Πέθανε ο Κινέζος πολιτικός Ζιάνγκ Ζεμίν ο οποίος διατέλεσε Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας από το 1989 έως το 2002, πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από το 1993 ως το 2003 και πρόεδρος του Λαϊκού Κογκρέσου και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού από το 1989 ως το 2003.
Η ανακοίνωση των κρατικών μέσων αναφέρει ότι ο «σύντροφος Ζιάνγκ Ζεμίν ήταν ένας εξαιρετικός ηγέτης με υψηλό κύρος που αναγνωρίζεται από ολόκληρο το Κόμμα, ολόκληρο τον στρατό και τον κινεζικό λαό όλων των εθνοτήτων, ένας μεγάλος μαρξιστής, ένας μεγάλος προλετάριος επαναστάτης, πολιτικός, στρατιωτικός στρατηγός και διπλωμάτης, δοκιμασμένος κομμουνιστής μαχητής και εξαιρετικός ηγέτης της μεγάλης υπόθεσης του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά. Ήταν ο πυρήνας της τρίτης γενιάς της κεντρικής συλλογικής ηγεσίας του CPC και ο κύριος ιδρυτής της Θεωρίας των Τριών Αντιπροσώπων».
Η θητεία του Ζεμίν χαρακτηριστήκε από την ενσωμάτωση της Κίνας στο διεθνές σύστημα με αποκορύφωμα την είσοδο της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001.
Η απουσία το από το 20ό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος τον Οκτώβριο, καθώς και από τους εορτασμούς για την εκατονταετηρίδα του κόμματος πέρυσι, θεωρήθηκαν σαφή σημάδια προβληματικής υγείας. Εθεάθη για τελευταία φορά δημοσίως την 1η Οκτωβρίου 2019, παίρνοντας τη θέση του μεταξύ των παλαιότερων του κόμματος που προσκλήθηκαν να παραστούν στους εορτασμούς για την 70ή επέτειο της ίδρυσης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και στη στρατιωτική παρέλαση για τον εορτασμό της επετείου.
Ζιάνγκ Ζεμίν: Στο τιμόνι της χώρας μετά την Τιέναμεν
Ο κινέζος ηγέτης θεώρουνταν «κομμουνιστής καριέρας», χωρίς επαναστατικό παρελθόν όπως άλλοι προκάτοχοί του και χωρίς πολεμική εμπειρία. Αναδείχθηκε με υπόδειξη του Ντενγκ, από σχετική αφάνεια το 1989, σε στιγμές κρίσης, για να ηγηθεί ενός ουσιαστικά διαιρεμένου κόμματος μετά την αιματηρή καταστολή των φοιτητικών διαδηλώσεων στην πλατεία Τιανανμέν του Πεκίνου. Τα επόμενα χρόνια ο Ζιάνγκ ηγήθηκε ορισμένων από τις πιο συμβολικές στιγμές της Κίνας, σηματοδοτώντας την περαιτέρω ενσωμάτωση της χώρας στο παγκόσμιο σύστημα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και την απόκτηση υψηλότερης θέσης ως παγκόσμια δύναμη. Σε αυτές περιλαμβάνονται η παράδοση του Χονγκ Κονγκ το 1997, όταν η πόλη επέστρεψε στην κινεζική κυριαρχία από τη βρετανική αποικιοκρατία, και η επίσημη ένταξη της Κίνας στον ΠΟΕ το 2001.
Ο Ζιάνγκ παραιτήθηκε οικειοθελώς το 2002 για να παραδώσει το τιμόνι στον Χου Ζιντάο με την Κίνα να γίνεται μάρτυρας της πρώτης ειρηνικής και ομαλής μετάβασης εξουσίας στο κόμμα από το 1949.
Παρότι πρωτοστάτησε του ανοίγματος στην Δύση, ο Ζιάνγκ κατέστειλε τη διαφωνία στο εσωτερικό, φυλάκισε ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και απαγόρευσε το πνευματικό κίνημα Φάλουν Γκονγκ, το οποίο θεωρούσε απειλή για το μονοπώλιο του Κομμουνιστικού Κόμματος στην εξουσία.
7°
