Σήμερα Τρίτη 30 Αυγούστου εκτελείται το σόου του κυβερνητικού «Big brother», άλλως «δημοπρασία τηλεοπτικών αδειών». Πρόκειται για μια διαδικασία εντυπωσιασμού, με την οποία η κυβέρνηση Τσιπρανέλ προσπαθεί να ελέγξει το τμήμα της ενημέρωσης που επηρεάζει η τηλεόραση, ρίχνοντας το βάρος στο αδιάβλητο του πράγματος, που υποτίθεται ότι εξασφαλίζεται με εγκλεισμό, μυστικότητα, ράντζα, απαγόρευση κινητών κλπ- χειρότερα και πολύ διαρκέστερα από Πανελλήνιες Εξετάσεις
Η παγκοσμίως «πρωτότυπη» αυτή διαδικασία –πολιτικό «κτήμα εσαεί» στην πολιτική καριέρα του πολιτικού κ. Νίκου Παππά– πάει μαζί με την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει τη Δικαιοσύνη (δίωξη Γεωργίου, σύμφωνα τουλάχιστον με μια ερμηνεία), να διαλύει τα όρια μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας (σ΄ αυτό βέβαια δεν είναι πρώτη διδάξασα), να συγκαλύπτει τις όποιες καταστάσεις (νομοσχέδιο οφσόρ, παρέμβαση Δρίτσα στην Αίγινα κλπ), να πηγαίνει πάντα καλά με τους παπάδες (μη χωρισμός εκκλησίας – κράτους, μη νομοθέτηση καν της αποτέφρωσης των νεκρών), να διορίζει όπου κι όπως θέλει τα δικά της τα παιδιά να μη δίνει ψήφο στους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που έχουν αναγκαστεί να φύγουν από την Ελλάδα λόγω κρίσης (ενώ ταυτόχρονα παραχωρεί ψήφο στους 16άρηδες και 17άρηδες που δεν έχουν πλήρως αντιληφτεί ούτε τι είναι η κυβέρνηση, ούτε τι είναι η κρίση), να διατηρεί ζεστό και απείραχτο το φόβητρο των «εξεγερμένων» παιδιών για κάθε πιθανό εχθρό (ζώνη ανομίας γύρω από κάθε σχολή στα κέντρα Αθήνας και Θεσσαλονίκης κι όχι μόνο– χτες το βράδυ μόλις χτύπησαν σοβαρά το διοικητή της Τροχαίας της Αθήνας) και φυσικά να ελέγχει ήδη την ενημέρωση (νεκρανάσταση και ενδυνάμωση της πολύπλαγκτης ΕΡΤ, ΝΕΤ, έκδοση του «Πρακτορείου» κλπ).
Οι Τσίπρας, Καμμένος, Παππάς και λοιποί ελπίζουν ότι δίνοντας τις τηλεοπτικές άδειες κατά το δοκούν, θα ελέγξουν την τηλεόραση. Και ελέγχοντας την τηλεόραση θα ελέγξουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη, σε χώρες λιγότερο (σύγχρονες Τουρκία, Ρωσία, Βενεζουέλα κλπ) ή περισσότερο (ΕΣΣΔ, Ιταλία του Μουσολίνι Γερμανία του Χίτλερ, Ισπανία του Φράνκο, Κίνα του Μάο, Ιράν του Χομέινι, Σαουδική Αραβία κλπ) δικτατορικές.
Αλλά η προσπάθεια των κυβερνητικών, ακόμα κι αν καταφέρουν να δώσουν όλες τις άδεις όπως θέλουν, θ΄ αποτύχει. Οι Τσιπρανέλ θα τη βρουν απ΄ αλλού. Και «θα τη φάνε» για τρεις τουλάχιστον λόγους:
Α. Η οικονομία. Όσες μπούρδες φιλοκυβερνητισμού ή αποβλάκωσης και να πουν τα όποια κανάλια, σημαντικότερο μέσο ενημέρωσης των ανθρώπων παραμένει η τσέπη τους. Η οικονομία πάει κατά διαόλου και οι φόροι διαλύουν λίγο λίγο τον κόσμο. Δεν υπάρχει ψέμα ικανό να διαλύσει την οικονομική κατάσταση.
Β. Η κοινωνική δικτύωση. Οι κλασικές εφημερίδες σβήνουν και η τηλεόραση ακολουθεί- αργά αργά ακόμα, αλλά ακολουθεί. Όλο και μεγαλώνει ο μέσος όρος ηλικίας των θεατών της, ενώ το αντίθετο συμβαίνει με την κοινωνική δικτύωση (μέσω ίντερνετ και κινητών), την οποία η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω η/υ και κινητών, παίζουν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην ενημέρωση των ανθρώπων, ακόμα και των Ελλήνων. Ένα κινητό είναι σήμερα σημαντικότερο από την τηλεόραση ακόμα και σα μέσο μαζικής -όχι μόνο ατομικής- ενημέρωσης.
Γ. Η ΕΕ. Αργά ή γρήγορα, η ΕΕ θα επέμβει, όπως επενέβη στην Πολωνία κι ετοιμάζεται να επέμβει στην Ουγγαρία. Μπορεί να μην είμαστε ΗΠΑ (δυστυχώς, τουλάχιστον για το συγκεκριμένο πεδίο), αλλά τηλεοπτικά μονοπώλια –έστω και συγκαλυμμένα– δε γίνονται δεκτά. Όσο έχουμε αστική δημοκρατία, τουλάχιστον.
13°
