Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει (γιατί δεν έχει ευδοκιμήσει) ένα σοσιαλδημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα; Μα, πώς να υπάρξει; Στη γαλανή μας χώρα, ακόμη και σήμερα οι όροι «σοσιαλδημοκρατία» ή «σοσιαλδημοκράτης» αποτελούν περίπου βρισιά. Πού περιθώριο για σοσιαλδημοκρατία; Εδώ, 200 χρόνια τώρα, ούτε ένα κράτος που απλώς να λειτουργεί στοιχειωδώς δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε. Εδώ, 40 χρόνια τώρα, δηλαδή από τη Μεταπολίτευση και μετά, η κουλτούρα της πολιτικής βίας είναι νομιμοποιημένη και… προοδευτική, παρακαλώ.
Εδώ, ακόμη και τώρα, τούτη την πιο κρίσιμη στιγμή, δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το συμφέρον της Ελλάδας είναι συνυφασμένο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ. Εδώ, λίγο πριν τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, υπερήφανοι συμπολίτες μας με ενθουσιασμό στηρίζουν το λαϊκιστικό, ασυνάρτητο, επικίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ. Γενικευμένη αυταπάτη που τις συνέπειές της θα πληρώσουμε όλοι. Αναρωτιέμαι, σε αυτό τον τόπο ούτε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης λειτουργεί; Ρεύμα καταστροφής και αυτοκαταστροφής. Ποια σοσιαλδημοκρατία, λοιπόν; Διευκρίνιση: άτομα με φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, ευρωπαϊκές αντιλήψεις υπάρχουν, ασφαλώς. Όμως, από τα άτομα ως τη δημιουργία μιας πολιτικής συλλογικότητας, ο δρόμος είναι μακρύς και διόλου εξασφαλισμένος. Εάν δεν αλλάξει κάτι δραστικά το πολύ προσεχές διάστημα (και σε θαύματα δεν πιστεύω), η Ελλάδα βαδίζει σταθερά και με ενθουσιασμό προς την προϊστορία.
22°
