«Αν και το θέατρο ζει από τα ψέματα για να τα αποφύγω, ψάχνω συχνά την έξοδο κινδύνου. Θα φοβόμουν να πάω σ’ ένα χορόδραμα με τίτλο ΑΔΙΕΞΟΔΟ σε χρόνια κρίσης, αλλά ήθελα να δω την Ελευθερία Κόμη να χορεύει γιατί δουλέψαμε μαζί στην τελευταία μου ταινία κι εκεί την αγάπησα σαν ηθοποιό και Κρητικοπούλα , κι έχοντάς την δει στο ΥouTube την εποχή που δούλευε στα Μπεζάρ, ήμουν περίεργος δε πα’να χορεύει σ’αδιέξοδο. Σημειωτέο ότι με είχε σύρει τελευταία σε διάφορα dance, body και physical theatre κι ευτυχώς που την είχα μαζί, να μου εξηγεί. Την είδα λοιπόν σ΄ένα μικρό αλλά πολυεπίδεδο σκηνικό με άλλους 8 χορευτές σε μία συναρπαστική σε ακρίβια και ένταση χορογραφία που με καθήλωσε για μια ώρα στο κάθισμα. Αν ήμουν κριτικός θα μπορούσα να γράψω κι άλλα πολλά για τα κοστούμια, την μουσική και τα κείμενα» .
Θανάσης Τριαρίδης, συγγραφέας
«Η παράσταση Αδιέξοδο του Παύλου Κουρτίδη είναι μια εξέγερση του τρεμάμενου σώματος ενάντια στο μεγάλο στρατόπεδο του κόσμου, ενάντια στο μεγάλο Lager, στον Μεγάλο Αφέντη, τον Μεγάλο Παντοκράτορα και Δολοφόνο. Το οπλισμένο σώμα πάνω στο οπλισμένο σκυρόδεμα. Λείψανα παλαιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες του Ουρανού. Η εκρηκτική ανθοφορία της σάρκας στα όρια του μητροπολιτικού πολιτισμού. Οι στρατιώτες κρατούν Σημαίες, οι θεριστές Εικόνες, οι φονιάδες Ιδέες. Μα καμιά Ιδέα δεν μπορεί να αντέξει όταν το σώμα τρεμίζει, όταν ο Λόγος ιδρώνει, όταν το μέλλον δακρύζει. Κανένα αίμα δεν θα μας δοθεί δίχως να το γυρέψουμε. Καμία σάρκα δεν ανήκει. Είμαστε όλοι εντός του μέλλοντος ετούτου του τρεμάμενου σώματος. Στα μάτια μας η άβυσσος της αγάπης. Και στην σκηνή-αρένα ένα οργιαστικό σύνθεμα ζωτικών ορμών όπου ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία».
18°
