Η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής με τους σκανδαλώδεις για το δημόσιο όρους (ανάληψη των χρεών, υποχρέωση μετάταξης του προσωπικού σε άλλους φορείς του δημοσίου με τις ίδιες αποδοχές, υπέρογκες αποζημιώσεις κ.λπ.) χαιρετίστηκε τότε σαν μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης Καραμανλή.
Τελικά το δημόσιο ξεφορτώθηκε, έστω χρυσοπληρώνοντας, μια μαύρη τρύπα που κατάπινε κρατικό χρήμα και οι περισσότεροι μιλούσαν τότε για μια νέα εποχή στις αεροπορικές συγκοινωνίες της Ελλάδας, με υγιή ανταγωνισμό, φθηνά εισιτήρια κ.λπ.
Για να πειστεί το αφελές καταναλωτικό κοινό, αμέσως μετά την ιδιωτικοποίηση άρχισαν και οι στημένοι καβγάδες με κορόνες τύπου «το πάρτι τελείωσε» και ένας δήθεν πόλεμος με μετεγγραφές στελεχών από την Aegean προς την Ολυμπιακή, του διευθύνοντος συμβούλου μη εξαιρουμένου.
Πριν αλέκτωρ λαλήσει, όμως, και σε μια εποχή που αεροπορικοί κολοσσοί όπως η British με την Iberia και η KLM με την Air France ξεπερνούσαν τα ταμπού των εθνικών αερομεταφορέων (flag carriers) και συγχωνεύονταν για να επιβιώσουν, οι Έλληνες επιχειρηματίες, όπως συνήθως, προτίμησαν την εύκολη και προσοδοφόρα εναλλακτική της δημιουργίας ενός εσωτερικού μονοπωλίου και μάλιστα διά της πλαγίας οδού.
Όμως η προσχεδιασμένη συγχώνευση και ο έλεγχος του 90% της εσωτερικής αεροπορικής αγοράς της χώρας έπεσε πάνω στον τοίχο της λιγότερο αφελούς Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δεν καταλαβαίνει από «εθνικούς πρωταθλητές» και απαγόρευσε τη συγχώνευση.
Παρόλο που και οι δύο εταιρείες δήλωσαν ότι θα προσφύγουν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, η ιστορία της (φανερής) επιχειρηματικής συνεργασίας άρχισε ήδη να ξηλώνεται. Αποχώρησε από την Ολυμπιακή ο διευθύνων σύμβουλος που είχε μετακινηθεί από την Aegean, αφού η αποστολή του δεν εξετελέσθη, η εταιρεία ήδη ανακοίνωσε την κατάργηση προορισμών όπως Λονδίνο, Παρίσι, Βρυξέλλες και Βιέννη (αυτών δηλαδή με τον υψηλότερο ανταγωνισμό) και την ενίσχυση των εσωτερικών δρομολογίων στα οποία ο ανταγωνισμός περιορίζεται στην Aegean.
To (αφελές;) ζητούμενο τώρα είναι να διασφαλιστεί από την επιτροπή ανταγωνισμού και τις άλλες αρμόδιες αρχές ότι δύο εταιρείες που για πολλούς μήνες δούλευαν μαζί προετοιμάζοντας τη συγχώνευσή τους, δεν θα μπουν στον πειρασμό να εφαρμόσουν εναρμονισμένες πρακτικές δρομολογίων και χρεώσεων, όπως έχει κατ’ επανάληψη συμβεί στην Ελλάδα με τράπεζες, εταιρείες τηλεφωνίας, γαλακτοβιομηχανίες κ.λπ.
13°
