Φοιτητές κι απόφοιτοι του ΑΠΘ καταγγέλλουν βίαιη επίθεση και bullying από ομάδα αγνώστων στον χώρο του πανεπιστημίου.
Με κείμενό τους, φοιτητές και απόφοιτοι του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καταγγέλλουν τη βίαιη επίθεση και τις απειλές που δέχτηκαν από ομάδα αγνώστων στον χώρο του ιδρύματος, το βράδυ της Παρασκευής 26 Νοεμβρίου.
«Είμαστε φοιτητές και απόφοιτοι του ΑΠΘ κι αυτή είναι η χτεσινή μας εμπειρία εντός του πανεπιστημίου»
Χτες το βράδυ, 26 Νοεμβρίου 2021, συναντηθήκαμε για να παίξουμε το γνωστό παιχνίδι «πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» (παίζεται με κάρτες), στην ανατολική πλευρά του Φυσικομαθηματικού της ΣΘΕ, όπως σχεδόν κάθε βδομάδα (Τρίτες και Παρασκευές) από το 2015 και εξής. Πρόκειται για μια εντελώς μη πολιτική ομάδα που απλώς στοχεύει στην ψυχαγωγία και συγκεντρώνει φοιτητές και φοιτήτριες από διάφορα πανεπιστημιακά Τμήματα για να παίξουν παρέα, τηρώντας ταυτοχρόνως τα μέτρα προστασίας. Σε όλο αυτό το διάστημα ουδέποτε δημιουργήσαμε κάποιο πρόβλημα και μπορούν να το επιβεβαιώσουν αυτό προηγούμενες Κοσμητείες αλλά και φύλακες, οι οποίοι ήταν ενήμεροι και είχαμε μαζί τους καλές σχέσεις.
Χτες το βράδυ, λοιπόν, 26 Νοεμβρίου 2021 και γύρω στις 22.00 το βράδυ, δεχτήκαμε ξαφνικά οργανωμένη επίθεση από άγνωστα μασκοφορεμένα άτομα, τα οποία αρχικά νομίζαμε ότι ήρθαν για να μας κλέψουν αλλά κατόπιν καταλάβαμε ότι μάλλον προέρχονται από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, μιας και επαναλάμβαναν διαρκώς ότι «δεν θέλουν μπάτσους» και έδειχναν επίσης έντονο ενδιαφέρον για περιστατικό που κατά τα λεγόμενά τους έλαβε χώρα στο στέκι του Φυσικού.
Συγκεκριμένα, ενώ καθόμασταν κυκλικά στο δάπεδο στην ανατολική πλευρά του κτιρίου, περίπου 30 άτομα με κουκούλες και γάντια στα χέρια, μας περικύκλωσαν απ' όλες τις πλευρές, αποκλείοντας και μπλοκάροντάς μας από κάθε έξοδο και κατόπιν άρχισαν να μας φωνάζουν «μην τυχόν και σηκωθεί κανείς για να φύγει». Στη συνέχεια, μια κοπέλα απ’ αυτούς, έβγαλε μια λίστα με τα τέσσερα ονόματα των διαχειριστών της ομάδας του παλέρμο στο facebook και διαβάζοντας δυνατά τα ονόματα απαίτησε να της υποδείξουμε ποια είναι αυτά τα άτομα. Απ’ τους διαχειριστές της ομάδας, ήταν παρών μόνο ένας, τον οποίο αμέσως προσέγγισαν, περικύκλωσαν και άρχισαν να τον χτυπούν κολλώντας τον στον τοίχο.
Κατά τα λεγόμενά τους, η αιτία ήταν ότι την περασμένη Τρίτη, 23 Νοεμβρίου 2021,είχε σημειωθεί ένα περιστατικό με έναν πυροσβεστήρα που κάποιος άνοιξε θέτοντας τη ζωή ενός άλλου ατόμου σε κίνδυνο. Δεν καταλάβαμε καν για τι ακριβώς μιλούσαν αλλά παρότι εκφράζαμε διαρκώς άγνοια για τα όσα έλεγαν, επέμεναν ότι το έκανε κάποιος από εμάς χωρίς να παρουσιάσουν την παραμικρή απόδειξη. Συγκεκριμένα την προηγούμενη Τρίτη, όσο βρισκόμασταν εντός του κτιρίου δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας τίποτε σχετικό με πυροσβεστήρες και είναι απολύτως σίγουρο ότι και να συνέβη κάτι τέτοιο, δεν εμπλέκεται σε καμία περίπτωση άτομο της παρέας μας, αφού αφενός η παρέα μας δεν εμπεριέχει καταστροφείς δημόσιας περιουσίας ενώ αφετέρου, όλοι μας ήμασταν διαρκώς μαζί και φύγαμε μαζί το βράδυ. Υπάρχουν και σχετικές αποδείξεις.
Παρ’ όλ’ αυτά, τα 30 αυτά άτομα, δεν σταματούσαν να μας τραμπουκίζουν και να μας χτυπούν. Χτυπούσαν φοιτητές και φοιτήτριες, χωρίς να δείχνουν τον παραμικρό δισταγμό. Αμέσως μόλις χτύπησαν τον έναν από μας, σπεύσαμε κάποιοι για να τον βοηθήσουμε αλλά είτε μας τράβηξαν με τη βία είτε άρχισαν να μας χτυπούν επίσης χωρίς λόγο. Είδα συγκεκριμένα 3-4 άτομα να έχουν στριμωγμένο στη γωνία τον φίλο μου και να τον χτυπούν κατηγορώντας τον για κάτι που σίγουρα δεν έκανε ενώ ταυτοχρόνως τον ρωτούσαν αν το έκανε (δηλαδή ούτε οι ίδιοι ήταν σίγουροι). Παρ’ όλ’ αυτά, τον χτυπούσαν επανειλημμένως στο κεφάλι αποκαλώντας τον φασίστα και προσπάθησαν να του σπάσουν τα γυαλιά. Σε κάποια στιγμή ο φίλος μου απηυδισμένος προσπάθησε να βγάλει την κουκούλα του ενός απ' αυτούς, αλλά αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τον χτυπήσουν ακόμη περισσότερο. Προσπάθησα να επέμβω για να τον βοηθήσω και με έπιασαν 4-5 άτομα ρίχνοντάς με κάτω και αρχίζοντας να με κλωτσούν χωρίς σταματημό.Χτύπησαν επίσης πολλά ακόμη άτομα της ομάδας μας κατηγορώντας τα ότι ήξεραν ποιος έκανε αυτό με τον πυροσβεστήρα αλλά ότι το απέκρυβαν. Κάτι τέτοιο επουδενί δεν ισχύει. Κανείς από μας δεν καταλάβαινε για τι πράγμα μιλούσαν. Προσπαθούσαμε επανειλημμένως να τους εξηγήσουμε ότι δεν έχουμε καμία συσχέτιση με το περιστατικό που ανέφεραν αλλά συνέχιζαν να μας χτυπούν και να μας απειλούν χωρίς να ακούνε τίποτε. Δεν μας άφηναν καν να μιλήσουμε. Μας απείλησαν, μάλιστα, ξεκάθαρα ότι ξέρουν που μένουμε και ότι αν πούμε στην αστυνομία ή αλλού γι' αυτό που έγινε, θα μας σκοτώσουν ή θα «μαζεύουμε τα δόντια μας από κάτω». Κατόπιν, ενώ άφησαν για λίγο τον φίλο μου για να χτυπήσουν τους υπόλοιπους της παρέας, ύστερα επέστρεψαν σε αυτόν και άρχισαν να τον χτυπούν ξανά στο κεφάλι. Πίσω απ’ το κεφάλι του υπήρχε ένα ξύλο που προεξείχε και ευτυχώς είχα βάλει το χέρι μου εγκαίρως, ώστε το κεφάλι του να χτυπήσει στο χέρι μου και όχι στο ξύλο αλλιώς μπορεί να τον άφηνανστον τόπο. Ο ένας απ’ αυτούς μάλιστα γύρισε και είπε σε έναν απ' την παρέα μας επί λέξη ότι «έχουμε καιρό να δείρουμε οπότε δεν έχουμε θέμα να ξεσπάσουμε σε σας».
Σαν να μην έφταναν αυτά, λίγο αργότερα διέταξαν τον φίλο μου να βγάλει το κινητό του έξω για να τσεκάρουν τα μηνύματά του και τις φωτογραφίες του. Ο φίλος μου αρνήθηκε να βγάλει το κινητό του και εκείνοι του είπαν «δεν σου το ζητάμε, σε διατάζουμε». Προφανώς δεν βρήκαν τίποτε εκεί πέρα αλλά έκαναν έλεγχο στο κινητό του. Εκείνη τη στιγμή από ατυχία κατέφθασε στον χώρο ένας άλλος από τους διαχειριστές της ομάδας, ο οποίος ήρθε για να παίξει μαζί μας χωρίς να γνωρίζει το τι είχε συμβεί. Αμέσως έσπευσαν άτομα απ' τους κουκουλοφόρους να τον περικυκλώσουν και να τον ρωτήσουν αν γνωρίζει για τον πυροσβεστήρα. Ο φίλος μας, προφανώς αγνοώντας τι συμβαίνει και βλέποντας 30 κουκουλοφόρους να μας απειλούν και να μας χτυπούν,τους απάντησε ότι δεν καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάνε και δεν θυμάται να συνέβη κάτι σχετικό με όσα έλεγαν. Ωστόσο, ούτε τότε πείστηκαν και πολύ γρήγορα όρμησαν πάνω του 4-5 άτομα και άρχισαν να τον χτυπούν όπου έβρισκαν. Μια κοπέλα μάλιστα απ' αυτούς, ήρθε μπροστά του και τον ρώτησε «αν σου δώσω μια, θα θυμηθείς;», με τον φίλο μου να της απαντάει «όχι, αφού δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάτε». Η κοπέλα τότε τον χτύπησε εν ψυχρώ και έπειτα τον ξαναρώτησε «αν σου δώσω άλλη μια, μήπως θα το θυμηθείς τώρα;», ο φίλος μου απάντησε ξανά όχι και η κοπέλα τον ξαναχτύπησε.
Το όλο ύφος της ομάδας τους ήταν διαρκώς απειλητικό και ως θρασύδειλοι πάντα έπεφταν 4-5 άτομα εναντίον ενός. Μας έλεγαν ότι «εσείς παίρνετε άδεια απ' την Κοσμητεία για να έρχεστε στο Πανεπιστήμιο κι αυτό δεν μας αρέσει γιατί δεν αναγνωρίζουμε τον Κοσμήτορα» και είπαν ακόμη ότι δεν θέλουν να μας ξαναδούν στη Σχολή ποτέ, ότι τους ανήκει και δεν έχουμε θέση εκεί (με άλλα λόγια, μας έλεγαν ότι ως φοιτητές δεν έχουμε θέση στο Πανεπιστήμιο αλλά έχουν θέση στο Πανεπιστήμιο οι εν λόγω τραμπούκοι). Πρόσθεσαν, μάλιστα, ότι αν πέσουν ξανά πάνω μας έστω και κατά τύχη, θα μας σκοτώσουν. Όσοι απ’ αυτούς δεν φορούσαν γάντια, δίσταζαν να αγγίξουν πράγματα για να μην αφήσουν δαχτυλικά αποτυπώματα και γενικότερα πρόσεχαν τις κινήσεις τους και φαινόταν ότι ο καθένας είχε μια αρμοδιότητα, σαν να επρόκειτο για οργανωμένο έγκλημα, π.χ. κάποιοι κάθονταν αμίλητοι στις εξόδους σαν μπράβοι που ήθελαν να βεβαιωθούν ότι δεν θα καταφέρει να ξεφύγει κανείς. Μίλησα σ’ αυτούς κάνα δύο φορές και δεν έβγαλαν κιχ. Σχεδόν ακίνητοι. Κάποιοι άλλοι ήταν αυτοί που έδερναν και ήταν ανάμεσά τους και αρκετές κοπέλες.
Η βία τους δεν είχε περιορισμό σε φύλο. Το όλο περιστατικό προκάλεσε κρίση πανικού σε μια κοπέλα απ' την ομάδα μας, την οποία την έκαναν να τρέμει σύγκορμη ενώ χτύπησαν άλλα δύο κορίτσια, τη μια τραβώντας την απ' τα μαλλιά και την άλλη επειδή είχε μπει μπροστά για να προστατέψει τον έναν από μας που τον χτυπούσαν. Επίσης παραλίγο να χτυπήσουν άλλη μια κοπέλα επειδή νόμιζαν ότι έβγαζε φωτογραφίες με το κινητό της, και απειλούσαν ότι θα της το σπάσουν.
Γενικότερα, έβριζαν διαρκώς τους «μπάτσους», μας ρώτησαν αν έχουμε στην οικογένειά μας άτομα που να είναι «μπάτσοι», μας ρώτησαν τι ψηφίζουμε κι αν είμαστε του συστήματος και έλεγαν ξανά και ξανά ότι το «Πανεπιστήμιο καίγεται αυτό το διάστημα και μπορεί να μπουν μπάτσοι μέσα, αλλά εσείς δεν καταλαβαίνετε τίποτα». Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ήρθαν, μας περικύκλωσαν, μας απείλησαν, μας χτύπησαν άσχημα, μας έβαλαν να τους δείξουμε τα μηνύματα στο κινητό μας και ταυτοχρόνως περιμένουν αυτά τα άτομα να μην θέλουμε να μπει αστυνομία μέσα. Δηλαδή θα πούμε τι; Ότι με τον φόβο μην υπάρξει απρόκλητη βία απ’ την πλευρά της αστυνομίας, προτιμούμε να υφιστάμεθα τη δική τους βία; Να λέμε και ευχαριστώ που ήρθαν και μας χτύπησαν χωρίς καμία απόδειξη για κάτι που δεν κάναμε και απείλησαν να μας σκοτώσουν διώχνοντάς μας από ένα Πανεπιστήμιο που το θεωρούν τσιφλίκι τους;
Έπειτα απ’ όλ’ αυτά, μας έδιωξαν άρον άρον απ' τη Σχολή συνοδεύοντάς μας μέχρι έξω και συγκεκριμένα μας έβγαλαν απ' την πλευρά του στεκιού του Φυσικού δίπλα στο κτίριο Βιολογίας. Καθώς φεύγαμε είδαμε αρκετά άτομα εκεί δίπλα και κάποια απ' αυτά φάνηκε ότι τα είχαν για να κρατούν τσίλιες μην τυχόν έρθει κανείς. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν πρέπει να προσπερνούσαν την ηλικία των 22.
Αυτή τη στιγμή που γράφουμε, έπειτα από συνεννόηση μεταξύ μας, το συγκεκριμένο κείμενο, ρισκάρουμε τη σωματική μας ακεραιότητα. Μας απείλησαν επανειλημμένως να μη μιλήσουμε σε κανέναν και είπαν ότι γνωρίζουν τα σπίτια μας και ότι αν μιλήσουμε «είμαστε τελειωμένοι». Παρ’ όλ’ αυτά, επειδή δεν πιστεύουμε ότι το πανεπιστήμιο είναι τσιφλίκι καμιάς ομάδας, επειδή δεν δίνουμε το δικαίωμα σε κανέναν τραμπούκο να μας διώξει από τον πανεπιστημιακό χώρο και επειδή θέλουμενα δείξουμε ότι δεν φοβόμαστε κανέναν θιασώτη της βίας που ακολουθεί φασιστικές πρακτικές στο όνομα της δημοκρατίας, γράψαμε αυτό το κείμενο, ευελπιστώντας απ' την πολιτεία να μας προστατέψει και να προστατέψει ΑΜΕΣΑ τα Πανεπιστήμια. Ελπίζουμε να μην μας απογοητεύσει. Δεν είμαστε πολιτική ομάδα αλλά ομάδα ψυχαγωγίας που εδώ και πολύ καιρό δίνει λιγοστή ζωή σε ένα πανεπιστήμιο που τείνει να καταντήσει ερημικό τοπίο. Στο παρελθόν έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες καθαριότητας του πανεπιστημιακού χώρου και μας ενδιαφέρει να είναι ένας ασφαλής χώρος όπου ένας φοιτητής που θέλει να παίξει ένα παιχνίδι με τους φίλους του, να μην καταλήγει να τρώει κλωτσιές στο πάτωμα. Το να υπάρχει αστυνομία, λοιπόν, στο πανεπιστήμιο δεν είναι ζήτημα πολιτικής ατζέντας αλλά στοιχειώδους λογικής, ώστε να υπάρχει κάποιος τρόπος προστασίας απέναντι στην παραπάνω οργανωμένη εγκληματικότητα, διότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Μέλη των κουκουλοφόρων αναφέρθηκαν εν τη ρύμη του λόγου σε πράγματα που έγιναν πριν χρόνια, δείχνοντας ότι παρακολουθούσαν τις κινήσεις μας. Και αναρωτιόμαστε τώρα: τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε; Να μην ξαναπατήσουμε στον πανεπιστημιακό χώρο για να μην μας βλάψει ο κάθε αυτόκλητος αφέντης του πανεπιστημίου; Να πάμε την επόμενη Τρίτη ξανά στο πανεπιστήμιο για να παίξουμε, δείχνοντας ότι δεν υποκύπτουμε στις απειλές και με ρίσκο να έρθουν ξανά και να μας κάνουν χειρότερα;
Όλα τα παραπάνω που σας περιέγραψα δεν έγιναν σε μια κακόφημη συνοικία της πόλης. Έγιναν σε Σχολή του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Είμαστε οργισμένοι και απαιτούμε δικαιοσύνη. Παρά την δικαιολογημένη οργή μας, όμως, εμπιστευόμαστε τους θεσμούς της δικαιοσύνης, διότι θεωρούμε ότι αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στη βία και επομένως δεν θέλουμε να καταφύγουμε στην αυτοδικία. Κάποιος όμως πρέπει να μας προστατέψει. Αν τώρα που γράψαμε αυτό το κείμενο για να σας αφηγηθούμε τι ακριβώς περάσαμε, έρθει ένας απ’ αυτούς τους τραμπούκους και βλάψει έναν από μας, ποιος θα έχει την ευθύνη;
7°
