Οι απειλές του Ντόναλντ Τραμπ στην πλευρά του Καναδά και οι πληρωμένες απαντήσεις του
Τελικά οι Καναδοί είναι ωραίοι τύποι. Δείτε πώς αντέδρασαν στις απειλές του Ντόναλντ Τραμπ ότι θα τους βάλει δασμούς 25% ή στην επιθυμία του να προσαρτήσει τη χώρα τους. Καθόλου πανικός, αποφασιστικότητα αλλά και ηρεμία. Φυσικά τον πήραν και λίγο στο ψιλό. Από τους πρώτους που έδωσε τον τόνο ο πρώην πρωθυπουργός Jean Chretien, ένας θαλερός 90χρονος: αν ο Καναδάς ήταν μέρος των ΗΠΑ, είπε, χωρίς να μπορεί να κρύψει ένα ειρωνικό χαμόγελο, τότε ο Τραμπ δεν θα είχε εκλεγεί ποτέ. Οι Καναδοί πολίτες διευκρίνισε δεν συμμερίζονται τις ακροδεξιές του αντιλήψεις, έχουν και υπερασπίζονται τις δικές τους αξίες. Γι αυτό άλλωστε, πρόσθεσε, όταν στις δημοσκοπήσεις μπαίνει το ερώτημα σε ποια χώρα θα θέλατε να κάνετε μια νέα αρχή, ο Καναδάς έρχεται πολύ πιο μπροστά από τις ΗΠΑ.
Οι αντιδράσεις των Καναδών στις απειλές του Ντόναλντ Τραμπ για δασμούς
Όσο για τους δασμούς επισήμανε ότι αν ξεσπάσει ένας τέτοιος πόλεμος τότε οι ΗΠΑ θα πονέσουν περισσότερο. Αυτά που εισάγουν από τον Καναδά τα έχουν ανάγκη ενώ δεν ισχύει το ίδιο για τον Καναδά. Χωρίς τις εισαγωγές ηλεκτρισμού από εμάς ο Τραμπ θα δουλεύει με κεράκια στον πύργο του στη Νέα Υόρκη, είπε χαρακτηριστικά. Και για το πετρέλαιο όμως, το οποίο είναι ειδικών προδιαγραφών, αν δεν το πάρουν από τον Καναδά θα πρέπει να στραφούν στην Βενεζουέλα! Θα έχει πολύ γέλιο να το δούμε κι αυτό.
Σε αυτή τη λογική κινήθηκε και η κυβέρνηση. Ετοιμάζουν ένα πλέγμα αντιμέτρων που έχουν στόχο να επιφέρουν τον μεγαλύτερο δυνατό πόνο στις ΗΠΑ αλλά και –πολιτικά- προσωπικά στον Τραμπ. Είναι το μόνο που καταλαβαίνει. Για παράδειγμα επιλέγουν προϊόντα που θίγουν περισσότερο τις κόκκινες πολιτείες που ψήφισαν Τραμπ, όπως οι χυμοί πορτοκαλιού που εξάγει η Φλόριντα. Σκέφτονται ακόμα να βάλουν ειδικό φόρο να τον πληρώνουν οι καταναλωτές ηλεκτρισμού στις βορειοανατολικές πολιτείες οι οποίες εξαρτώνται από τις εισαγωγές.
Όλα φυσικά θα εξαρτηθούν από το τι τελικά θα κάνει ο Τραμπ. Αν η πρώτη του τετραετία είναι οδηγός ωστόσο, οι Καναδοί το είχαν ξανακάνει, δεν θα δειλιάσουν ούτε θα παριστάνουν το θύμα. Τότε μάλιστα είχαν ανοίξει και τα σύνορα τους για φοιτητές και επιστήμονες που έδιωχνε η αντιμεταναστευτική πολιτική του Τραμπ. Όλα δείχνουν ότι θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία.
Θα κρατήσει ανάλογη στάση και η Ευρώπη; Είναι φανερό ότι ο Τραμπ προσπαθεί να διχάσει τους Ευρωπαίους επιλέγοντας τους συνομιλητές που του ταιριάζουν. Όπως όλοι οι εγκληματίες άλλωστε έχει μια ξεχωριστή ικανότητα να εντοπίζει και να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες των αντιπάλων του. Είναι στο χέρι της Ευρώπης ωστόσο και αυτή να μην μπει στο ρόλο του θύματος και να μην σπεύσει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του Τραμπ φοβούμενη τα αντίποινα. Προφανώς η πολιτική αβεβαιότητα σε χώρες ηγέτιδες, οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις αλλά και οι αργόσυρτες διαδικασίες στη λήψη αποφάσεων, αποτελούν εμπόδιο στην υιοθέτηση μιας συνεκτικής και αποφασιστικής πολιτικής. Από την άλλη πλευρά η πολιτική Τραμπ δείχνει να αναβιώνει τον άξονα Γαλλίας Γερμανίας. Που σημαίνει ότι έχουμε ελπίδες. Ο Τραμπ μάλιστα κινδυνεύει να την πάθει όπως η Κίνα.
Η Anne Marie Slaughter σε άρθρο της στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς σημειώνει χαρακτηριστικά ότι η Κίνα ξεκίνησε το άνοιγμα της στον κόσμο ακολουθώντας για δύο δεκαετίες την πολιτική της «ειρηνικής ανόδου». Επιδίωκε να αυξήσει την ισχύ της και την ευημερία των πολιτών της, χωρίς να συνιστά απειλή για άλλες χώρες. Η επιτυχία ήταν εντυπωσιακή, η επιρροή της Κίνας αυξήθηκε δραματικά. Η πολιτική αυτή όμως εγκαταλείφθηκε από τον σημερινό της ηγέτη το 2017 καθώς υιοθέτησε μια αρπακτική εξωτερική πολιτική (wolf warrior diplomacy). Το αποτέλεσμα ήταν να προκαλέσει ένα κύμα δυσπιστίας για τις προθέσεις της και να σπρώξει πολλές χώρες σε στενότερες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Το 2023 ο Ξι άλλαξε στάση, ήταν όμως πια αργά, είχε τραυματίσει ανεπανόρθωτα την εικόνα της χώρας του.
Κάτι ανάλογο κινδυνεύει να πάθει σήμερα ο Τραμπ. Αν αρχίσει να πιέζει με αυτόν το επιθετικό τρόπο για το άνοιγμα των αγορών στα αμερικανικά προϊόντα, τότε οι τοπικές ελίτ και οι επιχειρηματίες θα αντιδράσουν ακόμα και εκεί όπου σήμερα κυβερνούν ηγέτες φιλικοί προς τον νέο Αμερικανό πρόεδρο. Και βέβαια αν συνεχίσει να απειλεί τους συμμάχους προκειμένου να πληρώσουν για την στρατιωτική ασφάλεια που τους παρέχουν οι ΗΠΑ, τότε η προστασία θα μοιάζει όλο και πιο πολύ με εκβιασμό. Κάτι τέτοιο έγινε και στην πρώτη τετραετία με αποτέλεσμα να χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να αποκατασταθούν οι σχέσεις από την κυβέρνηση Μπάιντεν. «Προσθέστε μια ισχυρή δόση αλαζονείας και προσβολών και η ζημιά από το νέο γύρο της αρπακτικής εξωτερικής πολιτικής μπορεί να αποδειχθεί μόνιμη» καταλήγει η Slaughter.
Αυτή η προοπτική ενισχύεται και από έρευνα που έκανε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων σύμφωνα με την οποία μόλις ένας στους πέντε Ευρωπαίους θεωρεί πια τις ΗΠΑ σύμμαχο χώρα. Η έρευνα έχει και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Όπως το ότι η Κίνα θεωρείται η επόμενη ηγεμονική δύναμη στον πλανήτη. Κι ενώ ο Τραμπ μοιάζει να αδιαφορεί πλέον για την Ευρώπη και να την αφήνει στην τύχη της, στον υπόλοιπο κόσμο η Ευρώπη θεωρείται μια σημαντική δύναμη. Θα πρέπει να φερθεί όμως και ως τέτοια. «Αυτό που θα προκαλέσει μεγαλύτερη σύγχιση στον Τραμπ» γράφει ο Ivan Krastev, επικεφαλής του Συμβουλίου Φιλελεύθερης Στρατηγικής στη Σόφια, θα είναι «οι ηγέτες της Ευρώπης να επικεντρωθούν στις δικές τους κοινωνίες και όχι στη νέα αμερικανική διοίκηση». Να πάρουν το χρόνο τους στο πώς θα αντιμετωπίσουν τις απειλές για δασμούς αλλά και τους τεχνολογικούς κολοσσούς. Και να βασίσουν τη στρατηγική τους στην κατανόηση ότι η 20η Ιανουαρίου ήταν η αρχή της θητείας του Τραμπ αλλά κατά παράδοξο τρόπο και «το ζενίθ της παγκόσμιας επιρροής του». Με άλλα λόγια να τον αφήσει λίγο να τριφτεί με την πραγματικότητα και ενδεχομένως να ανακαλύψει τα όρια και τις καταστροφικές για τις ΗΠΑ παρενέργειες της πολιτικής «πρώτα η Αμερική».
15°
