Αν οι πρόσφατες εκλογές ήταν εκλογές τιμωρίας, η αναμέτρηση του Ιούνη θα κρίνει τελικά την πορεία της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες.
Το κύριο δίλημμα αυτών των εκλογών, πέραν του «εντός ή εκτός ευρώ» ή του «υπέρ ή κατά του μνημονίου», είναι ουσιαστικά το σε ποια Ελλάδα θέλουμε να ζήσουμε από εδώ και πέρα. Στην Ελλάδα που θα ξεπεράσει την κρίση με ασφάλεια και δεν θα ξανακινδυνέψει στο μέλλον ή στην Ελλάδα που πορεύεται βάζοντας τα προβλήματα και τις παθογένειες κάτω από το χαλί; Σε ένα κράτος με κανόνες που θα ισχύουν για όλους ή σε ένα κράτος εξαιρέσεων για τους λίγους και εκλεκτούς;
Θα προχωρήσουμε με ένα πολιτικό σύστημα που λειτουργεί με αξιοπιστία και διαφάνεια ή με πολιτικούς που άλλα λένε και άλλα κάνουν, υποσχόμενοι τα πάντα στους πάντες μη λογαριάζοντας τις συνέπειες των πράξεων τους για τις μελλοντικές γενιές; Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων οι οποίες θα εκλογικεύσουν τη λειτουργία του Δημοσίου προς όφελος των πολιτών ή θα παρασυρθούμε από μεγάλα λόγια για 100.000 νέες προσλήψεις, επανακρατικοποιήσεις ΔΕΚΟ κλπ;
Θα εργαστούμε έτσι ώστε η Ελλάδα του αύριο να έχει προοδευτικό ή συντηρητικό-κεντροδεξιό πρόσημο; Θα προτάξουμε τις συνεργασίες και το συλλογικό συμφέρον πάνω από μικροκομματικές σκοπιμότητες ή θα παρασυρθούμε σε δημαγωγίες περί αυτοδυναμιών από τη μία ή πρωτιάς στις εκλογές από την άλλη που δε λογαριάζουν τι είναι κάλο τελικά για τη χώρα;
Τα παραπάνω συνθέτουν ουσιαστικά το σταυροδρόμι της 17ης Ιουνίου. Τώρα είναι η ώρα να αποφασίσουμε ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε. Η απόφαση είναι κρίσιμη και προϋποθέτει σύγκρουση ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Θα αποφασίσουμε να εργαστούμε σκληρά και στο τέλος να τα καταφέρουμε ή θα επιλέξουμε το στρουθοκαμηλισμό, το «βλέποντας και κάνοντας» και το «έχει ο Θεός»;
Μέχρι σήμερα, στο συλλογικό ασυνείδητο των Ελλήνων - σε εκείνη την περιοχή που είναι απείρως αρχαιότερη από την προσωπική ζωή του ατόμου- περιέχεται το αρχέτυπο της σιγουριάς για την σωτηρία του Έθνους έστω και την ύστατη στιγμή, όσο μεγάλα λάθη και αν κάνουμε, ό,τι και αν πράξουμε στην διαδρομή. Είναι ένας εσωτερικός μύθος εξαιρετικά προστατευτικός αλλά συνάμα και αρκετά επικίνδυνος.
19°
