Μπορεί οι Αμερικανοί να στηρίζουν τις εκδόσεις των ελληνικών ομολόγων, όπως φάνηκε πρόσφατα από την έκδοση του πενταετούς, αλλά στις πραγματικές επενδύσεις, όπου και τα ρίσκα είναι μεγαλύτερα, η παρουσία τους αποδεικνύεται τελικά ισχνή.
Μετά τον πολυδιαφημισμένο Τζον Κάλαμος και τα κεφάλαια (που δεν ήρθαν) για την Εθνική Ασφαλιστική, άλλος ένας υπερπροβεβλημένος Ελληνοαμερικανός δείχνει πως αρχίζει να στρίβειν διά του αρραβώνος, για να το θέσουμε κομψά. Και ο λόγος για τον Πάνο Ξενοκώστα, που την περασμένη χρονιά ανέλαβε τα Ναυπηγεία Νεωρίου Σύρου. Ο επενδυτής που εμφανίστηκε ως ο άνθρωπος που θα έδινε συνολικές λύσεις για τη ναυπηγοεπισκευαστική βάση της χώρας, διεκδικώντας (στα λόγια) τα Ναυπηγεία Ελευσίνας αλλά και τον Σκαραμαγκά, ανέκρουσε πρύμναν όταν χρειάστηκε να δεσμευθεί για μεγάλα ποσά.
Η ζημιά αποδείχθηκε μεγάλη για τους φίλους του στην κυβέρνηση, που έμειναν στα κρύα του λουτρού
Έτσι, ενώ εμφανιζόταν ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί στον διαγωνισμό για την Ελευσίνα, τελικά «χάθηκε» και άφησε τη διαδικασία να κυλήσει με έναν μόνο υποψήφιο, αμφιβόλου προελεύσεως. Η ζημιά αποδείχθηκε μεγάλη για τους φίλους του στην κυβέρνηση, που έμειναν στα κρύα του λουτρού, και πλέον εκτός από τον έωλο διαγωνισμό έχουν να «αντιμετωπίσουν» την ξαφνική επιστροφή του (υπερχρεωμένου) Νίκου Ταβουλάρη, ο οποίος τώρα υποστηρίζει ότι είναι μόνη «λύση» για την Ελευσίνα.
Επισήμως, η ΟΝΕΧ, του Πάνου Ξενοκώστα, επέλεξε να μην καταθέσει προσφορά, ενημερώνοντας σχετικά (την τελευταία μέρα υποβολής μη δεσμευτικών προσφορών) για τις προθέσεις της. Η ΟΝΕΧ φαίνεται να έχει «σοβαρές επιφυλάξεις» για τον τρόπο επιλογής του προτιμητέου επενδυτή από την KPMG, η οποία και είχε αναλάβει να «τρέξει» τον σχετικό διαγωνισμό. Μάλιστα στο παρασκήνιο, εκπρόσωποι της ΟΝΕΧ έλεγαν ότι η εταιρεία θα προτιμούσε η επιλογή να γίνει μέσα από διυπουργική Επιτροπή, όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του Νεωρίου, που όπως η ίδια θεωρεί, είναι η μόνη που διασφαλίζει τον υγιή ανταγωνισμό. Παρ’ όλα αυτά, άφησαν ανοικτό το παράθυρο ότι εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για την Ελευσίνας και ότι παρακολουθούν την υπόθεση.
Το γιατί η ΟΝΕΧ και ο Πάνος Ξενοκώστας θα προτιμούσαν τη διυπουργική Επιτροπή από τον ανοικτό διαγωνισμό, ίσως να είναι προφανές από τη λύση που δόθηκε για το Νεώριο. Το σχέδιο εξυγίανσης προβλέπει διαγραφή τόκων, προσαυξήσεων και προστίμων του ναυπηγείου, καταβολή του ¼ των οφειλών άμεσα και ρύθμιση του υπολοίπου ποσού σε περισσότερες από 200 δόσεις. Για να «περάσει» το σχέδιο εξυγίανσης χρειάστηκε επίσης το 60% των πιστωτών (δηλαδή όχι μόνο το δημόσιο, αλλά και οι προμηθευτές) και οι εργαζόμενοι να συναινέσουν στον τρόπο ρύθμισης των οφειλών. Δηλαδή, το βάθος χρόνου εξόφλησης των απαιτήσεων, αλλά και τα κεφάλαια που (θα) διαθέσει ο επενδυτής. Μάλιστα, από τα 40 εκατ. ευρώ των «ανοιγμάτων» του ναυπηγείου, μόνο τα 10 εκατ. ευρώ καταβάλλονται άμεσα για κάλυψη μέρους των οφειλών, ενώ τα υπόλοιπα 30 εκατ. ευρώ πρόκειται να ρυθμιστούν σε βάθος χρόνου.
Στη διαδικασία αυτή σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και η στήριξη της κυβέρνησης στη «μετάβαση», ιδιαίτερα στο σκέλος των ασφαλιστικών εισφορών. Έτσι, οι οφειλές του Νεωρίου προς τον ΕΦΚΑ, που ανέρχονται σε περίπου 18 εκατ. ευρώ, αποφασίστηκε να ρυθμιστούν σε δόσεις. Κάτι που έγινε με «απλή» απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του ΕΦΚΑ χωρίς να χρειαστεί νομοθετική ρύθμιση, όπως αρχικά είχε σχεδιασθεί. Η ιδέα της νομοθετικής ρύθμισης εγκαταλείφθηκε, καθώς θα μπορούσε να θεωρηθεί ως κρατική ενίσχυση προς το ναυπηγείο και θα συναντούσε τις αντιρρήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Έτσι, βέβαια, όλοι αγοράζουν ένα ναυπηγείο ιδιαίτερα δε εάν έχουν και τη στήριξη των ΗΠΑ, και ιδιαίτερα του μηχανισμού της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα
Έτσι, βέβαια, όλοι αγοράζουν ένα ναυπηγείο ιδιαίτερα δε εάν έχουν και τη στήριξη των ΗΠΑ, και ιδιαίτερα του μηχανισμού της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, οι οποίες «βλέπουν» τη μονάδα στο πλαίσιο των ευρύτερων σχεδιασμών τους στην περιοχή. Να διαθέτουν δηλαδή ένα «συνεργείο» στο Αιγαίο για την υποστήριξη των πλοίων τους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τα πράγματα άλλαξαν στην περίπτωση της Ελευσίνας. Η πλευρά Ξενοκώστα δήλωνε προ εβδομάδων ότι ο όμιλος ΟΝΕΧ είναι «έτοιμος» να συζητήσει μια πρόταση εξαγοράς που θα κυμαίνεται μεταξύ 120 εκατ. ευρώ και 140 εκατ. ευρώ (σ.σ. δηλαδή εκεί που τοποθετείται κατ’ αρχήν το τίμημα), επισημαίνοντας πως σε αυτό θα περιλαμβάνονταν οι επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση των υποδομών αλλά και η εξόφληση των εργαζομένων.
Βέβαια, άλλο τα 10 και άλλο τα 120 εκατομμύρια ευρώ για ένα ναυπηγείο που δεν θα εξασφαλίσει εύκολα δουλειές, παρα μόνο όταν (και αν) το Πολεμικό Ναυτικό παραγγείλει νέες φρεγάτες. Η αλήθεια είναι ότι, σήμερα, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας παραμένουν ενεργά κυρίως χάρη στην ευεργετική συμφωνία του 2016 με το Πολεμικό Ναυτικό για την αποπεράτωση της ναυπήγησης των δύο πυραυλακάτων Super Vita. Μέχρι την ολοκλήρωσή τους, το Πολεμικό Ναυτικό έχει αναλάβει την ευθύνη να καταβάλει το 70% του μισθού των εργαζομένων, ενώ η επιχείρηση το υπόλοιπο 30%. Κατά τα άλλα οι συνολικές υποχρεώσεις της Ελευσίνας, σύμφωνα με τον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό, ανέρχονταν σε 255 εκατ. ευρώ και με την Alpha Bank, η οποία αποτελεί τον μεγαλύτερο πιστωτή του ναυπηγείου, να καραδοκεί…
Μετά την απόβασή του στο Νεώριο, ο νέος ιδιοκτήτης φιλοδοξεί να μετατρέψει τη Σύρο σε κέντρο των ναυτιλιακών εργασιών και επισκευών της Ανατολικής Μεσογείου
Η πραγματικότητα είναι ότι μετά την απόβασή του στο Νεώριο, ο νέος ιδιοκτήτης φιλοδοξεί να μετατρέψει τη Σύρο σε κέντρο των ναυτιλιακών εργασιών και επισκευών της Ανατολικής Μεσογείου, προσβλέποντας και στην εμπλοκή του αμερικανικού παράγοντα. Άλλωστε εκτός από πλοία ακτοπλοΐας, το Νεώριο σχεδιάζει να επεκταθεί και σε στρατιωτικές εφαρμογές για σκάφη Ακτοφυλακής και Πολεμικού Ναυτικού με πελάτες από τη διεθνή αγορά. Η προσθήκη της Ελευσίνας σε ένα τέτοιο business plan απλά θα διεύρυνε τις δυνατότητες με την προσθήκη πιστοποιημένων εργασιών στον στρατιωτικό τομέα. Όμως ο λογαριασμός δείχνει δυσβάστακτος για το «βαλάντιο» της ΟΝΕΧ, σε μια εικόνα που ενισχύεται και από τα οικονομικά της δεδομένα.
Ο όμιλος της ΟΝΕΧ αποτελείται από τέσσερις εταιρείες: την ONEX ΝΕΩΡΙΟΝ SHIPYARD ΑΕ, την ONEX Ελληνικά Ναυπηγεία Σύρου ΑΕ (ίδρυση πέρυσι το Μάρτιο), την ONEX Συμμετοχών-Παροχής Υπηρεσιών ΕΠΕ και την ONEX AE Παροχής Καινοτόμων Προϊόντων και Υπηρεσιών Πληροφορικής-Αεροπορικών Εφαρμογών-Συστημάτων Ασφαλείας, που ιδρύθηκε το 2012 και πιθανότατα σχετίζεται με την παλαιότερη απόπειρα του Πάνου Ξενοκώστα να αγοράσει την ΕΑΒ. Απ’ αυτές, μόνο η τελευταία εμφανίζει δραστηριότητα, με την εικόνα της, όμως, να παρουσιάζει «κενά» που αφορούν τόσο το σκέλος καταβολής μισθοδοσίας, όσο και στο σκέλος των υποχρεώσεών της στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι «επισημάνσεις» που έχουν γίνει από διάφορους κύκλους είναι αρκετές για να εγείρουν …αμφισβητήσεις για τον όγκο της ΟΝΕΧ και βέβαια για τη δυνατότητά της να αναλάβει ένα εγχείρημα όπως η Ελευσίνα, ιδιαίτερα εάν γι΄ αυτό θα απαιτηθεί ένα τίμημα ανώτερο των 100 εκατ. ευρώ.
Τα ερωτήματα βέβαια αφορούν το αν οι κυβερνητικοί παράγοντες, που τον παρουσίασαν σχεδόν ως τον …Μεσσία της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, είχαν προηγουμένως μπει στον κόπο να ελέγξουν τη δυνατότητά του να…υλοποιήσει το εγχείρημα της σωτηρίας
Τα ερωτήματα βέβαια δεν αφορούν τόσο τα λογιστικά της ΟΝΕΧ (αυτά αφορούν τον ίδιο τον Πάνο Ξενοκώστα και τις αρμόδιες υπηρεσίες του δημοσίου…) αλλά το αν οι κυβερνητικοί παράγοντες, που τον παρουσίασαν σχεδόν ως τον …Μεσσία της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, είχαν προηγουμένως μπει στον κόπο να ελέγξουν τη δυνατότητά του να…υλοποιήσει το εγχείρημα της σωτηρίας.
Προς το παρόν έχουν μείνει με έναν διαγωνισμό που κινδυνεύει να καταστεί άγονος, και χωρίς άλλους ενδιαφερόμενους, αλλά και με το πολυδιαφημισμένο αμερικανικό επενδυτικό ενδιαφέρον να κινδυνεύει να εξελιχθεί σε …φάντασμα. Υπενθυμίζοντας σε πολλούς την υπόθεση της Εθνικής Ασφαλιστικής και των ελληνοαμερικανών επενδυτών που …δεν είχαν χρήματα για να την αγοράσουν, σε ένα θρίλερ, που ταλαιπώρησε για μήνες την τράπεζα, οδηγώντας τελικά στην εκπαραθύρωση και του επικεφαλής της, Λεωνίδα Φραγκιαδάκη.
