Τι αισθάνεται άραγε μια μπάλα όταν τη χαϊδεύουν με τέτοια φιληδονία; Φώναξε την παρέα σου και χωρίς να μιλάτε, δείτε αυτή την ακροβασία. Όταν τελειώσει, την ξαναβλέπετε.
Το ποδόσφαιρο δίνει μεγάλη σημασία στις αναμνήσεις. Σε ένα προϊόν υπερβολικά πληθωρικό για να συγκρατεί την ιστορία του, (40 αγώνες διεξήχθησαν μόνο στην Ευρώπη αυτή την εβδομάδα σε Champions League και Europa League), το θέαμα καταντά τόσο προφανές που στο τέλος το βαριέσαι και βιάζεσαι να το ξεχάσεις. Όχι όμως όταν ένας συνδυασμός παίρνει την τροπή ερεθιστικής μουσικής που θέλει να γαργαλήσει τη φαντασία και να χαρίσει στο κοινό μοναδικές απολαύσεις. Το ζογκλερικό γκολ του Ολιβιέ Ζιρού το βράδυ της Πέμπτης στο Βελιγράδι είχε όλα τα συστατικά του αξέχαστου. Ευρηματικότητα, συγχρονισμό, ευφυΐα, ισορροπία, δύναμη, τοποθέτηση, coolness. Ενός λεπτού σιγή για ένα μοναδικό αληθινό παραμύθι από τον κόσμο της μπάλας.
Πολλοί είναι αυτοί που περιμένουν τον Ζιρού στη γωνία, υποστηρίζοντας σε κάθε ευκαιρία ότι είναι ατάλαντος, χασογκόλης, ξυλοκόπος, παίκτης χωρίς ιδέες, στην καλύτερη περίπτωση ρολίστας προορισμένος για ειδικές αποστολές από τον πάγκο. Δυστυχώς για αυτούς, και ευτυχώς για όλους τους υπόλοιπους θαυμαστές του, ο ομορφονιός φορ της εθνικής Γαλλίας επιμένει να διαψεύδει. Δεν είναι η πρώτη φορά που το γήπεδο υποκλίνεται στη μαγεία του και δεν πέρασε καιρός από το περίφημο «scorpion kick», το οποίο βρίσκεται στη βραχεία λίστα διεκδικητών των FIFA Puskas Awards, στην κατηγορία του ομορφότερου γκολ της χρονιάς.
Το κινηματογραφικό ανάποδο ψαλίδι στο «διπλό» της Άρσεναλ απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα είναι ωστόσο διαφορετικό –και κατά κάποιο τρόπο, πολύ πιο ώριμο και ολοκληρωμένο, καθώς αποτελεί προϊόν παραληρηματικής ακρίβειας μεταξύ των εμπλεκόμενων. Ιδιαίτερα το τακουνάκι του Τζακ Γουίλσιρ, το οποίο αφήνει ακαριαία άναυδους τρεις παίκτες , είναι ένα υπερθέαμα που σε κάνει να αναλογίζεσαι τι μπορεί να κατορθώσει κανείς με τόσο μικρά μέσα, όσο μια στρογγυλή μπάλα. Μην πυροβολείτε τον Ζιρού. Στις κρίσιμες στιγμές, βάζει φωτιά στο πάρτι.
21°
