Σήμερα 15 του μήνα, μια από τις μέρες που κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο γιορτάζει η «Παναγία», ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την ακόλουθη δήλωση, που την παραθέτω ολόκληρη με αριθμημένες παραγράφους, ώστε στη συνέχεια να τη σχολιάσω αντιστοιχισμένα:
«Α. Είναι σήμερα μια μεγάλη ημέρα για τη Χριστιανοσύνη, την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Ημέρα που εμπνέει πίστη και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας. Παρά τις δυσκολίες -που δυστυχώς μεγάλωσαν τον τελευταίο καιρό- μπορούμε, με τη βοήθεια και τη δύναμη της Παναγίας, να τα καταφέρουμε. Στην Παναγία, άλλωστε, ο λαός μας ακουμπά τον πόνο, τις αγωνίες, τις ελπίδες και τις προσευχές του.
Β. Είναι, ταυτόχρονα, ημέρα που εμπνέει αλληλεγγύη στους συμπολίτες μας, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Όπως, ήδη, κάνει καθημερινά η Εκκλησία μας, με τις κοινωνικές δομές της, σε ολόκληρη τη χώρα. Άοκνα, αθόρυβα και με σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο, χωρίς την παραμικρή διάκριση, αναπτύσσει ζωογόνο και υποδειγματικό έργο.
Γ. Είναι, όμως, και ημέρα που μεγαλώνει τη θλίψη για όσα πρωτοφανή και θλιβερά διαπράττονται τον τελευταίο καιρό, από ελάχιστους -ευτυχώς- βέβηλους, σε βάρος της Εκκλησίας μας. Από ανθρώπους που ούτε καν αντιλαμβάνονται τις παραδόσεις, την κληρονομιά και τον πολιτισμό της πατρίδας μας.
Δ. Οι Έλληνες χάσαμε πολλά τα τελευταία χρόνια. Ας κρατήσουμε -όπως μας καλεί η σημερινή ημέρα- ακόμη πιο γερά, την πίστη, τις αρχές και τις αξίες μας. Για να βγούμε, μια ώρα αρχύτερα, από την πολύπλευρη και επώδυνη κρίση.
Α. Ο ελληνισμός δεν αποτελείται μόνο από ορθόδοξους. Υπάρχουν Έλληνες/ίδες άθεοι, άθρησκοι, αγνωστικιστές, καθολικοί, προστεστάντες, ιουδαϊστές, μουσουλμάνοι, βουδιστές, δωδεκαθεϊστές και δεν ξέρω και γω τι άλλο. Ακόμα, σήμερα δε γιορτάζουν όλοι οι ορθόδοξοι: οι παλαιοημερολογίτες θα γιορτάσουν 14 μέρες αργότερα. Για οποιουσδήποτε από μας ανήκουμε σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω κατηγορίες, η σημερινή μέρα δε σημαίνει απολύτως τίποτα, ούτε μας «εμπνέει πίστη και εμπιστοσύνη» (πιθανώς δεν εμπνέει κάτι τέτοιο ούτε καν σε όλους τους ορθόδοξους). Όλοι εμείς προφανώς δεν ενδιαφέρουμε τη Νέα Δημοκρατία, αλλά, ξέρετε, το μη ενδιαφέρον θαυμάσια λειτουργεί και αντίστροφα.
Ακόμα, από πού κι ως πού «μπορούμε με τη βοήθεια της Παναγίας, να τα καταφέρουμε»; Έχει καμιά ειδική σχέση η «Παναγία» με τους Έλληνες/ίδες και τους βοηθάει; Μήπως ήταν και Ελληνίδα; Ή μήπως βόηθησε πότε τους Έλληνες/ίδες στα τόσα χρόνια της κρίσης και δεν το ξέρουμε;
Τέλος, φυσικά και δεν ισχύει ότι «στην Παναγία ο λαός μας ακουμπά τον πόνο, τις αγωνίες, τις ελπίδες και τις προσευχές του». Ένα μέρος του λαού, ναι. Αλλά πόσοι είναι που τα κάνουν και τα τέσσερα αυτά, κύριε Μητσοτάκη; Και πόσοι καν προσεύχονται; Πιο πολλούς/ές θα βρείτε στις παραλίες, παρά στις εκκλησίες και τα μοναστήρια σήμερα. (Αυτά τα λίγα, χωρίς να μιλήσω για το μπλέξιμο που κάνετε ανάμεσα στο λαό και το έθνος.)
B. Η «Εκκλησία μας» για πολλούς/ές από μας δεν είναι καθόλου «μας». Είναι απλά μια εκκλησία (με μικρό έψιλον μάλιστα), που συμβαίνει να είναι κολλημένη με το κράτος ενώ δε μας εκφράζει και να μας φορολογεί, εμάς τους μη πιστούς της, μέσω του κράτους.
Όσο για το φιλανθρωπικό της έργο, «με ξένα κόλλυβα, ξέρω και γω να κάνω μνημόσυνα» (= με επιδοτήσεις από τον προϋπολογισμό, με ΕΣΠΑ, με μισθοδοτούμενους από το Δημόσιο παπάδες κλπ κλπ).
Βρίσκετε τίποτα το φιλελεύθερο σ΄ αυτό; (Αν προτείνατε να χωριστεί η ορθόδοξη εκκλησία από το κράτος και να αυτοχρηματοδοτείται από τους πιστούς τους, τότε –αν εξακολουθούσε το «ζωογόνο» (;) της έργο, πρώτος εγώ θα της το αναγνώριζα).
Γ. Εδώ, εξαιρώντας το «Εκκλησία μας», θα με βρείτε σύμφωνο, όχι όμως επειδή τη θεωρώ «Εκκλησία μας», ούτε επειδή συμμερίζομαι «τις παραδόσεις, την κληρονομιά και τον πολιτισμό της πατρίδας μας», μα επειδή, καθώς έχω γράψει, «μ΄ ενδιαφέρουν και οι ελευθερίες που δε μ΄ ενδιαφέρουν» (ιδού)
Εσείς ταυτίζετε την «Εκκλησία» με το «λαό», το «λαό» με «τις παραδόσεις, την κληρονομιά και τον πολιτισμό της πατρίδας μας» και καταλήγετε (γ΄αυτό και μόνο γι΄ αυτό) να υπερασπίζεστε την ορθόδοξη εκκλησία.
Βρίσκετε τίποτα το φιλελεύθερο σ΄ αυτό;
Δ. Για το «ας κρατήσουμε -όπως μας καλεί η σημερινή ημέρα- ακόμη πιο γερά, την πίστη, τις αρχές και τις αξίες μας», κρατήστε ό,τι θέλετε, αλλά α) αλλά άστε εμάς τους άλλους απέξω β) επιτρέψτε μας να έχουμε άλλες αρχές και αξίες, που δεν ταυτίζονται την «πίστη» γ) παραδεχτείτε ότι η «πίστη» σας (πόσες 15ες Αυγούστου έχουν περάσει από το 2009;) δεν έχει βοηθήσει και πολύ μέσα στην κρίση.
Ε. Όχι «σε όλους και σε όλες», μόνο σε όσους/ες ακολουθούν την κρατικοποιημένη θρησκεία σας. Νάτη πάλι η ταύτιση Έλληνας/ίδα = ορθόδοξος.
Βρίσκετε τίποτα το φιλελεύθερο σ΄ αυτό;
Συμπέρασμα: Ένας πολιτικός που α) σπεύδει να κάνει δήλωση στο πρώτο 15Αύγουστο της κομματικής του προεδρίας με όρκους πίστης στην ορθόδοξη εκκλησία β) δε ζητάει χωρισμό ορθόδοξης εκκλησίας - κράτους, μα συμφύρει και ταυτίζει στο δημόσιο λόγο του τις έννοιες «λαός», «έθνος», «κράτος», «παράδοση», «αξίες» και «Εκκλησία» σ΄ ένα αξεδιάλυτο μίγμα, σ΄ ένα απειλητικά πληθυντικό -πλην ψευδές- «εμείς», ένας τέτοιος πολιτικός, λοιπόν, παρά τις δηλώσεις του, δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτικά φιλελεύθερος. Και είναι απορίας άξιο πόσο πέρα μπορεί να φτάσει ο όποιος επαγγελλόμενος οικονομικός φιλελευθερισμός του, χωρίς να συμβαδίζει με πολιτικό φιλελευθερισμό.
13°
