Ενεδύθημεν φορέματα ποικίλα. Να πετάξω όλα τα ενδύματα ή θα οδηγηθώ εκ νέου στην απόκτηση νέων ενδυμάτων; Κ. Τσακίρη-Καραμιχάλη, Τα ενδύματα
Τι θα δώσει πολιτικά η ψήφος στις 6 Μάη; Και τι πράγματι θα αλλάξει; Αναρωτιέμαι:
1. Οι πολιτικοί θα εξακολουθούν να συγκροτούν ένα σύστημα αυτο-εξυπηρετούμενο, με την έννοια ότι θα συνεχίσουν να λύνουν πρωτίστως τα δικά τους προβλήματα και μόνο όταν αυτά είναι συμβατά θα ασχολούνται και με τα αιτήματα του λαού;
2. Η αλλαγή του πολιτικού χάρτη θα επιτευχθεί μέσω προσκολλήσεων και απορροφήσεων ή μέσω πολιτικών συγκλήσεων και συμμαχιών; Μήπως αν εξουθενώσουμε όλους τους εγγύς, κάποτε θα βρεθούμε μόνοι απέναντι στον αντίπαλο;
3. Η μετάλλαξη του πολιτικού προσωπικού θα επιδιωχθεί μέσω μιας
«επιχείρησης-τρενάκι» (όπου ο γραμματέας της νομαρχιακής επιτροπής γίνεαι νομάρχης, ο δήμαρχος γίνεται βουλευτής, ο συνδικαλιστής ονειρεύεται να γίνει περιφερειάρχης κ.ο.κ.) ή θα ανανεωθεί όλος ο μηχανισμός παραγωγής - προαγωγής - αγωγής - διαγωγής των πολιτικών του μέλλοντος;
4. Έχουμε απαλλαγεί από τους διαφόρους -ισμούς και τα «γνωστά-άγνωστα» τζάκια και σόγια (νοοτροπία ασυμβίβαστη με fair play) ή μήπως το μόνο που διαφοροποιείται είναι το μικρό όνομα ή ο βαθμός συγγένειας;
5. Πώς συμβιβάζεται ο mini χρόνος με τα maxi προγράμματα και κυρίως με την αναγκαία ενημέρωση του λαού; Τους πολίτες των αποκλεισμών, των κραυγών και της μοναξιάς πότε θα τους ακούσουμε;
6. Πολιτικοί της μιας ζαριάς, της αγίας οικογένειας ή των ανίερων συμμαχιών, της δήθεν αθωότητας, οι μαγαζάτορες των ευρωπαϊκών κονδυλίων και οι ξενοσπουδαγμένοι υπερεπιστήμονες (φορείς και προϊόντα μιας ουδέτερης και κρυόκωλης πολιτικής των στατιστικών πινάκων και αριθμών) θα αντιπαρατεθούν με «λαϊκούς ήρωες», «με αγνούς διανοουμένους» ή με έντιμους πολίτες;
7. Θα συγκρουστούν αυλές και στρατηγικές αυλικών ή ιδέες και οράματα ηγετών;
8. Ως πότε οι μηχανισμοί θα επικαλούνται αυτό που προκαλούν ή ανέχονται και οι παλαιοκομματικοί θα παριστάνουν τους νεοκομματικούς;
9. Υποβαθμίζοντας το λαϊκό παλμό της πλατείας υπέρ της TV, μήπως στην ουσία αντικαθιστούμε το «στήσιμο» μετακινούμενων ομάδων με το «στήσιμο» εκπομπών και παράλληλων μονολόγων (χωρίς καν το πάθος και τη μέθεξη της συνεύρεσης);
10. Το να κερδίζεις τον πολιτικό σου αντίπαλο αποτελεί στόχο και αυταξία, ανεξαρτήτως του ηθικού χρέους (προς το χθες) και της δι-ιστορικής ευθύνης (προς το αύριο); Το (όποιο χτεσινό) κακό δεν χτυπιέται με (τυφλές σημερινές) κακίες. Στην Ιστορία θα επιστρέψουμε μόλις (και μόνο αν) πάψουμε να αρεσκόμαστε σε ανώφελους μύθους και σε σκόπιμες μικροϊστορίες.
Πριν εκσυγχρονιστούμε πρέπει να συγχρονιστούμε με τον καιρό μας. Το ζητούμενο είναι να γευτούμε τις εκλογές με καθαρή καρδιά και συνείδηση (είτε είμαστε με την πλευρά του «νικητή» είτε με την πλευρά του «χαμένου»). Χρειαζόμαστε αλήθεια και πρόταση συνέγερσης. Αρκετό θάνατο –ανθρώπων και ιδεών– βιώσαμε τον τελευταίο καιρό. Ας συμβάλουμε στο να συναντηθούν οι πολιτικοί με τους Έλληνες και η πολιτική με την Ελλάδα μέσα στο φως (και για το φως).
* Ο Γ.Π. είναι καθηγητής Εγκληματολογίας, υποψήφιος με τη Δημοκρατική Αριστερά στην Α΄ Αθήνας
