Οι πολίτες δεν πρέπει να ακούσουν τις σειρήνες και δεν θα έπρεπε να ακούνε κανέναν ο οποίος μοιράζει καραμέλες και σοκολάτες» επισημαίνει ο Κ. Χατζηδάκης και προσθέτει πως «στις μέρες μας, το να παίρνεις ένα σταυρό στο ψηφοδέλτιο είναι σαν να παίρνεις ένα μικρό σταυρό στην πλάτη σου.
Φοβάστε μια Βουλή των άκρων στις 7 Μαΐου;
Τα άκρα ποτέ δεν έδωσαν λύσεις. Πρόσθεσαν προβλήματα. Και τα κόμματα των άκρων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, μοιάζουν με κομήτες. Λάμπουν προσωρινά, διαγράφουν μια τροχιά και στο τέλος καταστρέφονται. Αλλά στο μεταξύ μπορεί να λειτουργήσουν καταστρεπτικά και για τον τόπο τους. Αυτό είναι που θα ήθελα να αποφύγουμε.
Ναι, αλλά υπάρχουν πολλοί, και νέοι, που γυρίζουν την πλάτη στα κόμματα εξουσίας, που δεν αποκλείουν ακόμα να δώσουν ψήφο στη Χρυσή Αυγή...
Γιατί υπάρχει μεγάλη οργή και ένταση σε πολλούς πολίτες που θέλουν να τιμωρήσουν. Αντιλαμβάνομαι ανθρώπινα αυτή την ανάγκη, παράλληλα όμως βλέπω και την ανάγκη να κυβερνηθεί ο τόπος. Αν υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν ότι ο τόπος μπορεί να κυβερνηθεί από τον κ. Τσίπρα, τον κ. Καμμένο ή κάποιον άλλο, ασφαλώς η επιλογή του θα είναι σεβαστή. Εύχομαι απλώς, όπως ευχήθηκε ο Γ. Ράλλης μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981, να μη μετανιώσουμε για την επιλογή μας.
Η ΝΔ μιλάει για την ανάγκη μιας ευρωπαϊκής λύσης. Τα κόμματα όμως που αποτελούν συνιστώσες μιας τέτοιας κατεύθυνσης δεν είναι μόνο η λύση του προβλήματος, αλλά μέρος του. Πώς ένας ψηφοφόρος θα λύσει αυτόν το γρίφο;
Ο κατακερματισμός δεν είναι λύση, ιδιαίτερα σήμερα. Χρειάζονται συντεταγμένες πολιτικές δυνάμεις που να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Ωστόσο δεν είμαστε αλάθητοι και γι’ αυτό δέχομαι ότι δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς το επιχείρημά σας.
Τότε γιατί να ψηφίσει ένα κόμμα εξουσίας; Πείτε μου ένα λόγο να ψηφίσει τη ΝΔ.
Δεν ζούμε σε ένα ιδεατό πολιτικό περιβάλλον. Έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ συγκεκριμένων κομμάτων. Όσον αφορά τη ΝΔ, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να την ταυτίσει κάποιος με το ΠΑΣΟΚ. Εμείς προσπαθήσαμε σε κάποιο βαθμό να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα μ’ όλους τους άλλους απέναντι, μιλήσαμε για την ανάγκη να ληφθούν μέτρα και πριν τις εκλογές του 2009 και μετά. Μιλήσαμε για την ανάγκη να μην υπάρξει μόνο περιοριστική πολιτική αλλά και αναπτυξιακή –πράγμα που γίνεται δεκτό στην Ευρώπη αυτή την ώρα–, αλλά και βάλαμε πλάτη στην κρίσιμη ώρα για το μνημόνιο.
Ναι, η ΝΔ ψήφισε το Μνημόνιο 2, αλλά προηγουμένως είχε στηρίξει την πολιτική της στην καταψήφιση του Μνημονίου 1...
Μπορούμε να συζητήσουμε για όλα αυτά και τις ποιοτικές διαφορές, αλλά και για το εθνικό διακύβευμα ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο μνημόνιο. Υπήρξαν άλλωστε και διαφορετικές απόψεις και μέσα στη ΝΔ. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι η ΝΔ είναι το μεγάλο κόμμα της Κεντροδεξιάς που αν καταρρεύσει και αυτό, μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί. Μια Βουλή 15 κομμάτων δεν μπορεί να είναι η λύση στο σημερινό πρόβλημα. Επίσης δεν μπορεί να είναι λύση η ενίσχυση της λογικής του «λεφτά υπάρχουν». Γιατί διάφορα μικρά δεξιά και αριστερά κόμματα, λαϊκίστικα, στην πραγματικότητα είναι η σημερινή εκδοχή του Γιώργου Παπανδρέου, ενισχυμένη και επαυξημένη. Άρα, αυτοί θα δημιουργήσουν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό το οποίο κριτικάρουν.
Μιλάτε για δεξιά και αριστερά κόμματα... Πολλοί, ωστόσο, θεωρούν ότι τελικά μετά την αποτυχία των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας ήρθε η ώρα της Αριστεράς. Γιατί να μην αποτελεί λύση η στροφή προς τον κ. Τσίπρα ή τον κ. Κουβέλη, σε μία πιο μετριοπαθή εκδοχή;
Δεν δοκιμάστηκαν τέτοιες λύσεις μετά το ξέσπασμα της κρίσης ούτε στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία ή την Ισπανία, σε χώρες δηλαδή που δοκιμάζονται όπως και εμείς. Οι πολίτες επέλεξαν κόμματα που είναι υπέρ της Ευρώπης και πρότειναν μάλιστα λύσεις με κόστος. Αυτό είναι ενδεικτικό. Σε κάθε περίπτωση, στις μέρες μας, το να παίρνεις ένα σταυρό στο ψηφοδέλτιο είναι σαν να παίρνεις ένα μικρό σταυρό στην πλάτη σου. Ξέρω τις δυσκολίες, απλώς γνωρίζω ταυτόχρονα ότι μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...
Ας μιλήσουμε λοιπόν για το «ταμείο». Αν η ΝΔ δεν κερδίσει την αυτοδυναμία, θα επιλέξει μια λύση συνεργασιών και συναινέσεων ή εκ νέου προσφυγή στις κάλπες;
Η ΝΔ έχει τους στόχους της, δικαιούται να τους θέτει ως μεγάλο κόμμα, αλλά σε κάθε περίπτωση θα συμπεριφερθεί ως κόμμα εθνικής ευθύνης. Αυτή την ώρα είναι η ώρα της μάχης και το αποτέλεσμα θα είναι καλό για μας, αν είμαστε πειστικοί με τις θέσεις και τις προτάσεις μας. Εκεί επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας και όχι στα σενάρια της επόμενης μέρας. Για μένα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και επομένως οφείλουμε να εμφανιστούμε με απολύτως ξεκάθαρο τρόπο στους πολίτες και να τους πούμε: Τόσο μπορούμε. Μπορούμε καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Όσοι αναζητούν θαύματα, ας ψάξουν σε άλλες διευθύνσεις.
Τότε θα σας κάνω την εξής ερώτηση: Η χώρα έχει δεσμευτεί να πάρει σκληρά μέτρα απέναντι στους εταίρους και δανειστές μας, ύψους 5% του ΑΕΠ για την επόμενη διετία. Η ΝΔ θα τηρήσει αυτές τις δεσμεύσεις;
Υπάρχει ξεκάθαρη δέσμευση της ΝΔ και με την ψήφο της στη Βουλή. Στους στόχους είμαστε απολύτως προσηλωμένοι, όμως –το λέει και το ίδιο το μνημόνιο– υπάρχει μια δυνατότητα αναθεώρησης ανά τρίμηνο ανάλογα με την εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν νομίζω ότι αν έχουμε ένα συγκεκριμένο τρόπο να ελέγξουμε τη φοροδιαφυγή στα καύσιμα ή αν εγκαταστήσουμε μια ηλεκτρονική πλατφόρμα για τον έλεγχο των δαπανών, θα μας πει κάποιος «γιατί το κάνατε». Θέλω να πω ότι υπάρχουν και καλύτερα μονοπάτια, αλλά όλα είναι ανηφορικά. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Είστε υποψήφιος στη Β΄ Αθήνας. Η Αθήνα της ανάπτυξης πριν από μερικά χρόνια, των Ολυμπιακών Αγώνων, είναι σήμερα η πρωτεύουσα της ανεργίας και της εγκληματικότητας. Σε τι μπορεί να ελπίζει ο Αθηναίος για μια αλλαγή προς το καλύτερο;
Στην αλήθεια πριν από τις εκλογές, στην αποτελεσματικότητα και τη δικαιοσύνη μετά από αυτές. Δεν πρέπει να ακούσει τις σειρήνες και δεν θα έπρεπε να ακούει κανέναν ο οποίος μοιράζει καραμέλες και σοκολάτες. Δεν είναι μονόδρομος η καταστροφή, αλίμονο, έχουμε και τους ανθρώπους και τις δυνατότητες να υπερβούμε την κρίση χωρίς μαγικές συνταγές, χωρίς δημαγωγία. Με προσπάθεια, με ενότητα και σχέδιο.
Με την Ευρώπη τι γίνεται; Πέρασε ο κίνδυνος της χρεοκοπίας και της αποβολής μας από την Ευρωζώνη;
Όχι. Και σας το λέω μετά λόγου γνώσεως, γιατί ξέρω τις Βρυξέλλες. Αν υπάρξει πολιτική αστάθεια και έλλειψη εμπιστοσύνης νομίζω πως, στην καλύτερη για εμάς περίπτωση, θα μας πουν ότι θα πληρώνουν το χρέος, αλλά το έλλειμμά μας, που το έχουμε αναλάβει εμείς, θα πρέπει να είναι μηδενικό την επόμενη μέρα. Και αυτό θα είναι μια πολύ βίαιη προσαρμογή, πολύ βιαιότερη από τα 11 δις που κουβεντιάζουμε για μια προοπτική τριετίας.
Μπορεί κάτι να αλλάξει στην ηγεσία της Ευρώπης; Ο άξονας Γερμανίας-Γαλλίας έχει δεχτεί σφοδρή κριτική, ενώ αρκετοί ελπίζουν σε κάτι καλύτερο με την εκλογή στη γαλλική προεδρία του Φρανσουά Ολάντ...
Όντας ο ίδιος ευρωπαϊστής, πιστεύω ότι έχει παραγίνει με την τιμωρητική λογική. Ασφαλώς χρειάζεται νοικοκυριό στη χώρα μας και σε κάθε χώρα με ανάλογα προβλήματα, αλλά αν πέσουμε σε ένα πηγάδι ύφεσης, που θα οδηγήσει σε κοινωνικές εκρήξεις, δεν υπονομεύεται μόνο η χώρα, αλλά σε ένα βαθμό το ίδιο το εγχείρημα της Ευρώπης. Η αποτυχία της Ελλάδας θα είναι, εμμέσως έστω, και μια αποτυχία της Ευρώπης. Εμείς θα το βιώσουμε σκληρότερα, αλλά και η ίδια η Ευρώπη θα έχει αποτύχει. Γι’ αυτό θα έπρεπε οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, ιδίως οι ισχυρότεροι, να σκεφτούν πολύ σοβαρότερα τη λύση των ευρωομολόγων, η οποία σε πολύ μεγάλο βαθμό θα καθησυχάσει τις αγορές, θα δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες και για εμάς αλλά και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
* Ο Κ.Χ. είναι βουλευτής της ΝΔ, υποψήφιος στη Β΄ Αθήνας
16°
