Θα ήθελα να καλωσορίσω όλους και όλες εσάς που είσαστε σήμερα εδώ, στο ξεκίνημα του Ανοιχτού Συνεδρίου της Δράσης. Είμαστε περήφανοι που είμαστε εδώ. Που φτάσαμε μέχρι εδώ. Είμαστε όμως ακόμα πιο περήφανοι επειδή έχουμε τη γενναιότητα και το θάρρος να αναγνωρίσουμε πως δεν μπορούμε να μείνουμε εδώ. Χρειάζεται να συνεισφέρουμε σε Κάτι νέο, μεγαλύτερο, αποτελεσματικότερο.
Γι’ αυτό καλωσορίζω με ειλικρινή θέρμη όλους και όλες τις φίλες που είσαστε εδώ με τη φυσική ή τη νοερή σας παρουσία, από άλλα κόμματα, από άλλες κινήσεις, χώρους, παρέες και κάθε λογής συλλογικότητες. Επειδή είσαστε έτοιμοι να μοιραστείτε τον προβληματισμό για αυτά που συμβαίνουν –και κυρίως αυτά που ΔΕΝ συμβαίνουν και θα έπρεπε να συμβαίνουν. Για να μοιραστούμε μαζί ιδέες, λύσεις, προτάσεις που θα φέρουν πιο κοντά ένα μεταρρυθμιστικό αύριο σαν κι αυτό που χρειάζεται η χώρα μας.
Είναι αλήθεια ότι μοιραζόμαστε πολλούς κοινούς προβληματισμούς και αγωνίες. Οι μεταρρυθμίσεις που είναι το μόνο φωτεινό μας μέλλον δυσκολεύονται να προχωρήσουν, και δείχνουν να έχουν διστακτικούς και απρόθυμους –τελικά- συμμάχους. Η κυβέρνηση σέρνει τα πόδια της, η αντιπολίτευση ζει στο δικό της κόσμο. Ακούμε ιστορίες πολιτικής δειλίας, να επισκιάζονται από κραυγές αχαλίνωτης και δηλητηριώδους ηττοπάθειας και λαϊκισμού. Αυτές είναι οι φωνές εκείνων που είναι εκτός πραγματικότητας, αλλά εντός συστήματος.
Εμείς, ο καθένας και η καθεμία ξεχωριστά, που είμαστε εντός πραγματικότητας αλλά εκτός συστήματος, πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα:
β. Να αντισταθούμε στην παραλυτική απραξία εκείνων που έχουν τόσο πολλές απόψεις που δεν προλαβαίνουν να Κάνουν πράξη καμία από αυτές
γ. Να μετατρέψουμε την κριτική μας ικανότητα σε πειστικό λόγο αλλαγής: να αφήσουμε για λίγο αυτά που μας χωρίζουν και να εστιαστούμε σε αυτά που μας ενώνουν. Να φτιάξουμε γέφυρες, ώστε να οδηγηθούμε στην συλλογική οικοδόμηση ενός χώρου που να προσφέρει έμπνευση, σιγουριά, περηφάνια , ασφάλεια και αισιοδοξία στους πολίτες.
δ. Αυτό σημαίνει να αφήσουμε πίσω τις ταμπέλες που μας χωρίζουν. Να αφήσουμε πίσω μας τις λίστες παραπόνων, και τις μικροψυχίες.
5. Το Κεντρικό Μήνυμα του ανοιχτού μας Συνεδρίου = ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
α. Όχι επειδή εκλογές, αλλά επειδή κρίνουμε πως πρέπει να προχωρήσει η ουσιαστική συζήτηση θέσεων και παρεμβάσεων.
β. Δεν μας ικανοποιεί ο ρόλος του να περιμένουμε μαζί με άλλους στη γωνία, αδρανώντας και παρατηρώντας το Στουρνάρα και όσους τον στηρίζουν να κάνουν ό,τι κάνουν, και αφού είτε καταφέρουν να κρυώσουν την καυτή πατάτα είτε αποτύχουν, τότε να βγούμε μπροστά ...
γ. Άρα, το επείγον της συζήτησης για συνεργασία δεν προκύπτει από την αρχομανία μας, ή επειδή διεκδικούμε προβολή... Μας ενδιαφέρει να προβάλλουμε πολιτικές θέσεις και όχι να καταλάβουμε θέσεις-καρέκλες.
Τι χρειαζόμαστε τώρα; Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι είναι αυτό που χρειάζεται η χώρα μας από το τι είναι αυτό που μας συγκινεί τον καθένα και την καθεμία ξεχωριστά... Και αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι η αυτόνομη φωνή του πολιτικού κέντρου. Το χρειαζόμαστε για πολλούς λόγους. Πρώτα ο πολιτικός:
Το κέντρο έχει ηγεμονία στις ιδέες αλλά όχι στην εκπροσώπηση. Τα (τέως μεγάλα) κόμματα έλκονται από τα ακραία στοιχεία που παρεπιδημούν στις παρυφές τους και για να κρατήσουν στο πελατολόγιο τους υιοθετούσαν μια δημαγωγική και λαϊκίστικη ρητορεία προκειμένου να κρύψουν τις μεταρρυθμίσεις που έκαναν ή επιχειρούσαν στα μουλωχτά. Αυτό οδηγεί στην καθημερινή ατολμία να στηριχθεί οποιαδήποτε μεταρρύθμιση, που έχει οδηγήσει στην εργολαβική ανάθεση των μεταρρυθμίσεων στην Τρόικα, στην Task Force, στον Φουχτελ, στον Ραιχενμπαχ και σε οποιονδήποτε άλλον έκτος από εμάς τους ίδιους.
Επειδή χρειάζονται προτάσεις για την μετά το Μνημόνιο εποχή. Έχοντας αφήσει την κατάσταση αποκλειστικά στα χέρια της Τρόικας, προσαρμόζουμε τη μακρό-οικονομική βιτρίνα, χωρίς να θίγουμε νοοτροπίες, θεσμούς και συμπεριφορές. Χρειαζόμαστε μια πρόταση για το πώς θέλουμε την Ελλάδα μετά τα Μνημόνια. Μια Ελλάδα ανανεωμένη, δυναμική. Ικανή να διεκδικεί την πρωτοπορία και να μη βουλιάζει στην αυτολύπηση.
Σήμερα, στα τέλη του 2012, βρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι.
Μέσα στην κακοφωνία της ηττοπάθειας και της ισοπέδωσης, εμείς πρέπει να κάνουμε τη διαφορά. Γιατί καταλαβαίνουμε ότι αυτό χρειάζεται Ελλάδα.
Η χώρα μας χρειάζεται λύσεις στα προβλήματα που την έφεραν εδώ και προτάσεις για να μην αιχμαλωτιστούμε σε νέα αδιέξοδα. Οι λύσεις δεν είναι μαγικές. Απαιτούν δουλειά.
Η πρωτοβουλία της Δράσης να μαζευτούμε όλοι μαζί, εμείς που πιστεύουμε στις μεταρρυθμίσεις για τον εξορθολογισμό αυτού του απέραντου κράτους έχει έναν στόχο. Από την ανακοίνωση κιόλας της πρωτοβουλίας, δηλώσαμε ότι ως Δράση καταθέτουμε όλο μας το πολιτικό κεφάλαιο. Ότι δυνάμεις έχουμε. Πιστεύουμε βαθειά στην συνεργασία. Είμαστε βέβαιοι, ότι αν συνεργαστούμε όλοι μαζί, θα συν διαμορφώσουμε ένα συνεκτικό πακέτο ρηξικέλευθων προτάσεων και λύσεων. Πρέπει να αποδείξουμε ότι το αίτημα των μεταρρυθμίσεων δεν είναι ένα πουκάμισο αδειανό, ούτε πρόσχημα για διεκδίκηση ρόλων και θέσεων-καρεκλών.
Το αν θα πετύχει το εγχείρημα εξαρτάται από αυτές τις θέσεις και από τον πολιτικό πολιτισμό που θα βάλουμε στο τραπέζι. Ο κάθε ένας από εμάς. Από τις θέσεις και από την δουλειά, και όχι από τη φωτογένεια, τις προσωπικές μας σχέσεις και το περιτύλιγμα με το ταμπελάκι του.
Οφείλουμε να διατυπώσουμε ένα πειστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για μας, κι όχι επειδή τις ζητούν οι «ξένοι».
Κλείνοντας, 3 υπενθυμίσεις:
Χωρίς δυνατό κέντρο δεν θα έχουμε μεταρρυθμίσεις.
Χωρίς δυνατό κέντρο δεν θα έχουμε σταθερή δημοκρατία,
Χωρίς δυνατό κέντρο δεν θα διασφαλίζεται ο σεβασμός στην ελευθερία...
