Έβλεπα το πρωτοσέλιδο της ιταλικής Gazzetta dello Sport ανήμερα του μεγάλου τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στο Μπερναμπέου ανάμεσα στην Ίντερ και την Μπάγερν. Είναι αυτό που συνοδεύει το σημερινό κείμενο. Το παρατηρούσα και δεν κρύβω ότι το ζήλευα. Ζήλευα την ιδέα, την έμπνευση, την εκτέλεση, το όλο στήσιμο. Όπως ζηλεύεις ένα ωραίο τραγούδι ή κάποιους στίχους που θεωρείς ευρηματικούς ή μία ατάκα πετυχημένη που μαλώνεις τον εαυτό σου γιατί δεν τη σκέφτηκες εσύ. Μοιάζει με τέχνη αυτό το πρωτοσέλιδο. Και αν το «τέχνη» θεωρείται κάπως βαρύ, δώστε του λίγη προσοχή, και θα καταλάβετε ότι κρύβει κάτι από την έμπνευση ενός καλλιτέχνη. Στο κέντρο του ροζ φύλλου της εφημερίδας (αλήθεια, τι τρέλα κι αυτή μια εφημερίδα να έχει τα φύλλα της ροζ! Αυτό κι αν είναι αβανγκάρντ…) προβάλλεται το πρόσωπο του Ζοζέ Μουρίνιο. Δεν είναι τυχαίο. Είναι το πρόσωπο της βραδιάς. Πάνω από τις ομάδες και τον ίδιο το θεσμό του τελικού υπάρχει ο Μουρίνιο ο μάγος, αυτή η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του σύγχρονου ποδοσφαίρου που από μόνος του αποτελεί πάντα μια είδηση. Δίπλα στη φωτογραφία του φιγουράρει ο τίτλος που δεν θα μπορούσε να είναι άλλος: «Μάγε Μου(ρίνιο), φρόντισέ το εσύ» σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση. Γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να έχει τη λύση. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι μόνο αυτός θα ήταν ικανός να φτάσει την Ίντερ μετά από 40 ολόκληρα χρόνια στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Στη φωτογραφία ο Μουρίνιο με τα χέρια του τραβά από το πρόσωπό του μία μάσκα κι έτσι αποκαλύπτεται. Είναι η ασπρόμαυρη μάσκα του Χελένιο Χερέρα, που έρχεται από το παρελθόν. Του ανθρώπου που πανηγύρισε την τελευταία κατάκτηση ενός κυπέλλου πρωταθλητριών. Του αρχιτέκτονα της μεγάλης Ίντερ των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του ’70. Πόσοι συμβολισμοί σε ένα πρωτοσέλιδο. Το ένδοξο παρελθόν που κόντευε να ξεχαστεί αποτυπώνεται στην τσαλακωμένη ασπρόμαυρη μάσκα του μεγάλου δασκάλου του Κατενάτσιο Χερέρα. Το παρόν, το ίδιο λαμπερό και νικηφόρο, αντανακλάται στο πρόσωπο του Πορτογάλου Μουρίνιο. Επιτέλους ο Ζοζέ αποκαλύπτεται. Δεν είναι τίποτα άλλο από το άλτερ έγκο του Χερέρα. Η μετενσάρκωσή του. Ένα ντε ζαβού. Γι’ αυτό και οι οπαδοί της Ίντερ λάτρεψαν έτσι τον Μουρίνιο. Γιατί ανέστησε την ομάδα που είχε στοιχειώσει μέσα τους με τα ίδια χαρακτηριστικά και την ίδια φυσιογνωμία με τότε. Κλειστό ποδόσφαιρο, σφιχτό, με ελάχιστη διάθεση για προσφορά θεάματος, με τεράστια σημασία στην ουσία και έναν προπονητή στον πάγκο που όλοι τον μισούσαν και τον σιχαίνονταν, αλλά όλοι παραδέχονταν ότι είχε τον τρόπο. Δεν θα μπορούσε να αποδοθεί καλύτερα αυτός ο συμβολισμός. Όσο και αν αυτό κάποιους ενοχλεί. Οι άνθρωποι της Gazzetta τον εμπνεύστηκαν και τον αποτύπωσαν στο χαρτί με τον πιο ευφυή τρόπο. Συνθέτοντας ένα από τα ωραιότερα πρωτοσέλιδα στην έντυπη ιστορία του ποδοσφαίρου. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω θαυμάσει πρωτοσέλιδα σε αθλητικές εφημερίδες του εξωτερικού και ιδιαίτερα σε αυτήν.
Αλλά θεωρώ ότι αυτή τη φορά ξεπέρασαν τον εαυτό τους σε φαντασία και δημιουργικότητα. Ιδιαίτερη σημασία έχει η μικρή ασπρόμαυρη φωτογραφία κάτω δεξιά στην κεντρική. Και αυτή έρχεται από το παρελθόν, αλλά συνδέεται ταυτόχρονα με το παρόν. Είναι ο Χερέρα με τον τότε πρόεδρο της Ίντερ Άντζελο Μοράτι, πατέρα του σημερινού προέδρου Μάσιμο Μοράτι. Ο γιος δηλαδή του ιστορικού προέδρου της ομάδας βρήκε το πιστό αντίγραφο του προπονητή για να επαναλάβει μετά από 40 χρόνια τον άθλο του πατέρα του. Μέχρι να συμβεί αυτό η Ίντερ έμενε ορφανή από τίτλους. Αυτό και αν είναι παιχνίδι της μοίρας. Και όλο αυτό το ιστορικό αποτυπώνεται με τον καλύτερο και πιο εύγλωττο τρόπο στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας. Γι’ αυτό μιλάω για τέχνη. Αν κάποιος θα έπρεπε να σας διηγηθεί όλη αυτή την ιστορία με τον πατέρα, το γιο που έρχεται μετά από τέσσερις δεκαετίες να επαναλάβει το επίτευγμα, τον προπονητή που είχε γίνει θρύλος με την εμμονή του η ομάδα να παίζει κατενάτσιο και τον αντιπαθητικό Μουρίνιο να αναπαράγει αυτό τον τρόπο παιχνιδιού σε μοντέρνα εκδοχή, θα χρειάζονταν ίσως εκατό και βάλε σελίδες ενός βιβλίου. Ε, αυτό στην Gazzetta το έκαναν μέσα από μια φωτογραφική σύνθεση: μία ασπρόμαυρη τσαλακωμένη φωτογραφία σε ρόλο μάσκας, μία έγχρωμη πόζα από τις πολλές του Μουρίνιο, μία ακόμη μικρή απρόμαυρη εικονίτσα από το αρχείο και έναν τίτλο που έμελλε να προλογίσει την τροπή αυτού του τελικού.
15°
