Εναι απολύτως σίγουρο: Μόλις εμφανιστεί στο διαδίκτυο, ένα κείμενο που θίγει τη Χρυσή Αυγή, αμέσως, σε χρόνο μηδέν, θα εμφανιστεί ένα σχόλιο υπεράσπισής της. Δεν έχει σημασία φυσικά η υπογραφή, ούτε η γλώσσα, ούτε καν η ορθογραφία, γιατί αυτά (αν και κατά κανόνα είναι επιπέδου αγράμματου χιμπατζή), ποικίλουν ανάλογα με τη νοημοσύνη και την εκπαίδευση του εκάστοτε εντεταλμένου σχολιαστή.
Όμως υπάρχει κάτι σε αυτά τα χρυσαυγίτικα σχόλια, που αποτελεί ιερό κανόνα. Πρόκειται για την τεχνική της μπάλας στην εξέδρα: Για παράδειγμα, αν το κείμενο αυτό τελείωνε εδώ, ο πρώτος χρυσαυγίτης θα σχολιάσει, κάτι τέτοιο: «Όσο για τους αγράμματους χιμπατζήδες που αναφέρετε, να χαίρεστε τους γραμματισμένους «δημοκρατικούς» χιμπατζήδες που κατάκλεψαν κτλ…»
Άλλο ένα παράδειγμα; Αποκαλεί χθές ο Προκόπης Δούκας στο κείμενο με τίτλο «Στη χώρα της βεβαιότητας», τη Χρυσή Αυγή «φασιστικό μόρφωμα», και μάλιστα σε ένα κείμενο που ούτε καν έχει σαν κεντρικό θέμα αυτούς. Καμμία έκπληξη. Όπως είναι αναμενόμενο, στο πρώτο σχόλιο από κάτω, αναφέρεται επί λέξει: «Όσο για το "φασιστικό μόρφωμα" τί να πώ ; Να χαίρεστε τα "δημοκρατικά μορφώματα" που φιλοξενείτε κατά καιρούς στις εκπομπές σας και μας έχουν κατακλέψει…».
Παρόμοια επιχειρηματόλογία (λέμε τώρα) μπορεί να εμφανιστεί σε πολλές εκδοχές, αλλά κατά κανόνα εξελίσσεται πάντα κάπως έτσι: «… Όσο για το (εδώ μπαίνει ο χαρακτηρισμός που επιφύλλαξε για τη Χρυσή Αυγή ο αρθρογράφος), να χαίρεστε το «δημοκρατικό» (εδώ ο σχολιαστής επαναλαμβάνει τον χαρακτηρισμό που επιφύλλαξε για την Χρυσή Αυγή ο αρθογράφος, αλλά προηγουμένως μπαίνει η λέξη «δημοκρατικό» σε εισαγωγικά) που κατάκλεψε τη χώρα κτλ…»
Ενίοτε, σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς, επιτρέπεται η παραλλαγή του τύπου «…πάντως οι φασίστες που λέτε, δεν είναι προδότες και δοσίλογοι…»
Η επιμονή και η συχνότητα με την οποία επαναλαμβάνονται παρόμοιες «παρεμβάσεις», δεν αφήνουν καμμία αμφιβολία ότι πρόκειται για κεντρική γραμμή. Οι Χρυσαυγιτοειδείς μορφές ζωής (ναι, ξέρω, «να χαίρομαι τις «δημοκρατικές» μορφές ζωής που μας έχουν κατακλέψει και πάντως αυτοί δεν είναι προδότες κτλ…»), βρίσκουν πάντοτε φιλόξενο πεδίο κάτω από τα άρθρα, στα σχόλια. Και επιχειρούν μια απλή και μάλλον αποτελεσματική πλύση εγκεφάλου. Πώς; Μα είναι απλό: Ύπουλα και μεθοδικά, με επιμονή κολλημένου γραμμοφώνου συνδέουν τη λέξη (και την έννοια) «δημοκρατία» με την λέξη (και την ένοια) «κλοπή». Όπου βρουν το φιλόξενο πεδίο ανοιχτό, θα κολλήσουν ένα τέτοιο σχόλιο ξέροντας ότι όλο και κάποιοι θα το διαβάσουν. Άρα το «Δημοκρατία = Κλοπή» μπαίνει στην ατζέντα. Γίνεται συζητήσιμο.
Με την παραπάνω τεχνική, το θέμα οποιοδήποτε άρθρου, περνάει εντέχνως σε δεύτερη μοίρα. Η «μπάλα» πάει στην κερκίδα και όλοι συζητάνε και υπερασπίζονται τη δημοκρατία. Μόνο που αυτή ακριβώς είναι η παγίδα. Διότι όταν αρχίζεις να υπερασπίζεσαι το αυτονόητο (δηλαδή τη Δημοκρατία), είναι σα να παραδέχεσαι ότι πλέον δεν είναι αυτονόητο. Και επιπλέον πάντα (μα πάντα…), μια συζήτηση διεξάγεται αναγκαστικά στο επίπεδο του κατώτερου συνομιλητή. Πράγμα που με τους χρυσαυγίτες (δηλαδή τη μορφή ζωής που βάζει το 5χρονο παιδί του να χαιρετάει ναζιστικά και ανεβάζει τη φωτογραφία στο facebook), κάνει κάθε λογικό επιχείρημα, απλώς μάταιο.
Προφανώς, πρόκειται για μια ακόμα παραλλαγή του γνωστού «Γκαιμπελικού» κανόνα της επικοινωνίας, που λέει ότι όσο πιο παράλογο είναι ένα επιχείρημα («κατά τό όσο πιο εξωφρενικό είναι ένα ψέμμα»), τόσο πιο πιθανό είναι να βρει οπαδούς. Με άλλα λόγια, η συνεπαγωγή «Κάποιοι κλέβουν - αυτοί βγήκαν με δημοκρατικές διαδικασίες - άρα η δημοκρατία παράγει κλέφτες - οπότε ο ναζισμός που είναι το αντίθετο, είναι κάτι τίμιο – άρα βαράμε μετανάστες» είναι τόσο ανεγκέφαλο και βλακώδες, όσο και να κατεβαίνεις στη διαδήλωση κατά της Μέρκελ ντυμένος με ναζιστικές στολές.
Με άλλα λόγια, είναι σα να βυθίζεται ένα καράβι λόγω κακών χειρισμών του πληρώματος και οι χρυσαυγίτες να ισχυρίζονται ότι το να σπουδάζεις καπετάνιος είναι προδοτικό και δοσιλογικό γιατί κάνει τα πλοία να ναυαγούν! Και στη συνέχεια να προτείνουν αντί για τιμόνι να οδηγούνται τα πλοία με ναζιστικούς χαιρετισμούς. Α, και εν τω μεταξύ, για να σε προσέξουν όλοι, να πλακώνεις και στο ξύλο τους επιβάτες της Γ’ θέσης (και μερικές γυναίκες γιατί είναι πιο εύκλολο). Ναι, αυτή ακριβώς είναι η αναλογία.
Και κάπου εδώ τελειώνει το post αυτό και έρχεται η ώρα του σχολίου. Οπότε, για να μην ενοχλείς αυτόν που σε καθοδηγεί, μικρονοϊκέ χρυσαυγίτη σχολιαστή, σε βοηθάω εγώ. Αυτό που θες να γράψεις είναι το εξής: «Τουλάχιστον αυτοί που θέλουν να οδηγούν το πλοίο με ναζιστικούς χαιρετισμούς, δεν είναι λαμόγια και δοσίλογοι, όπως τα «δημοκρατικά» πληρώματα που μας κατέκλεψαν και μας βύθισαν…»
