σφαγιάζει το λαό και τώρα καλούν και το λαό να συναινέσει στη σφαγή του. Θέλουν και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στο άρμα για να επιτευχθεί η ανάπτυξη των κερδών, να περάσουν τα νέα μέτρα χωρίς αντιδράσεις, χωρίς κίνημα διαμαρτυρίας, εμπόδια. Δηλαδή να βάλει την υπογραφή του στα μνημόνια διαρκείας και ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός με τη στάση του. Το κυριότερο είναι, ότι θέλουν να κρύψουν την αλήθεια, ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική προοπτική. Αυτό το βρώμικο ρόλο έπαιζαν και παίζουν οι δυνάμεις που αποτελούν τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ), έφερναν τις απαιτήσεις των εργοδοτών μέσα στις εργατικές οργανώσεις, έβαζαν τους εργαζόμενους να στηρίζουν ξένα συμφέροντα, να υιοθετούν τις θεωρίες τους» υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ, αναφέροντας χαρακτηριστικά «ακριβώς αυτή η ανάγκη να απαλλαγούν τα συνδικάτα από τους εγκάθετους της εργοδοσίας γέννησε το ΠΑΜΕ».
Στην εισήγηση προς την 4η Συνδιάσκεψη σημειώνεται, επίσης και με αφορμή πολλά παραδείγματα από τους εργασιακούς χώρους ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη έπαψε προ πολλού να φέρνει είναι ζωή ανθρώπινη με αξιοπρέπεια για μας, δεν έχουμε κανένα όφελος από αυτή.
«Η συζήτηση για την περιβόητη ρύθμιση του χρέους δε γίνεται για τα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα. Γίνεται για να εξασφαλίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι ζεστό χρήμα από τα κρατικά ταμεία, το οποίο βγαίνει από τη δική μας απλήρωτη δουλειά, φόρους, χαράτσια, περικοπές στις κοινωνικές παροχές, σε όλα όσα δικαιούμαστε. Το χρέος είναι των καπιταλιστών, είναι οι επιδοτήσεις που πήραν, οι φοροαπαλλαγές τους, οι Ολυμπιακοί Αγώνες που έκαναν, οι ΝΑΤΟϊκοί εξοπλισμοί που συνεχίζονται, τα θαλασσοδάνειά τους. Δεν είναι του λαού, κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να παρασυρθεί και να συναινέσει στη σφαγή των δικαιωμάτων του αναμένοντας θετικό αποτέλεσμα από τις διαπραγματεύσεις των πλουτοκρατών» υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ.
Επίσης τονίζει ότι το επίπεδο οργάνωσης της εργατικής τάξης στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους στρατηγικής σημασίας συνιστά καθοριστικό βήμα για την ανασύνταξη και την αναγέννηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, σημειώνοντας χαρακτηριστικά «χωρίς αλλαγές στο επίπεδο οργάνωσης ούτε αλλαγή συσχετισμών μπορεί να υπάρξει ούτε φυσικά λόγος για ανασύνταξη του κινήματος».
Στην εισήγηση προς την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη επισημάνθηκε η σημασία των κοινών αγώνων της εργατικής τάξης με τους αγρότες και τους ελευθεροεπαγγελματίες επιστ6μονες για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης που απέδειξαν έμπρακτα «την δύναμη και την σημασία της κοινωνικής συμμαχίας που ανάγκασε κυβέρνηση και δανειστές σε ελιγμούς, χρονοτριβή, σταδιακή εφαρμογή και υποχωρήσεις για να κερδίσει χρόνο».
Το ΠΑΜΕ θεωρεί ως απαραίτητο όρο για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την αλλαγή συσχετισμών σε αυτό την συμμετοχή των γυναικών και της νεολαίας στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και την οργάνωση των αγώνων.
Τονίζει πως «σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει», προσθέτοντας ότι «επομένως ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών για μια αξιοπρεπή ζωή, πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης με αποδέσμευση από τις ενώσεις των ιμπεριαλιστών ΕΕ και ΝΑΤΟ με την εργατική τάξη και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας».
«Ένας όμως τέτοιος αγώνας απαιτεί και συνδικάτα μαζικά και γερά, οργανωμένα στα εργοστάσια, στους μεγάλους χώρους δουλειάς, σταθερά μέτωπα αγώνα, αλληλεγγύη και συμμαχία με την φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους. Εδώ κρίνεται η υπόθεση της ανασύνταξης και αναζωογόνησης του συνδικαλιστικού κινήματος» επισημαίνει, τέλος, το ΠΑΜΕ.
23°
