Ο Πολ Μποκίζ, ο επονομαζόμενος «πάπας» της γαλλικής γαστρονομίας, την οποία εκπροσώπησε επί δεκαετίες σε ολόκληρο τον κόσμο, άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, ανακοίνωσε μέσω του Twitter ο υπουργός Εσωτερικών και πρώην δήμαρχος της Λιόν Ζεράρ Κολόμπ.
«Ο μάγειρας του αιώνα», όπως είχε ανακηρυχθεί, πέθανε σε ηλικία 91 ετών στο Κολόνζ-ο-Μον-ντ'Ορ, κοντά στη Λιόν, σύμφωνα με έναν σεφ της πόλης, στενό φίλο της οικογένειας που προς το παρόν δεν έχει προβεί σε κάποια επίσημη ανακοίνωση.
Ο Μποκίζ έπασχε εδώ και πολλά χρόνια από Πάρκινσον.
Ο «σταρ των σταρ» της κουζίνας, που οικοδόμησε μια αυτοκρατορία αξίας σήμερα άνω των 50 εκατομμυρίων ευρώ, ήταν πάντα έτοιμος να ποζάρει με την ποδιά και τον σκούφο του αν και τα τελευταία χρόνια ορισμένοι κριτικοί δεν δίσταζαν να δηλώνουν ότι το εστιατόριό του στις όχθες του ποταμού Σον δεν ήταν πλέον από τα κορυφαία.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν εξέφρασε τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο του Μποκίζ, τον οποίο χαρακτήρισε «ενσάρκωση της γαλλικής κουζίνας».
Ο «κύριος Πολ» γεννήθηκε το 1926 στο Κολόνζ-ο-Μον-ντ'Ορ, σε μια οικογένεια μαγείρων. Άρχισε να εκπαιδεύεται στην κουζίνα σε ηλικία 16 ετών, στο πλευρό μεγάλων σεφ όπως η Εζενί Μπραζιέ, η πρώτη γυναίκα που απέσπασε τρία αστέρια Μισελέν για τα εστιατόριά της. Το πρώτο δικό του αστέρι το κέρδισε το 1958 και ακολούθησε ένα δεύτερο, δύο χρόνια αργότερα, αφού μετέτρεψε την οικογενειακή ταβέρνα του σε ναό της γαλλικής γαστρονομίας. Άνοιξε νέους ορίζοντες στη γαλλική κουζίνα, αναγάγοντας το όνομά του σε διεθνώς αναγνωρισμένη μάρκα, τόσο που το 1989 ο οδηγός Gault et Millau τον ανακήρυξε «μάγειρα του αιώνα» και το 2011 το περίφημο Culinary Institute of America του απένειμε τον τίτλο του «σεφ του αιώνα». Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ και άνοιξε εστιατόρια σε πολλές πόλεις σε όλον τον κόσμο.
Στη βιογραφία «Πολ Μποκίζ, η ιερή φωτιά», που εκδόθηκε το 2005, ο πρωτοπόρος της nouvelle cuisine αυτοχαρακτηριζόταν «λάτρης της παραδοσιακής κουζίνας» που «του αρέσει το βούτυρο, η κρέμα γάλακτος, το κρασί» και όχι «τα μικρά μπιζέλια κομμένα στα τέσσερα».
Είχε ιδρύσει δική του σχολή μαγειρικής στη Λιόν ενώ το 1987 ξεκίνησε τον διεθνή διαγωνισμό «Bocuse d'Or» για νέους σεφ.
«Δουλεύω σαν να επρόκειτο να ζήσω 100 χρόνια και απολαμβάνω τη ζωή σαν η κάθε μέρα να ήταν η τελευταία» αστειευόταν ο ίδιος. Το πάθος του για τη ζωή εκφράστηκε και στον ιδιωτικό βίο αυτού του δεδηλωμένου πολύγαμου: αν και από το 1946 ήταν παντρεμένος με τη Ρεϊμόντ, που του χάρισε μια κόρη, μοιράστηκε τη ζωή του ταυτόχρονα με άλλες δύο γυναίκες, τη Ραϊμόν, μητέρα του γιου του Ζερόμ, επί πάνω από 60 χρόνια και την Πατρίσια, την επικεφαλής των δημοσίων σχέσεων του επί 40 χρόνια. «Λατρεύω τις γυναίκες και σήμερα ζούμε πάρα πολύ για να περάσουμε μια ολόκληρη ζωή μόνο με μία» είχε δηλώσει ο ίδιος το 2005 στην εφημερίδα Daily Telegraph.
10°
