Είναι δυνατόν να κλείνουν τα σχολεία για να επιμορφωθούν οι εκπαιδευτικοί;

Σήμερα κάποια σχολεία στην Αθήνα είναι κλειστά. Δεν ξέρω πόσα και δεν ξέρω αν είναι μόνο στην Αθήνα, αλλά ξέρω ότι είναι κλειστά λόγω της «υποχρεωτικής συμμετοχής των εκπαιδευτικών σε ημερίδα (8.30 - 13.15) που διοργανώνεται από τη σύμβουλο Εκπαίδευσης». Αυτό τουλάχιστον έλεγε το μήνυμα που πήρε από το δημοτικό στο οποίο στέλνει το παιδί του ένας φίλος που απορημένος με ρώτησε «είναι δυνατόν να μένουν κλειστά τα σχολεία για να επιμορφωθούν οι εκπαιδευτικοί;».

Ο άνθρωπος δεν είναι μετανάστης από άλλη χώρα, εδώ γεννήθηκε και εδώ μεγάλωσε, οπότε καταλαβαίνετε ότι η ερώτησή του είναι ρητορική. Ξέρει καλά κι εκείνος ότι ζει και μεγαλώνει παιδιά σε μια χώρα που τα σχολεία κλείνουν για «επιμορφωτικούς» λογούς και υποψιάζομαι ότι ξέρει και την αιτία (υποθέτουμε και οι δύο ότι η ημερίδα είναι επιμορφωτική, αν και στην Ελλάδα ούτε αυτό δεν είναι σίγουρο).

Οι εκπαιδευτικοί είναι επαγγελματίες οι οποίοι δεν έχουν κανέναν απολύτως πρακτικό λόγο να γίνουν καλύτεροι στη δουλειά τους. Ούτε ο μισθός τους, ούτε ο τόπος εργασίας τους, ούτε πολύ περισσότερο η ίδια τους η εργασία δεν εξαρτάται από την ικανότητά τους να κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Ο χειρότερος εκπαιδευτικός που εργάζεται 20 χρόνια έχει ακριβώς τις ίδιες απολαβές που έχει και ο καλύτερος εκπαιδευτικός που εργάζεται 20 χρόνια. Ο χειρότερος εκπαιδευτικός θα μείνει στη δουλειά του ακριβώς όσα χρόνια θα μείνει και ο καλύτερος. Δεν έχει κανέναν λόγο (πέραν τις προσωπικής του επιθυμίας) να επιμορφωθεί και να κάνει το οτιδήποτε που θα τον κάνει καλύτερο στη δουλειά του. Πράγμα που σημαίνει ότι η οποιαδήποτε επιμόρφωση είναι γι’ αυτόν μια αχρείαστη αγγαρεία.

Το πρόβλημα είναι ότι έτσι την αντιλαμβάνεται και το υπουργείο Παιδείας. Ως μια αγγαρεία η οποία ως τέτοια δεν μπορεί παρά να γίνει στο σχολικό ωράριο. Γι’ αυτό κι αντί να ορίσει την «ημερίδα» για μέρα και ώρα που δεν δημιουργεί πρόβλημα στη σχολική λειτουργία (και στις ζωές των γονιών που δεν έχουν τα χρήματα να πάνε τα παιδιά τους σε κάποιο καλό ιδιωτικό) τη βάζει στη θέση των μαθημάτων. Μην τυχόν και δουλέψει μερικές ώρες παραπάνω για μια μέρα ένας εκπαιδευτικός για να μάθει κάτι που μπορεί να τον βοηθήσει να κάνει τη δουλειά του καλύτερα.

Φυσικά η στάση αυτή αδικεί (και πιθανότατα θα εξοργίζει) εκείνους τους εκπαιδευτικούς που θέλουν να είναι όσο καλύτεροι γίνεται κι ας μην έχουν κανένα κίνητρο πέρα από την αγάπη τους για τη δουλειά τους. Εκείνους που δεν έγιναν εκπαιδευτικοί επειδή τα έφερε η ατυχία (των παιδιών που τους υφίστανται κυρίως) αλλά επειδή το ήθελαν και το θέλουν ακόμα. Αλλά αυτή είναι η μοίρα των καλών υπαλλήλων. Να βλέπουν τις κυβερνήσεις να επιβραβεύουν τους τεμπέληδες και τους άχρηστους συναδέλφους τους, υποτασσόμενες πάντα στις ορέξεις τους. Και μπράβο τους.

Υ.Γ. Φυσικά υπάρχει η περίπτωση οι ημερίδες σαν τη σημερινή να είναι αντικειμενικά χαμένος χρόνος και να γίνονται μόνο και μόνο για να μπορεί να τις επικαλεστεί ο υπουργός σε κάποιο πάνελ ή στη Βουλή. Δηλαδή να μην εξυπηρετούν εκπαιδευτικές αλλά επικοινωνιακές ανάγκες οπότε αν είναι για τις ανάγκες του υπουργού, ας πάει και μια μέρα μάθημα. Σάμπως η πρώτη ή η τελευταία θα είναι που θα χαθεί επειδή η χώρα είναι ο παράδεισος της προχειρότητας;