Προσωπικά, πέρασα υπέροχα με το υπερθέαμα που μας προσέφερε το Κανάλι της Βουλής την προπαραμονή του Δεκαπενταύγουστου.
Ξανάνιωσα, βρε παιδί μου, αισθάνθηκα δεκαπέντε χρόνια νεότερος!
Ναι, ήταν σαν να ξαναζούσα τα πρώτα χρόνια του αιώνα που διανύουμε. 2001, 2002, 2003, την εποχή που δέσποζαν τα ριάλιτι.
Αυτά μου θύμισαν τα κατορθώματα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Η καταιγιστική και εξουθενωτική Ζωή Κωνσταντοπούλου μου έφερε στο μυαλό την Άσπα του Fame Story (στο πολύ πιο μπρουτάλ φυσικά).
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν φτυστός ο τίμιος πατριώτης Ηλίας Βαλάσης (ο μεγάλος ηττημένος του Survivor) ενώ το αξάν του – συμπαθέστατου τελικά - Αλέξη Μητρόπουλου ήχησε σαν τη ντοπιολαλιά του γίγαντα Πρόδρομου από το Big Brother. Από εκείνες τις ανέμελες ημέρες είχαμε να ζήσουμε τέτοιο ξεκατίνιασμα σε live ζωντανή μετάδοση.
Νικητής σε αυτό το αλλόκοτο ριάλιτι βγήκε ο ελληνικός λαός αφού, όπως μας διαβεβαίωσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, το νέο μνημόνιο θα μας κάνει να κολυμπήσουμε στο χρήμα ενώ, όπως τόνισε επανειλημμένως ο ίδιος, δεν περιλαμβάνει και τον ειδεχθή, απεχθή και επονείδιστο νόμο Διαμαντοπούλου. Παρόλα αυτά, κανείς μας δεν βγήκε να πανηγυρίσει στους δρόμους της αυγουστιάτικης Αθήνας. Αυτοί είμαστε.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι πολύ διασκεδαστικά αν οι Συριζαίοι (τους ΑΝΕΛ του θεωρώ πλέον συνιστώσα του κόμματος της Κουμουνδούρου) δεν κρατούσαν στα χέρια τους το μέλλον της χώρας μας στην πιο δύσκολη στιγμή των τελευταίων 40 χρόνων.
Η συμφωνία εγκρίθηκε τελικά από τους Ευρωπαίους, δεν νομίζω όμως πως έχουμε να ελπίζουμε σε πολλά. Από τις 13 έως τις 14 Αυγούστου 2015 καταλάβαμε οριστικά τι είδους άνθρωποι μας κυβερνούν.
Αλήθεια, υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να πιστεύει πως οι συγκεκριμένοι τύποι θα κάνουν μεταρρυθμίσεις; Πως θα προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις και μάλιστα με έναν τρόπο που θα ωφελήσει τόσο το κράτος όσο και τους πολίτες; Πως θα ανοίξουν επαγγέλματα, διαφυλάσσοντας παράλληλα τα δικαιώματα όσων ήδη τα εξασκούν;
Το μόνο που απασχολεί τον Τσίπρα και την παρέα του (γιατί το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ακριβώς «ο Τσίπρας και η παρέα του», όχι ο Λαφαζάνης -που αν μη τι άλλο ήταν πάντα συνεπής σε αυτά που έλεγε- ή η Ζωή που –παροπλισμένη πλέον- απλώς σπάει τα νεύρα των υπολοίπων 299 βουλευτών) είναι το πώς θα κερδίσουν τις επόμενες εκλογές.
Κατά τ' άλλα, ο Αλέξης προχωρά στα τυφλά χωρίς κανένα πλάνο, χωρίς κανένα σχέδιο. Το μόνο που τον νοιάζει είναι το πώς θα βγάλει τη μέρα και μετά βλέπουμε. Φυσικά η μέρα που δεν θα τελειώσει όπως επιθυμεί ο Τσίπρας πλησιάζει με μαθηματική ακρίβεια. Δεν βαριέσαι όμως… Εμείς θα το πληρώσουμε τη λυπητερή όχι εκείνος.
