Ο Νίκος Ασημακόπουλος σχολιάζει την απομάκρυνση του Γιώργου Δώνη από τον Παναθηναϊκό και την επόμενη μέρα της ποδοσφαιρικής ομάδας.
Το πρώτο πράγμα που είπαν στον Τσάβι Ρόκα μόλις ανέλαβε τεχνικός διευθυντής στον Παναθηναϊκό ήταν «κοίταξε να πας με τα νερά του Δώνη, γιατί έχει με το μέρος του τους δημοσιογράφους». Ο Ισπανός το άκουσε, το σημείωσε, αλλά είδε πως δεν γινόταν να το εφαρμόσει. Ο προπονητής της ομάδας χωρίς να έχει συναίσθηση ων αδυναμιών και του ειδικού του βάρους, ήθελε να είναι εκείνος κυρίαρχος, με πρώτο λόγο στα πάντα. Από την ώρα που δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα στα αποδυτήρια και ο Νταμπίζας είχε απολυθεί, το έπαιζε αφεντικό επιδιώκοντας τον πρώτο λόγο σε όλες τις επιλογές -ανεξάρτητα από το αν έβγαιναν ή όχι. Πατούσε, κυρίως, στην στήριξη των περισσότερων μέσων ενημέρωσης που τον σιγοντάριζαν σε κάθε ευκαιρία και παρουσίαζαν, ειδικότερα τον τελευταίο καιρό, την «ανάγκη» να μείνει οπωσδήποτε και την επόμενη σεζόν, πλασάροντάς τον σαν «ιδανική περίπτωση» - όπως παλιότερα τον Ουζουνίδη! Για το μιντιακό σύστημα που κινείται γύρω από τη ποδοσφαιρική ομάδα ό,τι κι αν κάνει ο Αλαφούζος «είναι λάθος» και με τις επιλογές του «κατέστρεψε τον Παναθηναϊκό». Λογικό και η αποπομπή του προπονητή να σερβίρεται πλέον στην ίδια λογική.
Η αλήθεια είναι, πως όλα αυτά έγιναν, αφού ο Τσάβι Ρόκα έπεισε τον ιδιοκτήτη για την αποτελεσματικότητα του δικού του σχεδίου. Τού παρουσίασε μοντέρνα προγράμματα και σχέδια που εφαρμόζονται ήδη στην Ισπανία (με πολύ περισσότερα λεφτά, βέβαια, εκεί...), πήρε το O.K και προσπάθησε από την αρχή με το μικρό μπάτζετ που είχε στη διάθεσή του να φέρει ό,τι καλύτερο μπορούσε να βρει τον Ιανουάριο στην αγορά, με βάση τις γνωριμίες και τις επιρροές του.
Ο Δώνης προφανώς κατάλαβε ότι έχανε κομματάκι - κομματάκι την εξουσία του. Κάποια στιγμή άκουσε και τα θέλω του τεχνικού διευθυντή όχι face to face, αλλά μέσω Αλαφούζου. Και φυσικά κατάλαβε ότι θα περνούσε αργά ή γρήγορα νο 2 στην ιεραρχία. Άλλωστε, το μοντέλο να διαλέγει παίκτες ο προπονητής είναι, πλέον, ξεπερασμένο εδώ και πολλά - πολλά χρόνια τις επιλογές των ποδοσφαιριστών σε όλα τα σοβαρά κλαμπ τις κάνει η διοίκηση σε συνεργασία με τους μάνατζερ. Ο κόουτς είναι υποχρεωμένος να δουλέψει με το υλικό που του παρέχουν κι αν δεν συμφωνεί, φεύγει. Αυτό άρχισε να γίνεται και στον Παναθηναϊκό.
Παράλληλα, υπήρχε και το θέμα που έχει να κάνει με τον γιο του Δώνη. Ο Ρόκα με το που ήρθε, κατάλαβε πως ήταν το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα που ταλαιπωρούσε τα αποδυτήρια. Η αίσθηση ότι πολλά πράγματα γίνονται για να παίζει ο τζούνιορ δημιουργούσε άσχημο κλίμα και συζητιόταν.
Πλέον, η ομάδα ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο γεμάτο ρίσκο όπως και τα προηγούμενα της εποχής Αλαφούζου, αλλά απόλυτα απαραίτητο, με την ελπίδα πως τούτη τη φορά θα βασιστεί σε περισσότερο κατάλληλα πρόσωπα, μεγαλωμένα μακριά από τις μιζέριες και τις παθογένειες του ποδοσφαίρου μας και θα πετύχει περισσότερα πράγματα τηρουμένων των αναλογιών. Έχει, ας πούμε, τη δυνατότητα να αποκτήσει προπονητή, ο οποίος μπορεί να μην διαθέτει όνομα και ειδικό βάρος (που ούτε οι προκάτοχοί του διέθεταν...) αλλά τουλάχιστον δεν θα τον βλέπουν να βάζει τα κλάματα επειδή απέκλεισε τον ΠΑΣ Γιάννινα στο κύπελλο.
Άλλωστε, στην κατάσταση που βρίσκεται, μπορεί να ποντάρει μόνο σε λαχεία, με την ελπίδα πως δεν θα κερδίζουν απλώς στον... λήγοντα!
12°
